[2] Tot nu toe ziet het er nog net zo uit als na de geboorte, nadat het in het moederlijf reeds bedorven was. Wij zullen nu echter direkt het gezicht en de kleur te zien krijgen van het kind wanneer het na ongeveer vijf jaar de eerste trekken van een verkeerde opvoeding begint te vertonen, wanneer men zijn geheugen met allerlei uit het hoofd te Ieren zaken gaat lastig vallen en het zoveel mogelijk in verwarring brengt.
[3] Kijk, Ik wil dat nu de eerste wereldse begrippen ingeprent worden in de hersenen! Kijk maar eens goed, dan zullen jullie zonder moeite kunnen zien hoe de obelisken voor de hier en daar verstrooid voorkomende geheugenpiramides heellomp en traag met een heel donkere substantie een heel povere afbeelding van iets op een hersenplaatje beginnen te smeren!
[4] De eerste opzet is nauwelijks iets anders dan puur, zinloos knoeiwerk, zodat de ziel van zo'n kind zich in het begin ook helemaal niets kan voorstellen van het in te prenten onderwerp. Honderdmaal kan het het kind verteld of getoond worden voor het zich daarvan eindelijk een bepaalde, maar altijd slechts een heel vage, voorstelling kan maken.
[5] De oorzaak daarvan ligt allereerst in de onrijpheid van de vele, op zichzelf nog heel ordelijke, piramidale hersenplaatjes. De voor hen geplaatste tekenstiften, die zelf nog zwak en ongeoefend zijn, worden met geweld van buiten af gedwongen te tekenen, zonder de uit het gemoed voortgekomen oefening die daarvoor nodig is, en zonder in het bezit te zijn van de juiste substantie, en dat op ruwe plaatjes, die daar nog lang niet voldoende voor geprepareerd zijn. Daarom verdwijnt het beeld steeds weer opnieuw en moet niet zelden door de regelrecht geforceerde obelisken voor de honderdste maal opnieuw getekend worden tot er tenslotte een beeld, weliswaar heel zwak, op het onrijpe plaatje blijft zitten.
[6] En wat voor voordeel heeft een ziel dan van zo'n beeld, dat alleen maar een schaduw is van de werkelijkheid? Zij ziet nu alleen maar vage, buitenste omtrekken: Van een doordringen tot de zaak zelf is bij zo 'n beeld absoluut geen sprake! Wie zou er aan de vage schaduw van een mens kunnen zien hoe hij er van binnen uitziet? ! Door veel en moeizaam dwingen en aandringen worden de bruikbare hersenplaatjes voor het grootste deel met een zwarte laag bezoedeld, ook de leer van God wordt net als de tafels van vermenigvuldiging in de hersenen geperst, en de vorming van het gemoed bestaat alleen maar uit de uurtjes waarin het mag uitrusten van het instampen van materiële zaken.
[7] Pas wanneer de jonge, geplaagde mens het hardhandige kneden van het zogeheten 'beroeps 'verstand achter de rug heeft en een bepaalde baan heeft gekregen, wordt zijn hart wat vrijer; hij zoekt een aardig meisje om met haar te trouwen. De korte tijd van het eigenlijke verliefd zijn is voor de jonge mens nog de beste, omdat de mens gedurende die tijd toch in zijn gemoed een geringe ook al is het een zeer ondergeschikte, emotie ervaart, waardoor er zoveel licht in zijn hersenen komt, dat hij met behulp van dit weinige licht zich in al datgene wat hij jarenlang moeizaam geleerd heeft, toch wat praktischer thuis gaat voelen en zo voor een werelds ambt een enigszins geschikter individu wordt.
[8] Maar mensen waarbij zelfs deze liefde in hun hart niet wat warmte doet ontstaan, blijven zeer zelfzuchtige en stoïcijnse, kleinzielige mensen, die zich verder geen haarbreedte boven hun stereotiep besmeerde hersenplaatjes verheffen en in niets anders rond woelen dan alleen in hun hersenschaduwbeelden, waarvan het aantal niet groot kan zijn, en wat er is, is duister, zwart en voor het gezichtsvermogen van de ziel volkomen onzichtbaar.
[9] De ziel van zo'n stoïcijn is daarom zo goed als geheel blind. Zoals ook ieder mens, ook al kan hij nog zo scherp zien, in een stikdonkere nacht vrijwel volkomen blind is en hoogstens alleen op de tast vooruit kan komen, zo kan ook de ziel van zo'n echte egoïst niet zien wat op haar plaatjes getekend is. Bij zo'n totaal verkeerde ontwikkeling van de hersenen, waar slechts door het steeds maar herhaald besmeren van een hersenplaatje tenslotte een heel stereotiep en vervormd beeld blijft kleven en waar, doordat er geen enkele, actievere gemoedsbeweging voorkomt, helemaal geen licht blijvend in de hersenen opstijgt, daar moet de ziel zich toe gaan leggen op het aftasten van haar duistere, maar stereotiepe beelden op de hersenplaatjes.
[10] Omdat zo'n armoedige ziel zichzelf echter alleen maar wijsheid kan verschaffen door het betasten van haar beschreven hersenplaatjes, is het toch ook begrijpelijk waarom zij in al haar doen en laten zo afgemeten kleinzielig en stereotiep wordt, en van niets het bestaan erkent als het niet heel grof en materieel voor de hand liggend en tastbaar is. Zo'n ziel houdt tenslotte ook dat, wat zij in de wereld om zich heen met eigen ogen ziet, voor een optisch bedrog en wat ze hoort, voor een leugen; alleen wat zij aan alle kanten met haar handen kan betasten, houdt zij voor werkelijke waarheid. Hoe het dan met de wijsheid en de hogere geestelijke beschaving van zo'n ziel gesteld is, kan ieder die ook maar enigermate begrepen heeft wat Ik nu heb laten zien en voldoende heb uitgelegd, zich gemakkelijk voorstellen.
[11] Bekijk nu ten overvloede nog eens de hersenen daar links! Dat is nu een goed voorbeeld van het duistere wijsheidskamertje van een echte stereotiepe, wereldse geleerde, en jij, beste vriend Cyrenius, vertel jij eens, omdat je zeer scherpe ogen hebt, wat je daarin nu allemaal ziet! "
«« 239 / 263 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.