[1] Tenslotte vroeg Agricola Mij nog of hij niet één van de gouden bekers, die op wonderbaarlijke wijze waren geschapen voor de tafel van de Romeinen, als herinnering mee zou mogen nemen tegen betaling van een flink geldbedrag.
[2] Ik zei tegen hem: 'Wat voor jullie geschapen werd behoort jullie ook toe en jullie kunnen het dus ook zonder betaling van een geldbedrag meenemen. Bovendien zul je toch al genoeg armen van hier met je meenemen naar Rome en ze daar goed verzorgen, en dan zijn die bekers in materieelopzicht slechts een heel kleine beloning voor wat jij ter wille van Mij doet. Neem daarom alles wat zich aan aardse kostbaarheden op jullie tafel bevindt! Maar beschouw het niet als een werkelijk loon voor alles wat je uit liefde voor Mij voor de vele armen en verdrukten doet; want jouw loon daarvoor zal er reeds op aarde, en bovenal aan gene zijde in Mijn rijk, heel anders uitzien.
[3] Zorg als je thuis bent echter serieus en goed voor degenen die Ik aan jouw zorg heb toevertrouwd! Over een jaar zul je voor regeringsaangelegenheden een reis naar het uiterste westen van Europa moeten maken, samen met een zoon van jou, en je zult daar lang zijn en veel te doen hebben. Regel in de tussentijdje huishouden echter goed, opdat al degenen die Ik jou heb toevertrouwd niets te kort zullen komen, niet in lichamelijk opzicht en nog minder wat hun ziel betreft!'
[4] Agricola zei, uit liefde voor Mij helemaal tot tranen toe geroerd: 'O Heer en Meester, dat zal zeker mijn voornaamste en grootste zorg zijn en ik hoop dat alles mij met Uw hulp juist en goed zal lukken! Maar verlaat mij nooit en laat geen te zware verzoekingen over mij en mijn huis komen! Ik ken nu weliswaar mijn door U geschonken kracht heel goed; maar ik ken ook mijn oude, hoogst eigen zwakheden. Als dan deze of gene zwakheid mij af en toe bijna zou doen vallen, - O Heer, grijp mij dan en sterk mijn wil, opdat ik overeind blijf en niet val! ,
[5] Ik zei: 'Waarlijk, wat jij de Vader, die jij nu kent, in Mijn naam zult vragen, dat zal je ook gegeven worden! Wees dus steeds vervuld van troost en een waar en echt vertrouwen; want als jij in het levende geloof en in de liefde tot Mij volhardt, zal Ik steeds bij je zijn en je leiden en sturen, zoals Ik dat ook zal doen bij iedereen wiens geloof en liefde is zoals het jouwe!'
[6] Hierop bedankten alle Romeinen Mij, evenals allen die aan de zorg van de Romeinen waren toevertrouwd.
[7] We waren nu reisvaardig en gingen de weg op die naar Bethanië leidde.
[8] Toen we langs de muur van de stad trokken, zei de herbergier uit het dal, die ook met ons mee naar huis ging, evenals de waard van de herberg aan de grote heerweg niet ver van Bethlehem: 'Heer, kijk eens naar deze verschrikkelijk sterke muren van de stad! Hoe kunnen die met menselijke kracht verwoest worden?'
[9] Ik zei: 'Wat door handen van mensen gemaakt is, kan er ook door verwoest worden. Want de mensen zijn over het algemeen bedrevener in het vernietigen dan in het maken, en zo zullen ze te zijner tijd ook deze sterke muren de baas worden. Ik zeg jullie: niet één steen zal op de andere gelaten worden! Over een paar eeuwen zullen de mensen de plaats zoeken waar nu nog de tempel staat, en ze zullen die niet vinden.
[10] Want hoe was het in de tijd van Noach voor de grote vloed? Ik heb jullie dat een paar dagen geleden laten zien! De mensen uit die tijd konden zelfs bergen vernietigen, waardoor de wateren binnen in de aarde losbraken en de boosdoeners verdronken; dus te zijner tijd zullen de mensen met veel minder moeite met deze muur afrekenen!'
[11] Met dit antwoord waren beiden tevreden; wij trokken verder over de weg en kwamen weldra bij een tolhuis.

«« 53 / 220 »»