[2] Maar toen wij helemaal klaar waren met het ochtendmaal, kwamen de tempeldienaren, die hun ochtendmaal ook beëindigd hadden, naar Mij toe en verontschuldigden zich voor het bezoeken van hun vrouwen en kinderen en vroegen Mij, of ook Ik hen niet zou willen bezoeken en zegenen.
[3] Maar Ik zei tegen hen: 'Luister, wie in Mij gelooft, Mijn woord aanneemt en daarnaar leeft en handelt, heeft ook Mijn zegen in overvloed; streef er daarom naar dat ook jullie vrouwen en kinderen, die nu nog sterk aan de loze ceremoniën van de tempel hangen en Mij en Mijn leerlingen heimelijk voor ketters tegen de tempel houden, in Mij geloven en volgens Mijn leer zullen handelen, dan zal Mijn zegen ook hun ten deel vallen! Maar zoals het hier nu nog met hen gesteld is en zij er alleen maar aan denken dat hun zonen hopelijk ook gauw tot de aanzienlijken van de tempel behoren, ben Ik werkelijk niet genegen om naar hen toe te gaan en hen speciaal te zegenen. Ga hen eerst maar onderrichten, dan zal morgen wel blijken of ze al rijp zijn voor Mijn zegen! Jullie kunnen vandaag hier blijven en die kwestie met jullie vrouwen en kinderen bespreken. Als Ik vanavond hier weer terugkom, kunnen ook jullie weer naar MIJ toekomen!
[4] Toen Ik dat tegen de paar tempeldienaren gezegd had, vroegen ze Mij waar Ik die dag heen zou gaan, zodat de een of de ander Mij in geval van nood wellicht achterna zou kunnen komen.
[5] Ik zei: 'Ten eerste zal er bij jullie absoluut geen noodsituatie optreden en ten tweede blijft Rafaël hier vanwege de jongeren, en jullie kunnen hem om raad vragen; daarom hoeven jullie niet te weten waar Ik vandaag heen zal gaan. Maar als Ik terugkom, zullen jullie wel horen waar en hoe Ik gewerkt heb.'
[6] Met dit antwoord waren de tempeldienaren tevreden, bedankten Mij daarvoor en begaven zich weer naar hun vrouwen en kinderen.
[7] Daarop zei Ik tegen de overige aanwezigen: 'Wie Mij graag wil volgen naar waar Ik nu heen ga, die volge Mij!'
[8] Op deze uitnodiging van Mij stonden allen op en maakten zich klaar voor de reis. Ook Maria van Magdala vroeg of ze Mij mocht begeleiden.
[9] Ik zei: 'Dat staat je vrij; maar Ik zie liever dat je hier blijft bij de zusters van Lazarus en hen helpt bij het bedienen van de gasten, die deels al hier zijn en deels vandaag nog zullen komen. Maar als er hier gasten uit Jeruzalem.en ook uit andere plaatsen arriveren en naar Mij zullen vragen, zeg dan met waar Ik ben, dan zullen ze weer net zo verder reizen als ze gekomen zijn!'
[10] Maria van Magdala bedankte Mij voor deze woorden en bleef bij de beide zusters; zo bleef ook Helias met de haren en het arme gezin uit Emmaüs.
[11] Maar wij maakten ons gereed en gingen eerst naar het huis van de waard in het dal, die bij ons was samen met de waard van de herberg aan de grote heerweg niet ver van Bethlehem, die ook nog bij ons was en naar Mijn lessen had geluisterd.
[12] Toen wij bij de waard aankwamen, liepen alle huisbewoners ons tegemoet, begroetten ons en waren heel blij ons te zien. De vrouw vroeg Mij of Ik met allen die bij Mij waren 's middags hun gast wilde zijn.
[13] Maar Ik zei: 'Vrouw, jouw goede wil geldt voor Mij als een volbracht werk; maar wat je voor de armen zult doen in Mijn naam, zal door Mij ook beschouwd worden alsof je het voor Mij had gedaan. Er zullen vanmiddag hier ook een groot aantal gasten heen komen, en sommigen zullen naar Mij informeren; maar vertel niet waar Ik ben, en als iemand jullie zal vragen waar Ik heengegaan ben, spreek dan de waarheid en zeg: 'Wij weten het niet! ' En dat is ook de reden dat Ik vandaag Mijn leerlingen met van tevoren zeg waar Ik heen ga en wat Ik zal doen. Tegen de avond zal Ik hier ook weer langs komen en een uur blijven. Hou je nu aan wat Ik jullie heb aangeraden!'
[14] Allen beloofden Mij dat, waarop wij in het dal verder naar het zuiden trokken; wij kwamen veel mensen tegen, meestal Grieken en ook Egyptenaren, die met allerlei waren via Jeruzalem naar Damascus trokken: niemand van hen bekommerde zich om ons en wij konden onze weg dan ook vervolgen zonder opgehouden te worden.
[15] Toen wij zo ruim een uur gelopen hadden, vroeg Lazarus, die steeds aan Mijn zijde liep, Mij toch stilletjes: 'Heer en Meester! Nu zou U mij toch wel kunnen zeggen waar U heen gaat. Want ik en allen, die hier zijn, zullen U zeker niet verraden!'
[16] Ik zei: 'We gaan naar een plaats dicht bij Bethlehem. Wat daar zal gebeuren, zullen jullie allemaal daar en op de juiste plaats zien en te weten komen.'
[17] Lazarus zei: 'Het is wel goed dat ik dat nu tenminste weet. Maar dan mogen we wel flink doorlopen; want de weg daarheen is niet bepaald kort.'
[18] Ik zei: 'Toch zullen we daar op de juiste tijd en vroeg genoeg aankomen; want het is Mij mogelijk om ook een lange weg in korte tijd af te leggen.'
[19] Lazarus zei: 'O Heer en Meester, ik weet wel dat voor U niets onmogelijk is; maar toch vroeg ik het U, om deze enigszins saaie weg niet helemaal zwijgend te lopen en omdat zelfs het meest onbeduidend lijkende woord uit Uw mond mij steeds met nieuwe kracht bezielt.'
[20] Ik zei: 'Ja, ja, dat heb je heel goed en juist gezegd; want Mijn woorden zijn in zichzelf ook puur geest, kracht en leven. Maar nu lopen we weer zwijgzaam verder, want weldra zullen wij een troep Romeinse soldaten tegenkomen die naar Galilea gaan, en met hen zullen wij even wat moeilijkheden krijgen!'
«« 109 / 220 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.