[1] (De Heer:) "Als jullie maar een beetje opletten, merken jullie aan ieder tastbaar en bestaand ding een te onderscheiden drievuldigheid op, Het eerste wat in het oog springt is natuurlijk de uiterlijke vorm; want zonder deze zou geen tastbaar ding denkbaar zijn. En als het eerste eenmaal bestaat, is het tweede natuurlijk de inhoud van de bestaande dingen; want zonder inhoud zouden ze ook helemaal niet bestaan en zouden ze ook geen vorm of uiterlijke gestalte hebben. Wat is nu het derde, dat bij een tastbaar en bestaand ding net zo noodzakelijk is als het eerste en het tweede? Kijk, dat is een inwendige kracht in ieder ding, die de inhoud van de tastbare en bestaande dingen op een bepaalde manier bijeenhoudt en het eigenlijke wezen ervan uitmaakt. En omdat deze kracht de inhoud en derhalve ook de uiterlijke vorm van de tastbare en bestaande dingen uitmaakt, is zij ook het oorspronkelijke wezen van alle bestaan, van welke aard dat ook is, en zonder die kracht zou er evenmin een wezen of een tastbaar ding denkbaar zijn als zonder een inhoud of zonder een uiterlijke vorm.
[2] Jullie zien nu dat de genoemde drie delen op zichzelf goed te onderscheiden zijn, omdat de uiterlijke vorm niet zijn inhoud en de inhoud niet de hem bepalende kracht zelf is. En toch zijn de drie genoemde delen volledig één; want als er geen kracht zou zijn, was er ook geen inhoud en zeker ook geen vorm.
[3] Laten we nu weer teruggaan naar onze ziel! De ziel moet nu eenmaal, vanwege een zeker en bepaald bestaan, een uiterlijke vorm hebben, namelijk die van een mens. De uiterlijke vorm is zodoende datgene wat wij het lichaam of ook het vlees noemen, hetzij nog materieel of vergeestelijkt substantieel, dat is hierbij om het even.
[4] Wanneer de ziel nu wat haar vorm betreft als mens bestaat, zal ze ook een met de vorm overeenkomende inhoud hebben. Deze inhoud ofwel het inwendige lichaam is het wezen dat haar leven geeft, dus de ziel zelf.
[5] En als dat er allemaal is, dan is ook de kracht er, die de hele ziel bepaalt, en dat is de geest die uiteindelijk alles in alles is, aangezien er zonder deze geest onmogelijk een solide substantie en zonder deze ook geen lichaam en derhalve ook geen uiterlijke vorm zou zijn.
[6] Hoewel de drie te onderscheiden persoonlijkheden als geheel slechts één wezen zijn, moeten ze toch ieder apart benoemd en onderscheiden worden.
[7] In de geest ofwel de eeuwige essentie woont de liefde, als de alles tot stand brengende kracht, de hoogste intelligentie en levende vaste wil; dat alles bij elkaar brengt de substantie van de ziel voort en geeft haar de vorm ofwel het wezen van het lichaam.
[8] Als de ziel of de mens er dus eenmaal is, overeenkomstig de wil en de intelligentie van de geest, trekt de geest zich diep in het centrum terug en geeft de nu bestaande ziel volgens zijn diepste innerlijke wil en intelligentie aan een als van hem gescheiden vrije wil en een vrije als het ware zelfstandige intelligentie; en de ziel kan dan deels door uiterlijke waarnemingszintuigen en deels door een innerlijk opnemingsvermogen zich deze zo toeëigenen en vervolmaken als zou deze volkomen vrije intelligentie haar eigen werk zijn.
[9] Ten gevolge van deze noodzakelijkerwijs zo gevormde toestand, waarin ze zich als het ware gescheiden voelt van haar geest, is de ziel in staat om zowel een uiterlijke als een innerlijke openbaring te ontvangen. Als ze die ontvan~, aanneemt en ernaar handelt, begint ze daardoor ook één te worden met haar geest en gaat daardoor dan ook steeds meer in de onbeperkte vrijheid van de geest over, zowel ten aanzien van de intelligentie en de wilsvrijheid overeenkomstig die lichtende intelligentie, alsook in de kracht en de macht om alles te kunnen bewerkstelligen wat ze erkent en wil.
[10] Daaraan kunnen jullie weer zien, dat de ziel als de in levende substantie veranderde gedachte van de geest, die eigenlijk de geest zelf is, toch in zekere zin kan worden beschouwd als iets dat als tweede uit de geest is voortgekomen, zonder daarom iets anders te zijn dan de geest zelf
[11] Dat de ziel tenslotte als een individu zichtbaar wordt, bekleed met een uiterlijk lichaam dat in zekere zin als de derde persoonlijkheid verschijnt, laat de dagelijkse ervaring jullie zien. Het lichaam is voor de ziel een uiterlijke openbaring van haar diep innerlijke geest en heeft tot doel de intelligentie en de vrije wil van de ziel naar buiten te keren, te beperken, om dan pas de innerlijke onbeperktheid van de intelligentie, van de wil en de ware kracht daarvan te zoeken en deze te vinden, en daardoor als een oneindig verheerlijkt en volkomen zelfstandig individu één te worden met de innerlijke geest, die het enige is wat echt bestaat en werkzaam is in de mens.
[12] Omdat jullie nu door deze verklaring van Mij hopelijk duidelijk inzien hoe een mens op zichzelf beschouwd, evenals op een lager niveau ook ieder ander ding, uit een zekere te onderscheiden drie geleding bestaat, zullen we tot besluit van deze hoogst belangrijke toelichting overgaan naar het drieënige wezen van God zelf, opdat jullie helder en duidelijk inzien, waarom Ik jullie vanwege de hogere en innerlijke levende waarheid met klem heb moeten aanraden om de mensen, die in Mij geloven en Mijn leer metterdaad hebben aangenomen, in de naam van de Vader , de Zoon en de Heilige Geest te dopen, dat wil zeggen: te sterken.
[13] Luister dus weer goed naar wat jullie nu uit Mijn mond zullen vernemen, om het geheel volkomen waarheidsgetrouw volledig te maken!
[14] Kijk, zoals jullie allemaal heel goed weten, zegt en verklaart het boek der profeten dat Ik, Jezus, Christus - ook Mensenzoon genoemd -de ware God ben, hoewel Hij met verschillende namen, namelijk als Vader , Zoon en Heilige Geest, wordt aangeduid en benoemd! En toch is God maar één persoonlijke majesteit in de hoogst volmaakte vorm van een mens.
[15] Zoals jullie nu goed weten, zijn de ziel, haar uiterlijke lichaam en haar diep innerlijke geest zodanig verenigd dat ze slechts één wezen of uiteindelijk één individuele substantie uitmaken, maar ze vormen toch ten opzichte van elkaar een goed te onderscheiden drieledigheid; zo zijn ook Vader , Zoon en Geest zo verenigd, als de geschriften van de oude vaderen en profeten, die Ik zojuist genoemd heb, dat leren.
[16] David heeft eens de wens uitgesproken dat zijn ziel, zijn lichaam en zijn geest in de ogen van God onberispelijk bevonden mochten worden. Wanneer de woorden van de oude, wijze koning echter zo luidden, zou men dan ook niet kunnen vragen: wat? Bestaat de mens dan uit drie personen of uit drie mensen? Als dat echter bij de mens al niet kan opgaan, bij wie de splitsing van de drie vanwege zijn ontwikkeling en ware levensvoleinding noodzakelijkerwijs toch duidelijk voelbaar bestaat - hoe zou dan God, die in Zichzelf eeuwig geheel en al volmaakt slechts Eén is, in drie verschillende personen of zelfs in drie goden verdeeld kunnen worden?'

«« 25 / 220 »»