[1] De hoofdman zei: 'Wat mij betreft is het nu helemaal duidelijk en ik geloof dat dat ook bij de anderen het geval is. Het is natuurlijk wel een heel nieuwe levensleer, die nog nooit door de mond van een mens zo duidelijk uitgesproken is, hoewel enkele mij bekende oude wijzen er ook al toespelingen op gemaakt hebben, die echter helaas niet bij de wijsgeren zelf en nog minder bij hun leerlingen tot een levende oefening zijn geworden en daarom ook zonder resultaat moesten blijven. Maar hier ligt de zaak weloneindig veel anders! Want U treedt op als een onloochenbare Meester van al het materiële en geestelijke bestaan en leven en U onderricht ons helder over dingen die vele wijsgeren overigens slechts zijdelings, niet duidelijk en erg verhaspeld aangeroerd hebben; en daarom moet dan ook alles wat U ons hier geleerd en getoond hebt, waar zijn, en wie zich naar deze leer van U zal richten, zal ook altijd feilloos moeten bereiken wat U ons als een levend waar gevolg daarvan toegezegd, duidelijk uitgelegd en beloofd hebt, en daarom zullen wij dan ook geen van allen verzuimen om Uw leer in daden om te zetten.
[2] Maar dat is natuurlijk geen kleinigheid en het vervullen van Uw leer zal met heel wat moeilijkheden gepaard gaan; maar wanneer men iets echt serieus wil -wat ons Romeinen eigen is -dan kan men ook het moeilijkste ten uitvoer brengen. Bij mij zal het aan een ernstige wil niet ontbreken; maar nu komt het ook op U aan, Heer en Meester, dat U een trouwe en serieus willende navolger en uitvoerder van Uw leer met de almacht van Uw geest te hulp komt, wanneer men zo nu en dan, omdat men maar een mens is, toch zwak en moe zou kunnen worden. Weliswaar kan een mens door heel serieus te willen veel en grote dingen bereiken; maar toch niet echt alles! Maar met Uw hulp zou men altijd zeker kunnen zijn van het resultaat.'
[3] Ik zei: 'Wat jij wenst, is al sinds eeuwigheid de zaak van Degene die in Mij woont, want zonder Mij kunnen jullie nooit iets werkelijk verdienstelijks voor het eeuwige leven van jullie ziel doen! Maar toch moet iedereen eerst vanuit zijn vrije wil zoveel doen als hij kan; en dan zal Ik heel zeker en betrouwbaar al het andere doen.
[4] Maar eerst moet jij zelf je ogen bewust afwenden van de verlokkingen en bekoringen van de wereld en evenzo je andere vleselijke zinnen en moet je je wereldse begeerten meester worden; als je dat niet wordt, zal Ik jou daarom wat je lichamelijke zinnen betreft niet blind, doof en stom maken, en zul je er voortdurend mee te kampen hebben. Maar als je het eenmaal tot een half meesterschap over je vleselijke zinnen gebracht zult hebben, zal Ik jou daarna wel heel spoedig het hele meesterschap geven, daar kun je absoluut zeker van zijn.
[5] Maar als een mens zich zo nu en dan iets echt ernstig voorneemt en zegt: 'Heer, van nu af aan zal ik onwankelbaar volharden in mijn voornemen!', maar vervolgens naar buiten gaat, en er weer zulke verleidelijke dingen in de wereld op hem afkomen, dat hij zijn zinnen daar niet vanaf kan keren en hij opnieuw zwak, zij het ook niet slecht, wordt -ja, zo'n mens komt niet verder, blijft steeds op hetzelfde punt staan en komt daardoor ook niet voor een vierde deel tot meesterschap over de begeerten van zijn zinnen.
[6] In dit geval, waarin zijn liefde heen en weer zwalkt tussen de bekoringen van de wereld en Mij, en nog niet voor de helft aan Mijn zijde komt, ja, dan kan Ik zo'n windvaan van een mens nog niet ondersteunen en hem volledige standvastigheid geven. Want omdat de mens een vrije wil heeft, die hem ten behoeve van het leven verleend is, moet hij zelf een goed begin maken; de volledige voltooiing is vervolgens Mijn aangelegenheid! Wanneer jij dat op de juiste manier begrepen hebt, handel daar dan naar, dan zal Mijn hulp niet uitblijven!'
[7] Daarmee was de hoofdman dan ook tevreden en sprak daar direct heel ernstig over met zijn metgezellen en ook met de andere Romeinen.

«« 151 / 220 »»