[1] De oude waard zei: 'Ja, Heer en Meester, dat hebben wij allemaal beslist heel goed begrepen! Wat die vier soorten vuur voor .de loutering van de mensen en de hele aarde betreft is het weliswaar niet verheugend en aangenaam, en men zou terecht kunnen vragen waarom zoiets door een zeer wijze en goede God toegelaten wordt. Maar juist omdat God uiterst wijs en goed is, zal Hij ook wel het beste weten waarom Hij al zulke dingen toelaat. Maar toch danken wij U voor deze onthulling van de toekomst en zijn nu erg blij dat wij nu reeds op deze aarde leven tijdens Uw eerste komst; want voorzover ik het nu goed begrijp, is onder de mensen op aarde in deze tijd alles toch nog aanzienlijk veel beter dan het bij Uw tweede komst zal zijn.
[2] Ik kan mij er nu natuurlijk geen voorstelling van maken waar en wat voor soort grote steden de mensen mettertijd nog zullen bouwen en hoe zij de kracht van de elementen en zelfs die van de bliksem zullen regelen en beteugelen om die te gebruiken -maar ik en ongetwijfeld wij allemaal zijn blij dat wij dat niet begrijpen en dat wij die kracht nog door Uw wijsheid en macht geleid zien; want als wij dat nu al zouden begrijpen, dan zou die vreselijke tijd van loutering door die vier soorten vuur beslist nog eerder aanbreken dan U, o Heer en Meester, ons die nu aangekondigd hebt.
[3] Maar aangezien U nu al zo genadig was om ons van tevoren als een vaststaand feit mee te delen dat U nog een tweede keer persoonlijk en voorgoed naar de mensen op deze aarde zult komen, zou U ons toch ook nog kunnen zeggen, waar op aarde U bij de mensen zult wederkomen! Hoe zal dat land, die plaats en dat gelukkige volk heten?'
[4] Ik zei: 'Vriend, op deze vraag van jou kan Ik je nu geen antwoord geven dat jullie zouden begrijpen, want in die tijd zullen er veel nieuwe plaatsen, landen en volkeren ontstaan, die nu nog geen naam hebben; maar dat Ik alleen in een zodanig land en op een zodanige plaats weer naar de aarde zal komen, waar onder de mensen nog het meeste en meest levende geloof en de meeste en meest waarachtige liefde tot God en de naasten zal bestaan, dat kun je als heel zeker en volledig waar aannemen en geloven.
[5] Maar als Ik kom, zal Ik niet alleen komen, maar' al de Mijnen, die reeds lang in Mijn hemelrijk bij Mij zullen zijn, zullen in grote scharen samen met Mij hun broeders, die op aarde nog in het vlees leven, komen sterken; en zo zal er een ware gemeenschap bestaan tussen de reeds zalige geesten van de hemelen en de mensen van deze aarde, wat de mensen, die in die tijd leven, werkelijk tot zeer grote troost zal zijn.
[6] En nu weten jullie alles wat jullie moesten weten. Handel ernaar, dan zullen jullie het eeuwige leven oogsten; want Ik zal jullie opwekken op de jongste dag!'
[7] Toen zei Kado: 'O Heer en Meester, zou dat dan morgen misschien al kunnen gebeuren? Want iedere nieuwe dag is voor ons een jongste dag!'
[8] Ik zei: 'Ik bedoel daar geen aardse dag mee, maar een geestelijke dag aan gene zijde. Wanneer jij je lichaam verlaten zult hebben en het rijk van de geesten binnengaat, dan zal dat jouw jongste dag zijn en Ik zal jou dan verlossen uit het gericht van de materie. En dat is het opwekken op de jongste dag. .
[9] Maar aangezien het nu al middernacht is geworden en wij morgen een verre reis voor de boeg hebben, zullen wij nu gaan slapen!'
[10] Toen Ik deze wens geuit had stonden allen op, bedankten Mij nog eens voor alles, en de waard bracht ons zelf naar een groot en uitstekend verzorgd slaapvertrek, waar wij allemaal een verkwikkende rust genoten tot de morgen. - Het spreekt natuurlijk vanzelf dat de Grieken nog lang met elkaar spraken over alles wat zij gehoord hadden.

«« 187 / 220 »»