[1] De engel neemt haar behoedzaam in zijn hand en haalt de korst eraf.
[2] Dan vraagt de AANVOERDER aan de engel: "O wonderbaarlijke jongeman, dienstbare vinger van de Allerhoogste, wees niet boos als ik je even tussendoor lastig val met een vraag! Kijk, ik snap niet dat jij met al je wonderbaarlijke macht die hamer gebruikt! Heb je die absoluut nodig, of gebruik je die alleen maar om er voor ons wat menselijker uit te zien, opdat wij dan met minder schroom en rustiger naar je kijken en luisteren!"
[3] De ENGEL zegt: "Geen van beide, -ik doe dat enkel en alleen om jullie te laten zien, hoe je in soortgelijke gevallen zulke stenen moet behandelen om ze, hun schat prijs te laten geven! Gesteld dat je er ergens weer een paar mocht vinden, want vooral in Opper- en Midden-Egypte bevinden zich veel van zulke met een korst omgeven stenen, vooral heel verspreid in de woestijnen; weliswaar zullen daar nog maar weinig van zulke parels bij zijn. Maar ook de andere stenen zijn voorzien van allerlei tekens, teksten en afbeeldingen, want de oude Egyptenaren bezaten nog lang geen papier om op te schrijven. Daarom werd vooral in het begin het oppervlak van stenen gebruikt om allerlei zaken ter herinnering in te graveren, eerst met benen en later met ijzeren stiften.
[4] De allereerste aantekeningen laten natuurlijk weinig anders zien dan heel eenvoudige gebeurtenissen van hun kudden; maar de latere bevatten dan al, zoals deze parels, grote en belangrijke gebeurtenissen, niet alleen voor dit grote land en volk, maar tevens voor de hele aarde. Want de Heer wilde dat dit land een degelijke voorbereidende school voor Zijn komst op aarde zou zijn, hetgeen ook de reden was dat Hij Zijn na aan het hart liggende, uitverkoren volk der Hebreeërs in Egypte een langdurige leerschool heeft laten doorlopen. En Mozes, de grote profeet van de Heer, had in Hoorn van de Kahi (Kahiro), in Thebe (Thebai, ook Thebsai = huis der dwazen, later een behoorlijk grote, dichtbevolkte stad), in Kar nag bij Korak en in de oudste steden Memphis, Diathira (Dia daira = Plaats van de herendienst) en in Elephantine (El ei fanti = de nakomelingen van de kinderen van God) zijn scholen doorlopen, en werd door de geest van God voor zijn hoogste wijding pas op een leeftijd van zevenenvijftig jaar bij Madan over de Sues geleid, toen hij vluchtte voor een wrede Varlon (Farao ), van waar af je het vervolg van zijn geschiedenis kunt lezen in de Schrift.
[5] Kortom, Egypte was dus door God aangewezen als voorbereidende school, en de bewoners van dit langst bewoonde land van de aarde waren reeds van oudsher met veel wijsheid begiftigd en hadden ook nauwe kontakten met vrijwel alle beschaafdere volkeren van de aarde. Nu zullen jullie ook begrijpen waarom juist alles wat men in dit land vindt, vaak een zeer diepe betekenis heeft.
[6] Maar nu weer terug naar onze ontbolsterde, vierde parel!
[7] We zien daarop een aantal afbeeldingen van jagers met koker, boog en pijl en een grote kudde, die door leeuwen omgeven is. Dat betekent een grote strijd van de Egyptenaren met de leeuwen, die bij tijden in grote aantallen de vette kudden van Egypte overvielen.
[8] En kijk, meer rechts van dit tafereel zien jullie de weiden al ommuurd, en daarop liggen stierenkoppen met de horens afwisselend op-, af en zijwaarts gericht, wat allemaal wil zeggen dat de kudden, voordat de grote weldeplaatsen met reusachtige muren omgeven waren, zich steeds volkomen weerloos in groot gevaar hebben bevonden. In de hoeken. van de muren zie je ook een grote hond in een strijdvaardige houding staan of liggen; de naam die de oude Egyptenaren aan dit waakzame dier gaven was Pas, ook wel Pastshier (bewaker van de weidegrond).
[9] Hier nog verder naar rechts zien jullie weer de herderskoning Shivinz (Sfinx), naast hem een reusachtig grote hond, en voor de hond een aantal stukken van de leeuw. Nog meer naar rechts echter, meer omhoog, zien wij dezelfde hond met daaronder de afbeelding van de zon en de maan. Wat betekent dat?
[10] Luister! Onze Shivinz had als herderskoning een van de grootste honden, waarvoor werkelijk geen leeuwen geen panter veilig was. Deze hond bewaakte lange tijd de kudden van de Shivinz. Toen echter na verloop van tijd de hond van ouderdom stierf, nam Shivinz zich voor om uit achting en als nagedachtenis dit dier in een sterrenbeeld aan de zuidelijke hemel voor altijd te verzinnebeelden. Hij gaf dat sterrenbeeld de naam van de grote hond die jarenlang de kudde van de koning trouw bewaakt had. Dat de koning zijn hond tussen de sterren onderbracht is te zien aan het feit, dat onder de buik van de hond de zon en de maan te zien zijn. Alles waar de zon en de maan onder staan, bevindt zich zinnebeeldig tussen de sterren, ter nagedachtenis aan iets van grote betekenis.
[11] Heden ten dage is een zeer grote en waakzame hond -vooral in dit land waar vrijwel geen verscheurende dieren voorkomen -niet van enige bultengewone betekenis; maar in het oude Egypte, waar hele kudden verscheurende dieren voorkwamen en ten dele nog voorkomen, was een grote, sterke en moedige hond iets wat men heel erg nodig had. Want zo 'n hond was op de eerste plaats de betrouwbaarste bewaker van de kudden. Zijn onderhoud was erg gemakkelijk, omdat dit grote hondenras zich gewoonlijk voedde met de ontelbare aardmuizen waaraan dit land nog nooit gebrek heeft gehad; ook aten zij dagelijks duizenden grote sprinkhanen. Slechts eenmaal per dag kregen zij wat melk, wat maakte dat zij trouw bleven aan de kudde.
[12] Naast de grote honden hielden de oude Egyptenaren echter ook graag een kleiner soort hond; hun naam was Mal pas (kleine hond). Dat waren de lawaaimakers; Poroshit betekent in de oude taal 'sein-' of 'lawaaimaker'. Als iets vreemds een huis of een kudde naderde, begonnen de kleine honden al te blaffen; dat trok de aandacht van de grote en die begonnen dan met hun geweldige geblaf de wilde beesten ontzag in te boezemen, waarop deze zich dan ook terug begonnen te trekken. ..
[13] De kleine honden waren vaak ook bewakers van de kippen en hun kuikens, waarvoor zij speciaal werden afgericht. Dat alles was een uitvinding van Shivinz, die deze vogels als eerste in nuttige huisdieren had veranderd en de Egyptenaren had laten zien hoe goed hun vlees smaakt en hoe buitengewoon goed hun gebakken en gekookte eieren smaken. Zo leerde hij de bewoners van dit grote land, die toen reeds zeer in aantal toegenomen waren, nieuwe voedingsmiddelen en nieuwe kudden kennen, waarvan het gebraden vlees en de eieren later eigenlijk wat te goed smaakten, - daar er anders in de tijden daarna geen echte kippenoorlog uitgebroken zou zijn, die zelfs door de Griekse geschiedschrijver Herodotus als mythe wordt vermeld.
[14] Onze Shivinz, die de grote hond verbond met het uitspansel, gaf ook de kleine een plaats tussen de sterren en gaf hem de naam Porishion (Prozion). In zijn buurt bevindt zich de oude Kokla (kloek); later kreeg dit sterrebeeld ook de naam Peleada, ook wel Peleadza, en door de Grieken kreeg het naar aanleiding van een onware Griekse sage de naam Plejaden.
[15] Ook dat zien jullie hier helemaal bovenaan de parel duidelijk herkenbaar vermeld en daaruit kunnen jullie opmaken, wat voor knappe kop Shivinz was. Het was hem er niet zo zeer om te doen om door de gemakkelijk herkenbare sterrenbeelden steeds zijn leerlingen aan zijn honden en kippen te laten denken, maar om hun aan de hand van de sterren de loop van de tijd te Ieren kennen.
[16] De Shivinz was het ook, die in Diadaira (Diathira) de eerste Zodiacus (Sa diazc= voor de werker) had opgesteld, hem het eerst aan het uitspansel bedacht, en de sterrebeelden naar aanleiding van gelijktijdige verschijnselen en gebeurtenissen op het land namen gaf, zoals wij dat dadelijk zullen zien als de vijfde parel onthuld is!

«« 204 / 263 »»