[1] (DE HEER:) "Maar voor Mijn menswording had niemand deze graad van allerhoogste levensvervolmaking kunnen bereiken; en daarom ben Ik nu op deze aarde gekomen om jullie door de wedergeboorte van je geest in je ziel, tot Mijn ware kinderen te maken. Als Ik nu dus over een volmaakte ziel spreek, geldt dat puur voor die ziel waarin Mijn geest weliswaar reeds werkzaam is, maar waarmee hij nog niet geheel één is.
[2] Een ziel die op deze wijze volmaakt is, is dus om de eerder genoemde redenen niet alleen in staat als heerser over alle schepselen wonderbaarlijke dingen te doen, maar kan ook door haar op bepaalde momenten meer ontwaakte geest visioenen krijgen uit de zuiver geestelijke sferen, en zij kan het woord van de geest van God vernemen, zoals dat bij alle zieners en profeten het geval was die naast hun gave als ziener en het vermogen om door Mijn geest voorspellingen te doen, ook altijd, voor alle natuurlijke mensen zichtbaar, een wonderbare macht over de elementen en over alle schepselen bezaten.
[3] Mozes deed wonderen, zijn broer Aäron eveneens, zo ook Jozua en later Elia, en na hem nog een aantal profeten en zieners.
[4] Een profeet genaamd Daniël ('Zoon van de dag of het licht') werd in Babylon door een wrede koning, tegen wie hij een strafpreek hield, in een leeuwenkuil geworpen waarin zich zo 'n twaalf hongerige leeuwen als scherprechter bevonden. Zij. werden reeds jarenlang gevoerd met allerlei ongelukkige misdadigers. De koning die door de scherpe vermanende woorden van Daniël in woede ontstoken was, liet ook Daniël, hoewel hij hem overigens vanwege zijn wijsheid graag mocht, zonder enige genade en consideratie in de kuil van de zekere dood werpen.
[5] Maar Daniëls volmaakte ziel had ook macht over de hongerige leeuwen! Toen hij door de gerechtsdienaars in de kuil geworpen werd, deden de leeuwen hem niet alleen niets, maar gingen zichtbaar eerbiedig om hem heen zitten alsof hij hun natuurlijke heer en meester was. Daniël, die wel wist dat hij macht had over de leeuwen, vroeg zijn schrijfgerei aan zijn leerlingen en schreef gedurende drie dagen zijn profetie, ongedeerd in de doodskuil temidden van de twaalf leeuwen. Toen dat aan de koning werd meegedeeld, berouwde het hem dat hij Daniël dat had aangedaan, en hij liet Daniël in een mand weer uit de kuil trekken en de vrijheid geven.
[6] Zo ook waren er in diezelfde tijd drie jongemannen, die voor Baal niet wilden knielen. Daar werd de domme koning zo kwaad om, dat hij een kalkoven drie dagen lang op een buitengewoon hoge temperatuur liet brengen, waarin de drie Jongemannen geworpen zouden worden als zij het gebod van de koning nog langer zouden negeren. De jongemannen die een volmaakte ziel hadden, lieten zich echter niet van hun goed gefundeerde voornemen afbrengen en toonden met de minste vrees voor de gloeiende oven. De drie dagen verstreken en de drie jongemannen werden op het woedende bevel van de koning door de gerechtsdienaars gegrepen en over de gloeiende rand in de grote vuurmond geworpen: Maar hun werd ook niet een haar op hun hoofd gekrenkt, terwijl de gerechtsdienaars door de te grote hitte bevangen werden en verkoolden.
[7] Ja, wat beschermde de drie jongemannen dan in de vuuroven? Hun volmaakte, in Mijn oerorde zijnde ziel! Tenslotte kwam er nog een engel en deze leidde hen volkomen ongedeerd uit de ontzettende gloed, die geen ander mens tot op dertig pas kon benaderen zonder gevaar te lopen plotseling te verbranden!
[8] Dit zijn allemaal slechts voorbeelden van de heerlijke kracht en macht van een volmaakte ziel!"

«« 218 / 263 »»