[1] ROCLUS zegt: "Heer en Meester over alle dingen! leder woord uit Uw mond is meer dan het puurste goud en de ene waarheid verheft de andere! Ook is er geen van Uw licht en levenswoorden bij mij op onvruchtbare bodem gevallen, en ik voel nu in mezelf dat hieruit zeker de zegenrijkste vruchten voor de schuren van het ware leven zullen groeien; en omdat ik nu toch de genade heb om met U te praten, zou ik ook graag van U willen weten of wij in het vervolg de zieken door onze natuurlijke geneesmiddelen van hun ziektes moeten genezen, of dat wij dat enkel en alleen moeten doen door zo vast mogelijk op Uw Naam te vertrouwen? Want de gedachte kwam nu bij me op, dat het misschien wel niet altijd in overeenstemming is met Uw goddelijke wil om iedere zieke te genezen. Want er zullen er wel bij zijn, aan wie Uw goddelijke liefde en wijsheid een lichamelijke ziekte of ook een psychische ziekte deed toekomen, om juist daardoor hun ziel te verbeteren.
[2] Het is een maar al te bekend feit, dat vaak de lichamelijk gezondste mensen nu niet bepaald de in moreelopzicht meest deugdzame mensen zijn. ja, lichamelijke gezondheid maakt de mens vaak moedwillig, op de wereld gericht en genotzuchtig, terwijl zieken, vooral zij die aan een chronische kwaallijden, gewoonlijk geduldig, zachtmoedig en vol overgave aan de goddelijke wil wegkwijnen; men hoort ze zelden klagen, ze zijn vol deemoed en zijn in hun hart niet afgunstig. Zou het goede karakter van hun ziel misschien niet veranderen als men hen plotseling kerngezond zou maken?
[3] En dan komt er nog iets bij: zeker staat het voor ieder mens vast, dat hij lichamelijk ooit zal sterven, -als dit niet het geval zou zijn, dan zouden mensen uit de tijd van Adam lichamelijk nog leven. Wanneer wij echter iedereen, jong en oud, die ziek en ook doodziek bij ons komt, meteen weer geheel beter zouden maken en wij ook elkaar, dan zou mettertijd het sterven op deze wereld werkelijk wel eens iets zeldzaams kunnen worden, met name, als door Uw leer in de loop der tijd bijvoorbeeld ook oorlogen overbodig zouden worden!
[4] Als wij iemand die om hulp bij ons is gekomen, niet genezen, dan zal men ons voor harde, meedogenloze mensen uitmaken; en als U het een keer niet toelaat dat iemand, die al meerdere malen door ons is genezen, bijvoorbeeld voor de tiende keer weer genezen wordt, ondanks onze wil en onze moeite, dan wordt ofwel de kracht van Uw naam ofwel ons eigen vertrouwen daardoor verdacht en gebrekkig, en zal het geloof van het volk schipbreuk lijden! Want zover kunnen wij de eenmaal in de materie levende mensen niet brengen, dat ze ter verkrijging van een hoger leven in het grote hiernamaals dit aardse leven zo'n geringe plaats willen gaan geven, dat ze er in geval van ziekte niets meer voor doen.
[5] Zelfs een grijsaard van honderd jaar en ouder zal nog naar medicijnen grijpen om zijn leven te verlengen, ook al zou hij weten dat het afleggen van zijn broze lichaam met het hoogst mogelijke welbehagen verbonden zou zijn. Dat de zucht van mensen om gezond en zo lang mogelijk.op deze armetierige wereld te leven zelfs onder vaak heel slechte omstandigheden onverzadigbaar is, leert ons in het algemeen een meer dan duizendjarige ervaring; en als de mensen op grotere schaal weten dat iedere kwaal van hen alleen door de kracht van Uw Naam genezen kan worden, ja, dat, als dat nodig is, zelfs overledenen in het leven teruggeroepen kunnen worden, dan zullen we keer op keer door het volk belegerd worden!
[6] Volgens mij zou nadere informatie hierover voor ons, en ook voor ieder ander, zeker niet overbodig zijn! Of hebt U voor die mensen die geheel volgens Uw orde zullen leven soms van nu af aan de oude lichamelijke dood helemaal opgeheven, zodat vanaf nu de mensen voortaan reeds met een verheerlijkt lichaam zullen leven, en de vleselijke dood slechts degenen die tegen Uw leer en Uw wetten blijven zondigen ten deel zal vallen?
[7] Heer en Meester over alle dingen! Ziet U, de stralen van de ondergegane zon werpen nog zo'n prachtige gouden gloed over de avondhemel, en de sikkel van de maan wedijvert gewoon met de avondster om het licht van de moeder van de dag te vervangen. Het is zo overheerlijk, Heer, om Uw lichtgevende werken te aanschouwen; maar nog eindeloos veel heerlijker is het gevoel van het innerlijke licht, dat vanuit Uw mond de duisterste hoeken van ons leven verlicht! Wilt U mij, omdat er nog tijd voor is, nog voor het avondmaal duidelijk maken, wat ik mezelf nooit duidelijk zal kunnen maken!"

«« 74 / 276 »»