[1] IK zeg: "Vriend en broeder, wat gaat jou het lichaam aan en wat daarin gebeurt?! Als Ik deze eigenschap niet aan het lichaam zou geven, zou een man dan ooit een vrouw nemen en in haar de levende, menselijke vrucht verwekken?!
[2] Als Ik de maag niet de begeerte naar voedsel gegeven zou hebben, zou iemand dan ooit voedsel tot zich nemen? Op welke andere wijze zouden de natuurlijke, specifieke geesten dan over kunnen gaan in het bloed en in de andere lichaamssappen, en vandaar in de zenuwether en, daardoor gelouterd, in de zielsubstantie? In de primitieve fase zou dat natuurlijk wel door de kracht van Mijn wil kunnen, maar hoe zou het dan staan met het vermogen om eeuwig te bestaan? Dat zou alleen maar mogelijk zijn door een hard, blijvend gericht; maar wat zou er dan terechtkomen van de zelfstandigheid en later van de geestelijke levensvrijheid?!
[3] Kijk, wordt er ook maar één punt in Mijn eenmaal vastgestelde orde gewijzigd, -dan is het voor eeuwig uit met een volkomen vrij en zelfstandig leven. Ben Ik niet Degene, Die de ogen het vermogen om te zien, de oren het vermogen om te horen heeft ingeademd, en de tong het vermogen om te spreken en te proeven, en de neus het reukvermogen heeft gegeven?!
[4] Ben je een zondaar omdat je bij tijden honger en dorst hebt? Zondig je, wanneer je kijkt, luistert, proeft en ruikt? AI deze zintuigen zijn je gegeven om de vormen van de dingen waar te nemen, om de wijsheid van het gesproken woord te horen en om goede en slechte en schadelijke geesten van de nog ongegiste en ruwe materie waar te nemen!
[5] Zeker, je kunt met ogen, oren, neus, smaak en tong wel zondigen alsje deze zintuigen niet overeenkomstig de orde gebruikt, als je je ogen onbeschaamd alleen maar richt op dingen die slechts het lichaam aanspreken, als je alleen maar graag en gretig naar laster, smaad en smerige praatjes luistert, als je alleen maar voor je plezier aan stinkende zaken ruikt die het lichaam verontreinigen en ziek maken, zodat je niet tot werken in staat bent. Je zondigt ook met je smaak en je tong als je de te grote belustheid op dure lekkere hapjes niet in toom houdt; want waarom moet jouw smaak gestreeld worden door het zwelgen van de kostbaarste dingen, terwijl er naast je veel armen van honger en dorst versmachten?! Als je honger en dorst hebt, verzadig je dan met eenvoudige en vers klaargemaakte kost; maar wanneer je meedoet aan vreet en zwelgpartijen, zondig je duidelijk geheel tegen de orde van God.
[6] En kijk, dat alles is bij jou niet het geval; integendeel, je hebt juist zelf al menige glorieuze overwinning over je lichaam behaald! Ook ben je in alle dingen matig geweest en nuchter in je verlangens. Wat min of meer slecht aan je was, was je ongeloof aan de Schrift, die je vroeger niet kon begrijpen; maar je ongeloof was redelijk, terwijl het ongeloof van Gabi echt, zoals dat typerend is voor Farizeeërs, onredelijk was. Jij verwierp daarom de Schrift echter niet; je zocht alleen licht en opheldering, en daarom bestudeerde je ook alle Egyptische en Griekse wereldse wijzen. Maar het werd je er toch niet duidelijker op; uiterlijk bleef je weliswaar een Farizeeër, maar innerlijk was je toch een altijd ijverig navorser van de waarheid. En omdat Ik daarvan overtuigd was, heb Ik je dan nu ook geroepen en voor jou, en daarmee ook voor alle anderen, de poorten geopend naar de stralendste waarheid.
[7] Nu kan het nooit meer duister voor je worden en daarom moet je een vurig voorvechter worden voor Mijn geestelijke rijk op deze aarde! Door jou zullen de heidenen in Perzië veellicht krijgen! Eet en drink nu weer; want je hebt nog honger en dorst, en je hebt je vis nog niet eens voor de helft opgegeten en je beker ook nog niet leeg! Tast daarom maar flink toe, Mijn jonge broeder Simon!"
[8] Simon is voortdurend tot tranen toe bewogen, gaat zitten en eet geleidelijk aan zijn vis met brood en wijn.

«« 177 / 263 »»