[1] (De Heer: ) 'Zoals de mens zich nog zo blind voor het leven en onrijp in de wereld beweegt, lijkt hij op een korenhalm, die zich uit de kiem begint te ontwikkelen.Als hij onder invloed van de zon nog maar een span hoog boven de aardbodem is uitgegroeid, merkt men nog niets van een vruchtdragende aar; maar onder de steeds sterker wordende invloed van de zon wordt ook al gauw de aar zichtbaar die steeds voller en volmaakter wordt, bloeit en graankorrels zet, welke aan de halm en in de hulsjes van de aar rijpen tot de stevige en leven dragende tarwekorrels die, wanneer ze helemaal rijp zijn, zich geheel van de halm en ook volledig van de hulsjes losmaken en er als zodanig vrij in zitten.
[2] Als de korrel eenmaal helemaal rijp is geworden, sterven de halm en de aar. Waarom eigenlijk? Omdat al het vroegere uiterlijke leven ervan in het ware, innerlijke vruchtleven in de korrel is overgegaan. En daarin bevinden zich nu ook de wortels en de opgroeiende halm, in ieder stadium van zijn groei naar volmaaktheid tot aan de volledige rijpheid; en dat niet alleen enkelvoudig, maar oneindigvoudig, want anders zou een in de aarde gelegde korrel niet weer alles wat voor het groeien en rijp worden van het graan noodzakelijk is, in steeds groter wordende aantallen tevoorschijn kunnen brengen.
[3] Hebben jullie soms al eens meegemaakt dat er in de verstarde, koude winter, in het zwakke licht van de zon, de maan en alle sterren, een korenhalm met zijn aar en korrels uit de aarde tot volledige rijpheid is opgegroeid? Evenmin als dat in de winter mogelijk is, is het mogelijk dat een mens onder de talloze verschillende lichtjes van de zo hooggeprezen wereldse wijsheid ooit tot de ware innerlijke levensrijpheid en bevrijding kan komen! De levenszomer moet over hem komen, met daaraan voorafgaand het voorjaar; dat laatste bestaat uit het door daden steeds levendiger wordende geloof, zoals de zomer, die alle vruchten volledig tot rijping brengt, bestaat uit de steeds krachtiger wordende liefde voor God en van daaruit voor de naaste.
[4] God, die in Zichzelf de liefde, het licht en het leven is, is de ware zon van al het leven. Wie God steeds inniger liefheeft door in alles volgens Zijn geopenbaarde wil te handelen, dringt door in zijn innerlijk en gaat zo over in de ware zomer van de geest uit God, waar hij in het levenslicht van de liefde en de levenswarmte daarvan tot de ware levensrijpheid komt.
[5] Jullie horen dat nu uit Mijn mond; neem dat dus goed in acht en handel ernaar, dan zullen jullie tot die ware levensrijpheid komen! - Hebben jullie dat nu begrepen, en ook jij, Judas Iskariot?'
[6] Deze zei (Judas Iskariot): 'Heer en Meester, U hebt nu in duidelijke beelden gesproken, wij hebben die ook begrepen, en iedereen weet nu nog overtuigender dan eerst wat hij moet doen om tot het rijk Gods in zichzelf te komen; maar desondanks is het toch geen gemakkelijk werk om datgene in zichzelf tot levende kracht te bewegen, wat in de mens nog even onbeweeglijk rust en sluimert als de kiem in een zaadkorrel. Die moet eerst in goede aarde gelegd worden en volledig afsterven, opdat de alles tot stand brengende geest in de kiem kan ontwaken en zijn eigen activiteiten kan gaan ontplooien volgens de in hem wonende intelligentie; want uit een zaadkorrel, die droog in een schuur ligt, groeien ondanks het mooiste voorjaar en de mooiste zomer nooit een halm, een aar en rijpe korrels!'
[7] Ik zei: 'Goed, als jij dat overeenkomstig de volle waarheid weet, trek dan je oude, materiële, menselijke Adam uit en trek de nieuwe uit Mij aan, dan zal de innerlijke mens in jou vanzelf wel even actief worden als de geest in de kiem, wanneer de korrel die hem omgeeft in de aarde is vergaan en zodoende als voeding en versterking in de kiemgeest is overgegaan!'
[8] Daarop zei Judas Iskariot weer: 'Heer en Meester, hoe kan men dan de oude Adam uittrekken en daarna een nieuwe aantrekken? Moet men zijn materiële lichaam soms doden, om zodoende tot een geestelijk leven te komen?'
[9] Ik zei: 'Hoe kan een van Mijn oude en meest geleerde leerlingen tot zo'n meer dan dom oordeel komen? Wie heeft gezegd dat een mens zijn lichaam moet doden om daarna een zuiver geestelijk mens te kunnen worden? Jouw wereldse begeerten en lusten, die in je vlees razen en woeden, die moet je onderwerpen met je vrije wil, en streef naar het rijk Gods in jezelf op de manier die jullie maar al te duidelijk is, dan heb je daarmee de oude mens uitgetrokken en een nieuwe aangetrokken.
[10] Maar als je bij jezelf nog steeds zo heimelijk aan de uiterlijke dingen en hun bekoringen hangt en ronddwaalt in het beperkte gebied van je aardse wijsheid en allerlei ervaringen die je als blinde opgedaan hebt, dan kan het je nog overkomen dat de kwade geest van de wereld jou helemaal gevangen zal nemen en jij hem met lichaam en ziel als beklagenswaardig slachtoffer ten prooi valt.
[11] Wie alleen door waarnemingen en volgens de oordelen van zijn wereldse verstand tot de innerlijke, ware wijsheid van de geest uit God wil komen, vergist zich geweldig; hij raakt op zijwegen, die vol afgronden zijn, waarin hij in de nacht van zijn geest maar al te vlug en gemakkelijk kan vallen en zichzelf helemaal te gronde kan richten.
[12] Stralen er 's nachts niet talloze sterren aan de hemel? En toch kun je bij het licht daarvan geen letter lezen! Zo kan de mens bij het duizendvoudige schijnsel van zijn moeizaam verworven wereldse kennis en opgedane ervaringen ook het innerlijke schrift van het leven niet ontcijferen.
[13] Maar zoals men overdag bij het licht van de zon zelfs de kleinste letter goed kan lezen, zo kan een mens, als door zijn handelen volgens Mijn woord de innerlijke levenszon in hem is opgegaan, ook zijn innerlijke, ware levensschrift lezen en begrijpen, en kan hij de betrekkingen zien van alles wat er in hem is en hem ook aan alle kanten naar buiten toe omringt.
[14] Door enkel met het zwakke schemerlicht van het wereldse verstand te zoeken vindt de ziel in de mens zichzelf niet eens - laat staan haar levensverband met het lichaam en met de geest in haar. De mens moet zijn hersenverstand wel ontwikkelen en verstandig leren denken -echter niet op de manier van de wereld, maar op de manier van de ware kinderen Gods, zoals dat goed te zien is bij de vrome aartsvaders en stamvaders; dan zal ook het hersenverstand weldra gemakkelijk die lichtsterkte krijgen, waarbij vergeleken alle wereldse wijsheid een grote duisternis is.
[15] Kijk bijvoorbeeld alleen maar eens naar de eerste ontwikkeling van het verstand van mensen als Samuël en David, van een Salomo en van nog een groot aantal mensen! Waar is er onder degenen die in werelds opzicht zo geleerd zijn, zowel onder de Joden als de heidenen, iemand die die mannen in wijsheid evenaart? Neem dus in acht wat Ikzelf tegen jullie zeg, dan zal ook jullie hersenverstand in alle dingen heel goed verlicht worden!'

«« 100 / 214 »»