[1] IK zei: "Nu ben je rein, en er is niets meer in je dat ooit je geloof in Mij van de wijs zou kunnen brengen. Maar nu zal Ik jou en ook alle anderen laten zien wat voor ondoordringbaar bos van twijfels uit je gegroeid zou zijn als je je nu niet ontdaan zou hebben van dit twijfelzaadje. Je zou zonder meer langzaam maar zeker tot de volgende filosofie zijn gekomen:
[2] Wat zou het gevolg zijn als Ik Mij aan een vrouw zou vergrijpen en daaruit een vrucht in haar schoot zou ontstaan? Als deze mannelijk zou zijn, zou dat dan ook een God zijn? En als deze vrouwelijk zou zijn, wat dan? Zou het de Mozaïsche wet aantasten als Ik Mij vergrepen had? Zou dat Mijn goddelijke mens niet ongeschikt maken voor het behouden van de goddelijke Geest? Of zou Ik persoonlijk wel of niet tot zo'n daad in staat zijn? Maar hoe kon Ik de mensen voor deze daad geschikt gemaakt hebben zonder daar Zelf toe in staat te zijn?
[3] Als de geslachtsdaad een zonde in het lichaam is en ziel en geest verzwakt, waarom heb Ik dan de mens voor zijn voortplanting deze zondige handeling in het lichaam en in de ziel meegegeven? Had Ik niet op een zuiverder manier de voortplanting teweeg kunnen brengen?! Als deze daad van de voortplanting echter volgens Gods orde de enig juiste en mogelijke is, dan moet God die net zo goed kunnen uitvoeren als de mens! Waarom is de geslachtsdaad voor de mensen een zonde en voor God niet; of kan God onder bepaalde omstandigheden ook tegen Zijn orde zondigen? Maar hoe kan God zuivere liefde zijn als Hij ook schuldig zou zijn aan een zondige menselijke zwakheid?!
[4] God als God kan onmogelijk tegen Zijn orde zondigen! Als Hij echter de menselijke natuur heeft aangenomen, is Zijn lichaam dan wel of niet tot zondigen in staat? Moet ook Hij tegen alle aanvechtingen van het lichaam strijden? Als Hij die heeft, wie Iaat ze dan over Hem komen? Is er nog een hogere en oudere God die deze jonge, die zich nu pas ontwikkelt, met allerlei moeilijke beproevingen versterkt en in de geest wedergeboren Iaat worden? Als deze jonge God nu als een mens zou zondigen, zou Hij dan ook net als de mens verworpen kunnen worden?
[5] Zouden de oude Egyptenaren soms gelijk kunnen hebben met hun genealogie van de hoofdgoden? Uranus verwekte met Gaea een Kronos (Saturnus, Tijd), die zijn werken steeds weer vernielt. Zeus, als de wil van Kronos, wordt gered door de liefde, groeit in het verborgene op en wordt oppermachtig. De macht van Zeus brengt Uranus en Kronos voor eeuwig tot rust, heerst alleen en schept de mensen op de aarde, waarvoor hij echter door de voorbeschikking van het ontzettende, onnaspeurlijke Fatum*), (*(nood)lot) als oudste oergodheid, ook geplaagd wordt met veel menselijke zwakheden. Het Fatum schijnt de onbekende grote god te zijn; maar nu, in zekere zin moe van het regeren, heeft hij onzichtbaar en zonder dat iemand dit weet een goddelijke vonk in een zuiver meisje gelegd en in een verjongde versie heeft hij nu in deze ene zoon voor een regeringsopvolger gezorgd en die staat nu voor ons en doet zijn eerste pogingen om als god te regeren!
[6] Ik zou je nog heel veel van die uitwassen kunnen beschrijven waaruit zo'n woud van twijfels bestaat, en ook in welk ander struikgewas en onkruid dit kan degenereren. Maar omdat het zaadje nu bij jou vernietigd is, ben je rein en van een verdere groei van het onkruid kan geen sprake meer zijn; en omdat je nu helemaal gereinigd bent, ben je ook helemaal geschikt om een van Mijn belangrijkste leerlingen te zijn.
[7] Overigens zul je nu wel beseffen hoe en waarom dit meisje in al haar liefde zo bijzonder aan Mij gehecht is. Want in die mate waarin dit meisje Mij liefheeft, heeft niemand van jullie Mij lief; want jullie liefde is meer een verbazing over Mijn wijsheid en Mijn voor jullie onbegrijpelijke wonderen. Maar dit meisje houdt van Mij puur om Mijzelf, nu zij eenmaal weet wie in Mij schuilt. En dat is meer waard dan Mij als God te bewonderen, want het moet toch voor iedereen duidelijk zijn, dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Ook dat is wel goed, maar het andere is beter
[8] Wat heb je dan liever: Dat men je alleen al liefheeft omdat je een mens bent, of dat men je alleen maar liefheeft omdat je een wijs mens bent en erg vaardig in allerlei kunsten? De eerste liefde gaat uit van het leven en heeft betrekking op het leven; de tweede gaat echter alleen maar uit van het gevoel voor kunst en heeft slechts betrekking op de kunst en de wetenschap van degene die deze bezit. Zeg eens, welke liefde zou je hoger waarderen?"
[9] SIMON zegt: "Duidelijk de eerste! Want wie mij al als mens liefheeft, zal mij dan ook als wijze en als kunstenaar des te meer liefhebben; wie mij echter lief zal hebben in de veronderstelling dat ik een wijze en een kunstenaar ben, zal al gauw de liefde de rug toekeren als hij mocht ontdekken dat ik geen wijze en ook geen kunstenaar ben! Daarom is de zuivere liefde van dit meisje voor U, o Heer, werkelijk een voorbeeldige liefde en overtreft die van ons allen in hoge mate!
[10] Weliswaar heeft een meisje een man als zodanig gemakkelijker en natuurlijker lief dan een man een andere man; als echter een man met zijn verstand en hart de waarde van een mens, een broeder, dieper beschouwt, zal hij, als hij zijn eigen waarde voelt en beseft, ook de naaste waarderen en liefhebben, zonder rekening te houden met zijn eigenschappen. En als hij daarna zelfs verborgen, zeer te waarderen eigenschappen bij hem ontdekt, zal zijn liefde voor hem beslist des te sterker worden! - O Heer! Ieder van Uw woorden en lessen is groot en verheven en in alle eeuwigheden der eeuwigheden waarheid!"

«« 175 / 263 »»