[1] Toen we een klein uurtje verwijderd waren van de plaats die we hadden bezocht, kwam ons een jonge man uit dezelfde plaats onderweg tegemoet. Hij was de dag tevoren ook getuige geweest van Mijn daden en lessen en was bovendien voor zijn jeugdige leeftijd zelfs een zeer bekwame schriftgeleerde, maar niet van beroep. Toen hij mij zag en herkende, kwam hij op Me af en vroeg Me of het hem toegestaan was een vraag tot Mij te richten.
[2] Ik stond het hem toe en HIJ zei: 'Goede meester, wat moet ik allemaal voor goeds doen om dat eeuwige leven, waarover uw leerlingen gisteren bij de Griekse waard Rauris zoveel wonderbaarlijke heerlijkheden vertelden die zeker hoge waarheden bevatten, langs een kortere weg te bereiken dan die welke uw leerlingen aangaven?" (Matth. 19,16)
[3] IK keek hem ernstig aan en zei tegen hem: 'Hoe kun jij Mij, daar Ik jou slechts als mens bekend ben, goed noemen, terwijl je een schriftgeleerde bent? "Weet je dan niet dat behalve God niemand goed is? -Maar als je het eeuwige leven wilt binnengaan, houd je dan aan de geboden!" (Matth. 19,17)
[4] DE MAN vroeg verder en zei: 'Welke geboden dan?" Hij stelde deze vraag, omdat hij dacht dat Ik hiervoor geheel nieuwe en totaal onbekende wetten had.
[5] Maar IK zei tegen hem: 'Die, welke Mozes heeft gegeven, zoals: Gij zult niet doden; gij zult geen echtbreuk plegen; gij zult niet stelen; gij zult geen vals getuigenis afleggen! (Matth. 19, 18) Eer uw vader en moeder; en: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf!" (Matth. 19,19)
[6] Hierop vroeg DE JONGELING: 'Wie moet of kan ik echter als mijn naaste beschouwen?"
[7] Daarop vertelde IK hem de bekende gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, en hij begreep nu wie hij als zijn naaste moest beschouwen.
[8] En toen hij dit van Mij vernomen en ook ingezien had zei HIJ: 'Als dat zo is, geef ik u de volle verzekering dat ik dit allemaal reeds vanaf mijn jongensjaren heb gedaan! Wat mankeert er nog aan mij?" (Matth. 19,20)
[9] En ik antwoordde hem: 'Als je geheel volmaakt wilt zijn, ga dan heen en verkoop al je aardse goederen en verdeel ze onder de armen, dan zul je hiermee een schat in de hemel verzamelen! Kom dan en volg Mij, word Mijn leerling en leer van Mij de geheimen van het hemelrijk kennen!" (Matth. 19,21)
[10] Toen de jonge man dit van Mij gehoord had werd hij treurig, omdat hij vele en grote bezittingen had, keerde Mij de rug toe en vervolgde zijn weg. (Matth. 19,22)
[11] Dat verwonderde DE LEERLINGEN en ze zeiden: 'Dat is toch wel vreemd! De man leek er zich goed van bewust te zijn dat uit U een goddelijke geest spreekt; maar vanwege zijn ijdele, wereldse schatten keerde hij de almachtige, goddelijke geest liever de rug toe dan dat hij gevolg gaf aan Zijn oproep! Merkwaardig, buitengewoon vreemd! Wat moet dat ooit met zo iemand worden?"
[12] IK zei: 'Een rijke zoals deze zal moeilijk in het hemelrijk komen!
[13] (Matth. 19,23) Let op wat Ik jullie nog verder zeg! Waarlijk, het is voor een kameel gemakkelijker om door het oog van een naald te gaan, dan dat zo'n rijke in Gods rijk komt!" (Matth. 19,24) Maar toen DE LEERLINGEN dit onderweg van Mij vernamen, schrokken ze zeer en zeiden: 'O jee, o wee, -als dat zo is, wie kan er dan in het hemelrijk komen en zalig worden?!' (Matth. 19,25)
[14] Maar IK keek de zeer verlegen geworden leerlingen vriendelijk aan en troostte hen door te zeggen: 'Bij de mensen zou zoiets inderdaad onmogelijk zijn, maar bij God zijn alle dingen mogelijk!
[15] Omdat Ik bij Aziona, de visser, reeds uitvoerig over dit onderwerp gesproken heb, namelijk hoe het mogelijk is dat zielen van nog slechtere mensen langs Gods geheime wegen nog zalig kunnen worden, zou het hier totaaloverbodig zijn om daar nog meer over te zeggen. Jullie zullen daar toch nog wel iets van weten?"

«« 258 / 276 »»