[1] IK zei: 'Luister! Laat ons, nadat we onze ledematen nu gesterkt hebben met spijs en drank, van tafel opstaan en gaan kijken waar de nieuwe weg naar Nahim zich bevindt! Ook zal Ik jullie, als niemand er iets tegen heeft dat men ook op een sabbat iets goeds doet, de zoutbron van dit gebergte laten zien, die heel groot is en waarvan jij, Barnabe, reeds hebt gesproken. Allen die hier zijn moeten meegaan; want wat ik jullie hier laat zien en schenk, moet een gemeenschappelijk bezit zijn van allen die hier in dit dal wonen.'
[2] We stonden nu op en gingen een behoorlijk eind in het dal omhoog. Daar kwamen we bij een rotswand die ongeveer ter hoogte van ruim een manshoogte een flinke spleet had, waar men gemakkelijk in kon komen met behulp van enkele stenen die men er snel naar toe had gewenteld. Zodoende waren we al gauw in de zeer ruime kloof waarachter een grote, grotachtige holte zichtbaar was.
[3] Ik zei nu tegen degenen die mee waren gegaan: 'Zie, jullie kunnen heel gemakkelijk en zonder enig gevaar door deze grot gaan! Volg Mij en overtuig jezelf! Alleen aan het eind wordt het een beetje smaller, maar het is altijd nog breed genoeg om er een os doorheen te kunnen laten gaan. In het midden van deze gang wordt het natuurlijk iets donkerder dan hier; maar er komt wel zoveel licht naar binnen dat ieder van jullie goed kan zien waar hij zijn voeten neer moet zetten."
[4] We liepen nu zonder enig ongemak door de grot en toen we aan het eind waren en weer in de open lucht kwamen, zagen we een hier en daar met gras en mos begroeide helling die doorliep tot in de vlakte beneden; men kon hier heel gemakkelijk en zonder enig gevaar lopen. De vlakte zag er weliswaar zeer ruig uit, maar dat was juist goed omdat deze slechts zelden door een reiziger betreden werd en onze bewoners uit het hoge dal daardoor des te ongemerkter naar het diepe dal konden afdalen.
[5] Toen BARNABE EN ALLEN die mee waren gegaan dat zagen, vielen ze voor Mij op de knieën en zeiden: 'Wij danken U, o Heer, uit het diepst van ons hart; want doordat U ons deze nieuwe en veilige weg hebt gewezen, hebt U ons een onuitsprekelijk grote weldaad bewezen en ons verlost van de grote kwelling die de vreselijke weg van voorheen ons bezorgde!'
[6] IK liet hen opstaan en zei tegen hen: 'Zoals Ik jullie hier een nieuwe, veilige en ook gemakkelijker weg heb gewezen waarlangs jullie kunnen gaan, zo wijs Ik jullie allen ook de enig ware, goede en veilige weg naar het eeuwige leven!
[7] Die weg wijs Ik jullie met heel weinig woorden, en deze woorden luiden: Wees zachtmoedig en deemoedig met heel je hart! Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf; want hierin bestaat de hele wet en alle profeten! Geloof vervolgens dat Ik Degene ben die door God beloofd werd en door de profeten voorspeld, dan hebben jullie de poort en de weg naar Gods rijk, dat nu tot jullie is gekomen, net zo geopend, als jullie nu een andere weg geopend en aangewezen werd vanuit dit hooggelegen dal naar beneden, naar de laagvlakte der aarde!
[8] Dat alle wetten van Mozes in de twee geboden der liefde zijn samengevat spreekt vanzelf; want wie God boven alles liefheeft zal zeker alles wat zondig is uit de weg gaan en niet zondigen tegen een of ander gebod van God, en wie zijn naaste liefheeft als zichzelf, zal niet willen dat hem iets slechts overkomt en zal hem nog minder iets slechts aandoen.
[9] Wanneer jullie deze woorden van Mij ter harte nemen en ernaar zullen handelen, dan is dat het juiste zout des levens, en Ik zal jullie nu daarom ook een natuurlijk zout aanwijzen en ook geven. Daarom verlaten we nu deze plaats, keren terug naar jullie dal, en zullen daar in een voor jullie allen nog geheelonbekende hoek van dit dal een heel zuiver en goed zout vinden! Laten we daarom daarheen wandelen!"
[10] Allen bedankten Mij innig en wij begonnen aan de terugweg.

«« 269 / 276 »»