[1] Allen richtten hun blik op de zonsopgang en bewonderden het prachtige morgenrood. Boven de horizon verschenen uiterst lieflijke wolkenpartijen die steeds lichter en lichter werden en iedereen zei, dat hij in lang niet zo'n schitterende dageraad had gezien.
[2] Ik zei nu tegen de vele omstanders: 'Kijk, zo'n zonsopgang heeft veel overeenkomst met de ochtend van het geestelijke leven van de mens en met de opgang van de geestelijke zon aan de hemelen in zijn ziel!
[3] Als de mens het woord van God hoort, begint in zijn ziel de ochtend te gloren. Als hij het gehoorde gelooft en daarop vertrouwt, wordt het reeds lichter in hem. Hij begint dan steeds meer vreugde in de leer te scheppen en handelt daar dan ook naar. Zijn daden worden dan net als die lieflijke ochtendwolkjes rood getint door de liefde, waardoor het steeds lichter en lichter wordt in de mens. Door die vreugde van de mens in het goede en ware uit God komt hij tot een steeds duidelijker kennen van God en zijn hart ontvlamt in volle liefde tot God, en dat lijkt precies op dit morgenrood dat nu al stralend helder is. De inzichten over God en daardoor ook over zichzelf en zijn grote roeping breiden zich op gelijke wijze uit als het morgenrood, dat nu al zo helder geworden is dat daardoor om ons heen alle mooie gebieden van de aarde duidelijk zichtbaar worden.
[4] Maar het wordt nog alsmaar lichter en lichter. De wolkjes die het dichtst bij de opgaande zon staan -zoals de daden uit zuivere liefde tot God worden helder stralend goud. Tenslotte begint het in het oosten te gloeien en kijk, de zon zelf stijgt in de volle glorie van haar licht en majesteit boven de horizon, en zoals de nieuwe dag door het licht van de zon opnieuw uit de nacht geboren wordt, zo wordt ook de mens opnieuw geboren door de kracht van Gods woord en door de steeds stijgende liefde tot God en de naaste. Want de geestelijke wedergeboorte in de mens bestaat eruit, dat hij God steeds meer leeft kennen en daardoor ook steeds meer liefheeft.
[5] Heeft hij het dan in zijn hart tot een ware gloed gebracht, dan wordt het lichter en lichter in hem, de gloed wordt een heldere vlam van licht en Gods geest gaat als de morgenzon op, en in de mens is het volledig dag geworden. Maar het is geen dag zoals een dag op deze aarde, die 's avonds weer eindigt, maar het is dan een eeuwige levensdag en de volledig nieuwe of wedergeboorte van Gods geest in de ziel van de mens.
[6] Waarlijk Ik zeg jullie: Als bij iemand die dag in zijn ziel aanbreekt, zal hij in eeuwigheid geen dood meer zien, voelen of smaken, en bij het verlaten van zijn lichaam zal hij lijken op een gevangene in een kerker die begenadigd is en wiens cipier met een vriendelijk gezicht de kerkerdeur komt openen en tegen hem zegt: 'Sta op, want je bent begenadigd en vrij! Hier, trek het erekleed aan, verlaat deze kerker en wees voortaan een vrij mens voor het aangezicht van hem die je deze genade bewees!'
[7] Zoals een gevangene zich uitermate zal verheugen over zo'n genade, zo en nog veel meer zal een geestelijk wedergeboren mens zich verheugen, als Mijn engel bij hem zal komen en zal zeggen: 'Onsterfelijke broeder, sta op uit je kerker, trek het lichtende kleed van Gods eer aan, kom mee en wees voortaan vrij en zelfstandig in het overvloedige, eeuwige leven voor het aangezicht van God, wiens grote liefde je deze grote genade bewijst. Want van nu af aan zul je nooit meer zo'n zwaar, sterfelijk lichaam hoeven te dragen!'
[8] Denken jullie soms dat een ziel droefheid zal voelen als Mijn engel zo tot haar zal komen?'
[9] Een dicht bij Mij staande Romein zei: 'Heer, wie zal er in dat geval nog droefheid kunnen voelen? Dat zul je beslist alleen maarbij die wereldse mensen aantreffen, die in eigenliefde en zelfzucht leven en in de grootste onwetendheid van God en van hun ziel. Want die weten niets van een leven van de ziel na de dood van hun lichaam, en ook al hebben zij daar ooit iets over gehoord, dan geloven zij het niet, zoals veel van zulke mensen mij maar al te goed bekend zijn. Ik ben tot nu toe slechts een heiden, en uiterlijk gezien ben ik het nog steeds, maar aan de onsterfelijkheid van de menselijke ziel heb ik reeds vanaf mijn jeugd geloofd, en nadat ik verschijningen had gehad, stond het leven van de ziel na de dood van het lichaam voor mij volkomen vast. Maar als je dat aan andere, wereldse mensen vertelt, lachen zij erom, halen hun schouders op en houden uiteindelijk alles voor het werk van een levendige fantasie en verbeeldingskracht.
[10] Wel, voor dergelijke mensen, die bovendien hun leven erg liefhebben, kan de lichamelijke dood best iets heel verschrikkelijks zijn; maar ons en vooral vanaf nu, nu wij door U, als de Heer van al het leven, het grootste vertrouwen hebben met betrekking tot de ziel en haar eeuwige voortbestaan na de dood van het lichaam -kan de dood geen angst meer aanjagen, vooral als daar geen al te grote lichamelijke pijn aan vooraf gaat, waardoor het lichaam ten dode gemarteld en gekweld wordt. Maar ook dan moet de komst van de cipier die de deur van de harde gevangenis opent, beslist heel welkom zijn! -Dat is zo mijn mening en ook mijn vaste geloof; een ander kan denken en geloven wat hij wil!'
[11] Allen zeiden: 'Ja, dat geloven wij ook, want wie zou zich nog kunnen verheugen in het leven op deze wereld, die eigenlijk de hel in optima forma is?'.
[12] Ik zei: 'Ja, zo is het! Daarom zeg Ik jullie dan ook: Wie het leven van deze wereld liefheeft, zal het ware leven van de ziel verliezen; wie het echter niet liefheeft en zich van de eigenlijke hoedanigheid ervan afwendt, zal het verwerven, dat wil zeggen, het ware, eeuwige leven van de ziel.
[13] Laat je niet verblinden door de wereld en luister niet naar haar verlokkingen, want al haar goederen zijn ijdel en vergankelijk! Mochten jullie je echter in deze wereld al schatten verzamelen, verzamel dan vooral die welke niet roesten en niet door de motten verteerd worden! Dat zijn schatten voor de geest tot het eeuwige leven, waarvoor jullie alles moeten doen om ze zoveel mogelijk in je bezit te krijgen. Iemand die echter ook aardse schatten heeft verkregen, moet die net als onze broeder Lazarus gebruiken, dan zal hij daarvoor hemelse schatten oogsten. Want wie veel heeft, dient veel te geven, en wie weinig heeft, laat die weinig geven!
[14] Wie aan iemand die dorst heeft, uit ware naastenliefde uit zijn bron ook maar een slok fris water geeft, zal daarvoor aan gene zijde worden beloond. Want wie hier zijn naaste liefde bewijst, zal ook daarginds liefde vinden. Het komt er hier werkelijk niet op aan hoeveel iemand geeft, maar hoofdzakelijk hoe iemand zijn arme naaste iets geeft. Iemand die uit ware liefde vriendelijk geeft, geeft dubbel en zo zal ook aan gene zijde zijn beloning zijn.
[15] Als je veel hebt, kun je zoals gezegd ook veel geven. Heb je het met vreugde en veel vriendelijkheid gegeven, dan heb je de arme dubbel gegeven. Als je zelf echter niet veel hebt, maar toch je nog armere naaste ook van dat weinige met vreugde en vriendelijk een deel hebt gegeven, dan heb je tienvoudig gegeven, en dat zal je ook aan gene zijde vergoed worden. Want wat je in Mijn naam doet voor de armen, is even goed als wanneer je het voor Mijzelf had gedaan.
[16] Als je echter bij iedere gift en edele daad wilt weten of en hoe Ikzelf daaraan een welgevallen heb, kijk dan slechts naar het gezicht van degene die je in Mijn naam, zoals Ik dat nu heb uitgelegd, iets goeds hebt bewezen, want daaraan zul je de ware graad van Mijn waardering helder en duidelijk zien.
[17] Alleen wat de ware liefde doet, is voor God welgedaan; wat enkel volgens de maat van het verstand wordt gedaan, heeft weinig waarde voor de ontvanger en nog minder voor de gever. Ik zeg jullie: Het is zaliger te geven dan te ontvangen.
[18] Maar nu gaan we een eindje verder om wat van de omgeving van Bethanië te bekijken! Daar zullen we allerlei handelslieden zien toestromen, omdat vandaag de grote markt begint, die vijf dagen achtereen duurt.'

1 / 229 »»