[1] Maar Agricola, die een buitengewoon gevoelsmens was, vroeg Mij iets te mogen zeggen en zei: 'O, wat een onmetelijke schatten hebben wij nu in nauwelijks acht volle dagen ontvangen! Wij hebben hier het allerhoogste, het allereerste en allergrootste gevonden! En aan wie hebben wij, volgens Uw verborgen genade, dit onbeschrijfelijke geluk te danken? Kijk en luister! Aan die nog jonge vrouw, die ons de eerste avond van onze aankomst hier de weg hier naar boven wees!
[2] Die vrouw, die naar mijn bescheiden oordeel schijnt te behoren tot die vrouwelijke personen die het met de kuisheid en andere zedelijke reinheid nu niet bepaald nauw nemen, was ongetwijfeld in het verborgene door Uw wil geïnspireerd en moest een wegwijzer naar het licht des levens worden.
[3] Welnu, ik als Romein ken die genoemde vrouw absoluut niet, ik weet ook niet waar ze woont en ken haar naam niet, dus kan ik ook niet weten of ze arm of rijk is en geldelijke ondersteuning nodig heeft. Maar als ze wellicht toch tot de klasse der armen zou behoren, wat ik als het meest waarschijnlijke kan aannemen, dan zou ik haar graag via vriend Lazarus uit oprechte menselijke dankbaarheid een geldelijke ondersteuning willen geven, wat zeker rechtvaardig en billijk zou zijn; want vriend Lazarus zal waarschijnlijk wel weten hoe het met deze vrouw is gesteld. Het verbaast mij zeer dat ze ons niet nog een keer bezocht heeft hier op deze berg van heil. Zoals ik mij herinner moet ze wellicht in Emmaüs U, o Heer en Meester, hebben willen zoeken en heeft ze tevoren hier geïnformeerd naar Uw verblijf, maar daar niets over gehoord, en zodoende is ze waarschijnlijk ook helemaal niet hierheen gekomen. Maar wij zijn nu alweer enige dagen hier, en het verbaast me opnieuw dat ze niet meer is komen opdagen!'
[4] Ik zei: 'Dat meisje wist niet dat Ik Mij hier nog ophoud; maar ze heeft het gisteren in Bethanië gehoord uit de mond van de zusters van onze vriend Lazarus en is nu onderweg hierheen. Tegen de tijd dat de zon opgaat zal ze hier ook aankomen, en dan kun jij met haar alles wat goed en juist is regelen.
[5] Wat evenwel haar levenswandel tot nu toe betreft, daarin heb je juist geoordeeld; maar daarbij heeft ze steeds aandacht gehad voor de armen, omdat ze als aardse schoonheid door haar manier van leven grote schatten verworven heeft en reeds door haar ouders rijkelijk van alles voorzien was.
[6] Daar, ver naar het zuiden, zie je op een heuvel een slot; het draagt de naam Magdala. Daar is het meisje geboren, en het slot, vele tuinen, akkers, weiden, wijngaarden en bossen zijn nu haar eigendom, aangezien haar ouders al een paar jaar geleden gestorven zijn. Ze had al verscheidene keren kunnen trouwen, maar de tempeldienaren hielden haar daar vanaf, omdat ze bij haar steeds een goede herberg vonden en zich ook anderszins goed met haar vermaakten. Maar sinds ze Mij zag, leerde kennen en Mijn woorden hoorde, is het anders geworden in haar huis, haar verstand en haar hart; en omdat ze de armen veel heeft liefgehad, werden haar ook veel van haar zonden vergeven.
[7] Haar naam is Maria van Magdala. Vanwege haar armoede heeft ze dus geen ondersteuning van jullie kant nodig; maar als ze iets van jullie zal willen aannemen ten behoeve van haar vele armen, dan kunnen jullie haar dat zeker wel aanbieden. En zo weten jullie nu ook, wie dat meisje is en waar ze vandaan komt, en hoe ze heet; maar ook haar schuld zij in het zand geschreven!
[8] En nu genoeg over deze kwestie. Laten we nu liever de mooie morgen bekijken; uit de aanblik daarvan kunnen jullie in alle opzichten heel veel opmaken, in het bijzonder voor de laatste tijd van de nieuwe heidenen!'

«« 45 / 220 »»