[1] (Rafaël:) 'Eerst hebben we gezien hoe er vonken uit de rug van onze kat sprongen en zichtbaar werden nadat we hem in de richting van zijn kop hadden geaaid. Waren dat soms ook beledigde ethergeesten, die zich wellicht aan de haren op de rug van de kat gehecht hadden? Ja, zeg ik jullie, zo is het! Het haar van een kat is heel glad en heeft geen oneffenheden, maar het is evenals iedere andere materie omgeven door lucht en dus ook door de daarin rustende en zeker aanwezige ethergeesten, en wel naar de kop toe in meerdere mate, omdat de haren daar, speciaal op de rug, dichter worden dan in de richting van de staart.
[2] Als men nu van de kop naar de staart over het dier strijkt, dan verdeelt men de bij de kop steeds rijkelijker aanwezige geesten over de streek die daar minder rijk van voorzien is. Daarom vindt er dan eigenlijk meer een gelijkmaken dan een beledigen van die geesten plaats, en daardoor blijft hun activiteit achterwege of wordt in ieder geval niet zichtbaar; door het strijken of wrijven naar de kop toe vermeerdert men de hoeveelheid geesten, beledigt ze daardoor tot op zekere hoogte, en dan maken ze hun aanwezigheid weldra kenbaar door hun activiteit.
[3] Gladde oppervlakken, in het bijzonder van zeer harde edelstenen en glas, dat de oude Foeniciërs, de Filistijnen en de Egyptenaren reeds uit kiezelstenen konden vervaardigen, zijn er speciaal geschikt voor om de ethergeesten te dwingen hun aanwezigheid kenbaar te maken, als men zulke oppervlakken zelfs alleen maar met droge handen begint te wrijven. En het vuur dat op deze manier wordt opgewekt is wederom niets anders dan het 'elektron' dat ik jullie beschreven heb.
[4] Verder is het verbranden van hout, stro, olie, hars, nafta, zwavel en alle brandbare stoffen niets anders dan een werking van het 'elektron'. Het gloeien en smelten en zelfs het eventuele verbranden van metalen en alle mineralen gebeurt langs dezelfde weg, al naargelang de toenemende graad van activiteit van de in hun rust gestoorde ethergeesten. Wanneer deze ononderbroken in zo'n activiteit gebracht worden, zoals die waarvan een bliksem blijk geeft, da~ .vernietigen ze alle materie en lossen die volledig op in haar oorspronkelijke element, dat van etherische geesten. Maar bij het verbranden, van hout, olie en hars bereiken ze nooit zo'n uiterst hoge graad van activiteit, omdat ze daarbij in hun activiteit belemmerd worden doordat ze steeds in gevecht zijn met de grovere, in de materie gebonden natuurgeesten.
[5] Maar wanneer bij zo'n verbrandingsproces door een sterke toestroom van lucht steeds grotere, aantallen ethergeesten hun in zekere zin te hulp k?men, wordt ook de hitte van het hout of kolenvuur aanzienlijk groter, dIe ook de nog starre natuurgeesten in de materie van metalen en stenen tot activiteit kan brengen, en die activiteit kan dan gewoonlijk het gloeien en smelten, maar ook het verbranden en eventueel ook het algehele oplossen ervan bewerkstelligen.
[6] Water zelfheeft een grote hoeveelheid van de jullie nu al herhaaldelijk verklaarde ethergeesten in zich. Als stof bestaat het uit buitengewoon kleine ronde blaasjes, waarin de eigenlijke ethergeesten opgesloten zitten. Omdat deze blaasjes zeer rond en glad zijn en dus niet zo sterk tegen elkaar drukken, omdat ze zeer gemakkelijk kunnen wegschuiven en elkaar voortdurend ontwijken, gedragen de ethergeesten in het water zich gewoonlijk ook rustig. Maar het water hoeft maar in een ketel op het vuur gezet te worden, of het wordt weldra onrustig; want de ethergeesten in het water worden door de activiteit van de hen omgevende gelijkwaardige ethergeesten geprikkeld, beginnen met steeds grotere heftigheid de eigenlijke waterstofblaasjes door elkaar te jagen en doen die uitzetten, en vele verlaten bij het barsten van de te sterk uitgezette waterstofblaasjes hun woonelement en ontsnappen, waarna ze zich verenigen met de vrije ethergeesten in de lucht van de aarde, ofwel ze stijgen snel omhoog, helemaal door de luchtlaag h.een tot aan hun oerverwanten.
[7] Dat het koken en verdampen van water tot de laatste druppel ook -op de wijze van deze wereld gesproken -een elektrische proces is, zullen jullie wel zonder al te veel moeite kunnen begrijpen door wat ik nu gezegd heb, maar het wordt jullie nog duidelijker als ik jullie op een paar verschijnselen wijs, die jullie allemaal al min of meer kennen.
[8] Wij weten nu dat de in hun rust gestoorde ethergeesten heel gauw actief worden en zodoende het onweerstaanbare geweld en de macht te kennen geven die hun eigen is. En kijk, dat doen ze ook als ze in het water door een steeds toenemende activiteit van buiten van hun metgezellen, door vuur dus, onrustig worden. Wanneer ze dan bij het koken nog kunnen ontwijken en in een toestand van rust kunnen komen, dan is hun dat natuurlijk liever; maar als jullie water in een stevig gesloten vat op het vuur zetten, zullen de in het water rustende ethergeesten jullie weldra laten zien wat voor geweld ze in zich hebben, als ze actief beginnen te worden. Het zal niet lang duren voor het in stukken gereten wordt, al zou het vat ook van ijzer zo dik als een arm gemaakt zijn, en de geesten zullen zich met een harde knal vrij maken en zich daarna terugtrekken in de hun aangeboren rust. -Dat is een heel aanschouwelijk voorbeeld, waar jullie nu wel en beslist nog duidelijker kunnen opmaken, dat de ethergeesten ook in het water wonen.
[9] Niets kan de zuivere ethergeesten echter zozeer tot grote activiteit brengen, als wanneer de onzuivere natuurgeesten uit het inwendige van de aarde in vaak tamelijk grote aantallen opstijgen en zich in zekere zin met de luchtgeesten beginnen te verenigen of zich onder hen beginnen te mengen, zoals dat zojuist het geval was. Dan ontstaat er direct een hevige strijd waarbij de onzuivere geesten steeds overwonnen worden, waardoor deze echter ook gezuiverd en voor het leven van planten en dieren niet alleen onschadelijk, maar zelfs heel nuttig worden.
[10] Boven het vasteland woeden bij zulke gelegenheden steeds hevige stormen, zoals wij er nu een meegemaakt hebben; maar als een dergelijk massaal opstijgen van onzuivere natuurgeesten ergens onder de zee plaatsvindt, dan worden de zuivere ethergeesten in het water daardoor ook direct zeer onrustig; het gevolg daarvan is gewoonlijk een springvloedstorm die voor schippers het gevaarlijkste is, omdat de golven daarbij vaak huizenhoog worden en zelfs met de grootste en sterkste schepen een kwalijk spelletje spelen als een stormwind met het kaf. Bij zulke gelegenheden worden de onzuivere geesten ook heel sterk gezuiverd; maar voor mensen is het niet bepaald ongevaarlijk om zich daar op zee te bevinden waar iets dergelijks aan de hand is.
[11] Ervaren schippers weten dat door bepaalde waarschuwingstekens, die steeds aan zo'n gebeurtenis voorafgaan en begeven zich niet in dat gevaar; als ze echter al op zee zijn, dan zullen ze zich ook haasten om zo snel mogelijk de oever te bereiken of, als dat niet haalbaar is, zich toch aan de hoge golven van de zee toe te vertrouwen.
[12] Als de zee na een dergelijke storm weer rustig geworden is, zullen jullie het oppervlak van de zee, de touwen van het schip, de riemen en nog veel andere dingen zwak zien oplichten, net zoals jullie zojuist buiten het gras, de bomen en zelfs jullie haren hebben zien schitteren. De oorzaak daarvan is natuurlijk weer het jullie nu wel voldoende verklaarde 'elektron'; maar nu is het niet zozeer afkomstig van die speciale activiteit van de ethergeesten, maar veeleer van de gelouterde, voorheen onzuivere natuurgeesten uit het inwendige van de aarde, welke geesten zich op deze manier op zichtbare wijze nuttig beginnen te betonen aan de planten, de dieren, het water en de lucht. De oude natuurwijzen hebben dat oplichten 'tegen-elektron' genoemd.
[13] En daarmee heb ik voor jullie dit verschijnsel dan ook zeker op begrijpelijke wijze toegelicht en dat kunnen jullie ook voor andere mensen doen, zodat het duistere en verderfelijke bijgeloofbij de mensen afneemt en te gronde gaat; want ieder bijgeloof is als een dodelijk vergif voor de zuivere waarheid, die als enige de ziel doet leven.'

«« 145 / 220 »»