[1] Dan zwijgt Zorel een poosje en ZINKA vraagt: 'Hoe ziet hij dat dan allemaal en hoe kan hij nu door het water gaan, terwijl hij er zo onbeweeglijk bij ligt alsof hij dood is!"
[2] IK zeg: "Zijn ziel ziet nu slechts de omstandigheden die haar in de goede richting sturen. Daaruit vormt zich in de ziel een eigen wereld, en dat wat je hier een gedachtengang noemt, wordt in het zielenrijk zichtbaar als een gang van de ene plaats naar de andere.
[3] De vijver die uit zijn tranen ontstond en waarvan het water zijn ziel genas, stelt zijn berouw voor over de begane zonden en het baden daarin betekent oprechte boetedoening, die uit het berouw voortkomt. Het zuivere water betekent het terechte erkennen van zijn schulden en gebreken; en als de vijver een meer wordt, is dat de uitdrukking van het toenemen van de wil om uit zichzelf gereinigd en genezen te worden. Het mooie gras onder het water betekent de hoop op het bereiken van volledige gezondheid en hogere, vrije genade van God, die zich reeds zichtbaar opstelt aan de nog wat verwijderde oever; dat ben Ik Zelf naar geest en wil. De beweging in Mijn richting door de wateren van oprecht berouwen ware boetedoening, betekent als zodanig het voortschrijden van de ziel naar de ware beterschap.
[4] Dat alles is echter voor zijn ziel slechts een passend beeld waaraan de ziel ziet hoe haar aard is en wat zij zich, om zichzelf te verbeteren, in haar hart voorneemt en doet, -in deze toestand weliswaar alleen als uiting van haar wil, zonder een uitwendige, werkelijke daad. Die moet pas volgen als hij in wakende toestand weer helemaal met zijn lichaam verenigd zal zijn.
[5] Nu zal hij weldra bij Mij zijn en meteen weer gaan spreken. Let maar goed op, alles wat hij nu onder woorden brengt, komt overeen met zijn innerlijke zieletoestand! Er zal nog heel wat verwarring zichtbaar worden voor hij in het derde stadium, dat wil zeggen, voor hij in voorlopige verbinding met zijn zuivere levenskiem zal komen.
[6] In het derde stadium zullen jullie dan wel merken hoe samenhangend en hoe wijs hij daar spreekt! Nu spreekt slechts zijn voor dit ogenblik gelouterde ziel, maar in het derde stadium zal zijn geest het woord nemen! En dan zullen jullie helemaal geen leemtes meer in hem ontdekken, dan zal hij woorden gebruiken waarbij het jullie allemaal warm om het hart wordt!
[7] Daar komt hij reeds aan de oever en zegt: 'Ah, dat was toch wel een moeilijke tocht! Ik heb u nu toch bereikt, edele vriend! Heeft u geen hemd bij u? Kijk, ik schaam me vreselijk voor mijn naaktheid!'
[8] Ik antwoord vanuit Mijn geest en wil, die nu voor hem zichtbaar zijn: 'Kom uit het water, je daden zullen bepalen hoe je gekleed wordt!'
[9] Zorels ziel zegt: 'O vriend, praat niet over mijn daden, want die zijn louter slecht en kwaad! Als mijn kleed daarop moet lijken, zal het er ontzettend zwart en voddig uitzien!'
[10] Ik zeg: 'In dat geval is er hier toch water genoeg om het wit te wassen!'
[11] Zorel zegt: 'O vriend, dat is onbegonnen werk! Dat zal niet lukken! Maar iets is altijd beter dan helemaal niets. Daarom kom ik uit het water!'
[12] Aan Mijn voeten ligt een toga met veel plooien, maar erg vuil, hoewel de oorspronkelijke kleur witgrijs is, - de kenmerkende kleur van de kleding van heidenen in het geestenrijk. Hij neemt het kleed en walgt van het vuil, hetgeen een goed teken is. Maar hij neemt het toch, gaat er echter snel mee naar het water en begint het te wrijven en uit te spoelen en tenslotte uit te wringen.
[13] Nu is hij klaar en het kleed is schoon. Omdat het echter nog vochtig is, mist hij de moed om het zo maar aan te trekken. Ik maak hem echter duidelijk, dat hij het toch aan moet trekken. Hij was voorheen toch ook niet bang voor het water, waarom zou hij dan nu een hekel hebben aan een kleed dat nog wat vochtig is?! Dan zegt hij - luister maar, want dat zal hij hardop zeggen! -:
[14] ZOREL: "Dat is ook zo! Dat hele meer deed mij daarnet niets en zal dit vochtige hemd mij dan nu wel wat uitmaken? Aantrekken maar! - Ah, dat doet goed!"

«« 50 / 263 »»