[1] De tollenaar herkende Mij al gauw, kwam naar Mij toe en zei: 'O Heer en Meester, sinds ik Uw woorden en lessen op de olijfberg in mij heb laten doordringen ben ik werkelijk een ander mens geworden, en ik dank U nu nog eens uit de grond van mijn hart voor de meer dan grote genade, die U mij en mijn huis bewezen hebt! Ik heb alles wat ik van U gehoord heb getrouw aan al mijn verwanten meegedeeld, en zij geloven nu in U; laat daarom ook Uw zegen over mijn hele huis neerdalen!
[2] Ik zei: 'Omdat je dat gedaan hebt, zal het heil ook niet ver van jou en je huis blijven! Maar toch eis jij zelfs ook tol van de inwoners, wanneer er te weinig vreemdelingen naar Jeruzalem komen; en wanneer er vreemdelingen komen, dan eis je naar willekeur veel meer dan volgens de wet vastgesteld is. Maar dat heb Ik werkelijk niet onderwezen, en een dergelijke handelwijze heeft in de verste verte niet te maken met naastenliefde, die Ik iedereen vooral op het hart gedrukt heb. Als je echter de daadwerkelijke naastenliefde niet bezit, dan ben je ver verwijderd van Mijn rijk; want het pure geloof zonder de werken der liefde is dood, en degene die zo'n geloof heeft dus ook. Verander daarom je handelwijze, anders zal er weinig heil voortkomen uitjouw geloof in Mij!
[3] Dat jij een tollenaar bent waarvan de tempeldienaren zeggen dat hij voortdurend een grote zondaar is, dat wordt je door Mij niet als zonde aangerekend; maar datje de reizigers benadeelt en van hen een hoger tarief eist dan wettelijk is vastgesteld, is in strijd met de naastenliefde en is zodoende ook een grove zonde, die geen enkel mens heil oplevert. Verander dus jouw handelwijze, als jij een goede en vruchtbare volgeling van Mijn leer wilt zijn!'
[4] De tollenaar zei nu heel timide: 'O Heer en Meester, ik zie nu dat voor Uw ogen niets verborgen blijft en ik zal mijn handelwijze daarom volkomen veranderen! U dank ik nu echter nogmaals oprecht voor Uw vermaning.'
[5] Ik zei: 'Maar vergoed ook de aan de armen berokkende schade, anders bouw jij je toekomstige naastenliefde op drijfzand!'
[6] Toen de tollenaar dat van Mij hoorde, boog hij en zei: 'Heer en Meester, aan mijn wil daartoe zal het niet ontbreken, maar wel aan de mogelijkheid om dat uit te voeren, aangezien ik de meesten van hen niet ken en hun niet kan terugbetalen wat ik af en toe teveel heb geëist!'
[7] Ik zei: 'Heb dan de ernstige wil daartoe, en doe wat je kunt, dan zal die wil jou als werk aangerekend worden! Er zijn echter in de buurt van Jeruzalem nog armen genoeg die zo nu en dan hulp nodig hebben; doe goed aan hen en breng hun een offer, dan zul jij je onrecht goedmaken!'
[8] Na deze woorden van Mij boog de tollenaar nogmaals, beloofde zeer plechtig Mijn advies op te volgen, en wij trokken daarna verder.
[9] Halverwege de weg naar Bethanië zat een blinde langs de weg te bedelen. Hij had een gids bij zich, die de blinde vertelde dat Ik voorbij kwam.
[10] Toen de blinde dat hoorde, begon hij direct luidkeels te schreeuwen: 'O Jezus van Nazareth, ware Heiland der mensen, help mij, arme blinde!'
[11] Omdat hij zo hard schreeuwde, bedreigden Mijn leerlingen hem; ze verboden hem zijn luide geschreeuw en zeiden, dat Ik hem ook wel zou kunnen helpen als hij niet zo hard schreeuwde.
[12] Ik wees de leerlingen echter terecht en zei: 'Waarom ergert het jullie eigenlijk dat deze blinde Mij om hulp vraagt? Als jullie last hebben van zijn geschreeuw, houdt dan jullie oren dicht en laat hem Mij om hulp roepen! Want als hij zou zien, zou hij niet zo schreeuwen; maar omdat hij werkelijk volkomen blind is, schreeuwt hij, opdat Ik hem verhoor wanneer zijn geschreeuw door Mij gehoord wordt. Jullie heeft hij niet om hulp geroepen, maar alleen Mij, en dus gaat zijn schreeuwen jullie ook, niets aan, en jullie dienen je daarover niet te ergeren en de blinde met te bedreigen! ' .
[13] Toen werden de leerlingen stil, en Ik liep naar de blinde toe en zei: 'Hier sta Ik voor je. Wat wil je dat Ik voor je doe?'
[14] De blinde zei: 'O goede Heiland, Heer en Meester, geef mij het licht in mijn ogen terug; want ik heb gehoord dat U alle blinden kunt genezen en ziende kunt maken! En daarom vraag ik U, dat U zich nu ook over mij zou willen ontfermen!'
[15] Ik zei: 'Geloof je dan wel onwrikbaar vast dat Ik jou kan helpen?'
[16] De blinde zei: 'Ja, Heer en Meester, alleen U kunt mij helpen als U dat wilt!'
[17] Ik zei: 'Welnu, dan wil Ik dat je weer zult zien! Maar Ik zeg je ook dat je voortaan niet meer moet zondigen; want als je in je oude zonden zou vervallen, zou je ook weer blind worden! Onthoud dus goed wat Ik je nu gezegd heb!'
[18] De blinde beloofde Mij dat plechtig, en daarop raakte Ik met Mijn vinger zijn ogen aan; op hetzelfde ogenblik was hij ziende, en van louter vreugde daarover wist hij zich geen raad en hij bedankte Mij met opgeheven handen, omdat Ik hem geholpen had.
[19] Toen zei Ik echter tegen hem: 'Omdat je ziende bent geworden en verder nog een krachtig mens bent, moet je opstaan van deze plaats en een betrekking zoeken in een of ander huis en voor jezelf je dagelijks brood verdienen; want ledigheid is steeds de aanleiding tot en het begin van allerlei zonden en ondeugden!'
[20] Nu zei de ziende geworden blinde: O goede Heiland, Heer en Meester! Ik zou nu heel graag willen dienen en werken, als er maar een werkgever zou zijn! Ik en mijn gids hier zouden wel heel graag werken als iemand ons in dienst zou nemen.'
[21] Nu kwamen direct de beide herbergiers naar voren en zeiden: 'Ga dan met ons mee, dan zullen jullie direct een betrekking en werk hebben; want wij zijn bezitters van veel akkers, tuinen, weiden en wijngaarden!'
[22] Toen die twee dat hoorden werden ze erg blij, stonden op van hun oude bedelplaatsen en trokken heel welgemoed met ons verder naar Bethanië, waar ze een hele dag goed verzorgd werden.

«« 54 / 220 »»