[1] Rafaël zei: 'Je hebt goed geantwoord; want bij zo'n gelijkvormigheid van de schepselen zou iedere levensprikkel en daarmee ook al het denken ophouden. Het uiterlijke denken wordt immers op gang gebracht doordat een mens de verschillende dingen met hun zeer afwisselende en verschillende vormen met zijn gezonde zintuigen beschouwt, ze vergelijkt en over hun doelmatige verhoudingen nadenkt en oordeelt, op de vele verschillende vormen let en die dan ook verschillende namen geeft, waardoor de gesproken menselijke taal en later ook de taal van de schrifttekens is ontstaan.
[2] Als echter de ene streek en de andere, de ene boom en de andere, ook het ene dier en het andere en alle mensen, mannen en vrouwen, ouders en kinderen, jong en oud volkomen op elkaar zouden lijken, wat voor prikkel zou dat dan wel op de zintuigen van de mensen uitoefenen? Totaal geen! Hij zou dan heel weinig op te merken hebben en nog minder om over na te denken; ook de mondelinge en de schriftelijke taal zou heel beperkt zijn en kijk, dat zou zonder meer het geval zijn als de alwijze God de werelden en de schepselen allemaal volgens jouw strenge voorstellingen van orde geschapen zou hebben!
[3] Maar omdat God nog oneindig veel wijzer is dan wij ons kunnen voorstellen, heeft Hij ook alles in een veel betere orde geschapen dan wij ons dat ooit kunnen indenken. Hij is voortdurend Leraar en Meester van de mensen, omdat Hij in Zijn schepselen zo'n oneindige verscheidenheid heeft aangebracht, opdat de mens, terwille van wie alles is geschapen, alle verschillende schepselen van allerlei soort en vorm zal beschouwen en ze gemakkelijk zal herkennen en ook een naam zal geven. Hij zal over hen nadenken en kan ze dan ook op de een of andere wijze in zijn voor of nadeel gebruiken, - wat hij echter, zoals aangetoond, volgens jouw manier van orde nooit gekund zou hebben.
[4] Zou je bijvoorbeeld ooit liefde voor een bepaalde vrouw kunnen opvatten als zij aan alle andere vrouwen zo volkomen gelijk zou zijn als de ene huisvlieg aan de andere? Je zou je vrouw helemaal niet kunnen herkennen, net zomin als je een huisvlieg kunt herkennen en zou kunnen zeggen: 'Kijk, dat is mijn lieveling!' Want zodra je lievelingsvlieg tussen de andere verdwenen was, zou je hem beslist nooit meer als de jouwe kunnen herkennen, en precies zo zou het je met je vrouw vergaan en je vrouw ook met jou.
[5] Aan dit alles kun je zien, dat juist aan de wanorde, die volgens jou onder Gods schepselen heerst, veel grotere en echtere bewijzen voor het bestaan en voor de hoogste liefde en wijsheid van een almachtige Schepper ten grondslag liggen dan aan de orde, die jij al zo lang zocht en toch niet kon vinden!
[6] Ik heb je er al op gewezen, dat de aderen die je bij je handen en voeten, en ook bij je hoofd kunt zien en goed kunt observeren, niet precies in die volkomen symmetrische orde onder je huid zijn aangebracht die jij voorstaat, maar je kunt zien dat ze bij jou, evenals bij ieder ander mens, heel duidelijk verschillende vormen hebben. Ja waarom dan die onordelijkheid?
[7] Kijk, je zult niet gemakkelijk ooit twee mensen aantreffen die er volkomen gelijk uitzien! Zoals God de Heer echter, om de duidelijk aangegeven redenen, de uiterlijke vormen heel verschillend vormt, zo vormt Hij ook het organisme van de mens verschillend en eveneens de talenten van iedere ziel. Want als alle mensen precies dezelfde talenten zouden hebben, dan zouden zij elkaar al gauw helemaal niet meer nodig hebben en naastenliefde zou een woord zonder betekenis zijn.
[8] Nu heb je gezien dat, wat volgens jou wanorde is, het zekerste bewijs is voor Gods bestaan en voor de hoogste, meest wijze en liefdevolle orde uit God. Dan kunnen we nu weer terugkeren naar ons gevaarlijke meer!'

«« 113 / 229 »»