[1] Toen deze kwestie nu geregeld was, kwam ook de hoofdman van Bethlehem, die wij in de herberg achtergelaten hadden, ons met nog enkele metgezellen te paard achterna; want hij wilde Mij nog eenmaal zien en horen en had ook met de Romeinen nog het een en ander te bespreken.
[2] Toen hij de paarden buiten aan de knechten had overgegeven, kwam hij direct in de grote kamer naar ons toe en zei (de hoofdman) tegen Mij: 'O grote Heer en Meester! Pas toen jullie de herberg verlaten hadden, ben ik als uit een droom ontwaakt en wilde mij toen geheel en al aan U aanbevelen, maar toen waren jullie al verdwenen. Daarop werd ik gegrepen door een alles overheersend verlangen om U nog eenmaal te zien, te spreken en te horen. Ik liet mij dan ook onmiddellijk uit Bethlehem de beste rijpaarden brengen en reed met deze vrienden van mij in snelle draf hierheen en hoorde buiten van de mensen van dit huis, dat U hier een kleine rustpauze genomen hebt. Toen sprong mijn hart op van vreugde. Samen met mijn metgezellen sprong ik in allerijl van het paard en haastte mij naar binnen, en nu ben ik hier om U te begroeten, en om U van gans er harte te bedanken voor de eindeloos grote genade die ik van U tot heil van mijn heidense ziel ontvangen heb. Neem daarom, o Heer en Meester, deze dank ook genadig van mij aan!'
[3] Ik zei: 'Vriend, meer van zulke heidenen zoals jij, en het zal weldra licht en helder worden onder de mensen op deze aarde! Maar helaas zijn er maar weinig van zulke mensen en heidenen, en daarom staat de mens ondanks Mijn komst naar deze aarde in het algemeen een lange geestelijke nacht te wachten, waarin nog vele gevechten pro en contra gevoerd zullen worden, maar daarbij zal de ware overwinning van de eeuwige waarheid over de nacht van al het valse en boze onbeslist blijven.'
[4] De hoofdman zei: 'Heer en Meester! In de grote herberg bij Bethlehem heeft het U maar één woord en wil gekost, en twee zieken, die door alle artsen ongeneeslijk ziek waren verklaard, werden gezond. Aangezien U dat kon, zou het voor U toch ook met hetzelfde gemak mogelijk zijn om te zeggen: 'Luister, duistere zielen! Ik wil, dat het licht wordt in jullie!', en kijk, door zo'n machtwoord, door U met Uw wil uitgesproken, zou er op de hele aarde zeker niet één duister en slecht mens meer bestaan!'
[5] Ik zei: 'Daar heb je gedeeltelijk wel gelijk in; maar Ik, die wel het beste weet hoe de hele mens van nature is en waarom hij ook zo moet zijn, om een mens en geen mensendier te zijn, zeg je dat de mens alleen wat zijn lichaam betreft een heel kunstig en wijs ingerichte machine is, waarvan de gezondheid, instandhouding en gebruiksmogelijkheid niet afhankelijk is van de vrije wil van de mens, maar alleen van Hem, die die machinerie geschapen en gebouwd heeft. Wanneer er dan iets aan de machine mankeert, kan de Meester ervan door Zijn almachtige wil ook gemakkelijk helpen, zonder daardoor ook maar in het minst schade toe te brengen aan de vrijheid van kennis, geloof en wil van de mens. Maar als Ik het ook zo zou doen met de ziel en geest van iemand, dan zou de eigen levenskracht van de ziel, die bestaat uit haar vrije liefde, uit het net zo vrije denken, vorsen en kennen, uit het geloof en uit het vrije willen, zo goed als gebroken en vernietigd zijn en daarmee dan ook iedere individuele zelfstandigheid. Wat zou een ziel en uiteindelijk Ikzelf, daar dan aan hebben?
[6] Daarom moet de ziel van de mens door goed onderricht en vervolgens door haar eigen vorsen, beproeven, kennen, geloven en willen komen tot het innerlijk, levende licht van haar geest, die vanuit God in haar woont, en dan is ze voor eeuwig waarachtig geholpen; iedere andere macht om haar volgens jouw idee te helpen, zou alleen maar vernietigend en nooit helend op haar levenselementen inwerken.
[7] En kijk, daarom neem Ik dan ook leerlingen aan en onderwijs Zelf, zoals een echt wijze vader zijn kinderen onderricht, wat ze moeten geloven, kennen en vervolgens doen; want als Ik hen met geweld in één klap met Mijn geest zou vervullen, dan zou het gedaan zijn met hun eigen zelfstandigheid, met hun eigen zoeken, vorsen, beproeven, kennen, geloven en willen, maar ook met hun individuele leven en met de vrijheid daarvan.
[8] Maar als Ik hun nu leer de volle waarheid te kennen en er zelfstandig naar te handelen, wordt de volste vrijheid van hun zielen daardoor niet in het minst belemmerd, en wat ze zich volgens Mijn leer weldra zullen verworven en bevochten hebben, zal dan hun werk en ook hun volledig eigendom zijn.
[9] En kijk, dat is dan ook volgens de eeuwige orde de wil van God ten aanzien van de ware en enig werkelijk nuttige levensvorming van de mensen op deze aarde, en alleen op die manier kan een ziel tot het ware, eeuwige leven komen en tenslotte zoals God haar eigen leven en haar eigen hemel scheppen!
[10] Om deze redenen, die Ik je nu uiteengezet heb, is het voor Mij wel gemakkelijk om het zieke lichaam van een mens te genezen, maar niet tegelijk ook een zieke en duistere ziel. Ik genees de zielen ook wel, maar alleen door Mijn leer, wanneer ze die gelovig aannemen en daar vervolgens hun willen en handelen naar richten. Maar wie dat wil, heeft zich met een dergelijke vaste wil Mijn geest al eigen gemaakt en daardoor een toereikende levenskracht in zichzelf, die hij met het volste recht de zijne kan noemen, ook al ziet hij in dat het toch alleen Mijn kracht in hem is die handelt en heerst.
[11] Wie dus in de gelegenheid is om de mensen Mijn leer en Mijn wil mee te delen, zal als een trouwe arbeider in Mijn wijngaard van mensenlevens ook zijn loon in Mijn rijk ontvangen. -Heb je dit nu goed in je opgenomen en begrepen?'

«« 126 / 220 »»