[1] Rafaël was er op Mijn innerlijke roep onmiddellijk en Ik zei innerlijk tegen hem: 'Doe nu wat de Romein wil, want Ik geef hem gedachten, woorden en wil!'
[2] Toen Agricola Rafaël opmerkte, zei hij: 'Ik dacht al dat je niet lang op je zou laten wachten! ,
[3] Rafaël zei: 'Wat je wilt, weet ik al! Het zal allemaal binnen enkele ogenblikken in orde zijn, want de mensen die ik moet halen, wonen niet ver hier vandaan en ze zullen er dus gauw zijn.'
[4] Nu zei de overste: 'Waarvoor?'
[5] Agricola zei: 'Jij moet alleen maar wat zeggen als je wat gevraagd wordt; houd nu echter je mond!'
[6] Op dat ogenblik verdween de engel snel en bracht de beide ouders en de jonge, erg armoedige, maar lichamelijk zeer mooie zuster, die gevolgd werden door tien Romeinse soldaten en een door Pilatus afgevaardigde rechter.
[7] Rafaël zei tegen Agricola: 'Vriend, zo zal het wel in orde zijn!'
[8] Agricola zei: 'Dat zeker, want zo wilde ik het immers hebben!'
[9] Daarop deed Rafaël een stapje terug en bleef paraat om op een wenk van Mij in actie te komen.
[10] Agricola richtte zich tot het drietal en vroeg hun, of zij de mishandelde man goed kenden.
[11] De zuster zei: 'O Jehova, wat is er met mijn arme broer gebeurd? Gistermiddag ging hij ergens heen om brood te halen, omdat we al twee hele dagen niets gegeten hadden, maar hij kwam niet terug. We zaten in grote angst om hem en baden dat hem toch maar niets ergs mocht overkomen. En nu treffen we hem hier aan, na een mededeling van die aardige jonge boodschapper, in een toestand waaraan niet veel goeds kan zijn voorafgegaan!'
[12] De zuster wilde nog verder navragen, maar Agricola vermaande haar op vriendelijke toon en zei: 'Lieflijke dochter van Sion, vraag nu niet verder, want je broer bevindt zich al in de beste handen! Ik zal nu echter die tempeloverste aan je voorstellen, die zojuist zijn gezicht van ons heeft afgewend en dan moet jij mij geheel naar waarheid zeggen of en hoe je hem kent!'
[13] De zuster zei: 'O heer, bespaar u die moeite, want die ellendige man heb ik tot mijn ontzetting bij mijn aankomst al van verre herkend!'
[14] Agricola zei: 'Dat geeft niets, des te beter voor jullie allen!'
[15] Toen riep de Romein met gebiedende stem de overste en zei: 'Laat nu je gezicht zien en kom dichterbij en spreek! Wat kun je op deze tegen jou gerichte aanklacht antwoorden? Beken openlijk de waarheid, of ik zal je aan het gloeiende kruis tot een bekentenis dwingen, opdat je de Romeinse rechtvaardigheid beter zult leren kennen. Want wij Romeinen maken ook voor een priester geen enkele uitzondering! Kom dichterbij en spreek!'
[16] Toen draaide de tempeloverste zich om en zei met bevende stem: 'Heer vol macht en waardigheid! Wat kan ik hier nog tegenin brengen? Jammer genoeg is het zoals de arme man zoëven over mij heeft getuigd en ik heb elke straf verdiend die u maar over mij zult uitspreken! Mocht ik ooit vrij komen, dan zou ik mijn onmenselijk grote vergrijp aan deze familie duizendvoudig goedmaken, maar ik heb het niet verdiend om vrijgesproken te worden van een terechte straf en dus zal het moeilijk zijn om het kwaad dat ik deze arme, brave familie heb aangedaan goed te maken.'
[17] Agricola zei: 'Ik ben geen rechter die, zoals jullie, meet met de maat van zijn gevoelens, maar een rechter die meet met de maat van het recht; ik zeg je echter dat deze vier mensen, die je zo onmenselijk diep hebt beledigd, nu je voornaamste rechters zijn! Zoals zij je zullen oordelen, zal ook ik je oordelen! Maar de zonde die deze arme, hongerige man in de tempel aan jullie toonbroden heeft begaan, zal God berechten! Als Hij hem vergeeft, dan vergeven wij hem ook, want tegen ons heeft hij geen zonde begaan!'
[18] Toen richtte Agricola zich tot de arme familie en zei: 'Bepaal nu wat ik met deze erge misdadiger moet doen! Want hij heeft jullie niet alleen in jullie huis dubbel kwaad gedaan, omdat hij jullie kuise dochter heeft willen onteren en toen hem dat mislukte, door kwaadsprekerij heeft gemaakt dat jullie zoon nergens meer werk kreeg, maar hij heeft jullie zoon ook, omdat hij zich vanwege de honger aan één van de toonbroden vergreep, tot de dood door steniging veroordeeld; en als deze vriend, die de grootste vriend van alle mensen is, er niet was geweest, dan zou je zoon nu al dood zijn en zouden jullie hem nooit meer hebben gezien!
[19] Daar vooraan staan nog de beestachtige tempelknechten en gerechtsdienaren die hem gestenigd zouden hebben, en deze tempeloverste is die onbarmhartige en onrechtvaardige rechter, die jullie zoon tot de stenigingsdood heeft veroordeeld! De wet met betrekking tot het vergrijp aan de toonbroden is mij niet onbekend; Mozes heeft alleen voor het geval van verstokte moedwilligheid de doodstraf uitgevaardigd en niet in het geval van echte hongersnood, want iedere jood heeft het recht om, als hij erge honger heeft, deze ook met de toonbroden te stillen, zoals ook jullie grote koning David heeft gedaan, omdat hij de wet van Mozes beter begreep dan zijn toenmalige opperpriester. Daarmee spreek ik jullie zoon dus vrij van alle schuld en aan jullie is het nu om een oordeel uit te spreken over deze man, die jullie zoveel kwaad heeft aangedaan.'
[20] De vader van de zoon en de mooie dochter zei: 'Heer en machtige rechter! Wij allen danken de grote God en u en uw vrienden, dat wij zo wonderbaarlijk uit dit grote gevaar zijn gered. Maar zoals God uiteindelijk altijd het goede en ware beschermt, zo bestraft Hij ook altijd het waarachtig kwade van een verstokte zondaar, wanneer deze zonder berouwen boetedoening in zijn slechtheid volhardt. Betert hij zijn leven echter in alle ernst, dan vergeeft God hem ook zijn zonden, ook al zijn zij nog zo groot en zijn het er nog zo veel. Daarom veroordeel ik deze man niet, maar laat hem over aan de wil van God, want God is de enige rechtvaardige rechter. Dat is ons oordeel over deze grote vijand van ons. Wij allen vergeven hem van harte al het kwaad dat hij ons heeft aangedaan.'

«« 10 / 229 »»