[1] Daarop vroegen de Indo-joden Mij of het, zoals in hun land gold, in geval van nood niet ook aan een Jood toegestaan was het vlees te eten van andere, niet echt onreine dieren, waarvan in het boek van Mozes niet staat dat ze voor mensen eetbaar zijn, als ze goed klaargemaakt waren.
[2] Ik legde hun dat uit en zei, dat men desnoods het vlees van vrijwel alle dieren kan eten, maar zonder bloed en ieder dier op zijn eigen manier klaargemaakt, zoals Ik dat ook reeds bij andere gelegenheden uitvoerig heb beschreven.
[3] Kisjonah en de Indo-joden waren er heel blij om dat Ik de oude instelling van Mozes met betrekking tot het eten van vlees in zekere zin had opgeheven.
[4] De zeven Farizeeën vonden het echter toch wat merkwaardig en de schriftgeleerde zei: 'Heer en Meester, U hebt als enige zeker het onbetwistbare recht om de mensen wetten te geven, en ze volgens Uw welbehagen ook weer op te heffen! Maar toch staat er ook geschreven, dat degene die aan één wet wrikt, zich aan de hele wet vergrijpt; Want de ene wet is de grondslag van de andere wet en derhalve ook van alle wetten. - Hoe moet men dat opvatten?'
[5] Ik zei: ' Als jullie er geen gewetenskwestie van hebben gemaakt om bijna alle instellingen van Mozes op te heffen en jullie wereldzuchtige en zelfzuchtige wetten daarvoor in de plaats te stellen - terwijl jullie toch nooit Heer en Meester waren, die alle macht in de hemel en op aarde bezit - hoe kunnen jullie Mij nu dan vragen of er niet aan de wet gewrikt wordt, als Ik jullie aanraad en toesta om in geval van nood onder bepaalde voorwaarden voor de bereiding het vlees te eten van andere dieren, waarvan Mozes de Joden niet toegestaan heeft ze te eten?!
[6] Wat bij een juiste en doelmatige bereiding door de mond in de mens komt om zijn honger te stillen, verontreinigt hem nooit; maar wat er vanuit het hart uit de mond komt, verkleed in woorden of gedachten -zoals leugens, boosaardige kwaadsprekerij, meineed, smerige en obscene taal, vloeken, lasteringen, het schenden van eer, verleiding tot hoererij en echtbreuk, en tot allerlei zonden en kwaad verleidende woorden -dat verontreinigt werkelijk de hele mens. Maar wat bij een goede en doelmatige bereiding als voedsel voor het lichaam de mens binnenkomt en langs de natuurlijke weg ook weer uit het lichaam verwijderd wordt, verontreinigt de mens, zoals reeds gezegd, niet.
[7] Maar Ik heb toch niet gezegd dat jullie het zo moeten doen, maar alleen dat jullie het in geval van nood zo en zo kunnen doen, en daarmee heb Ik geen instelling van Mozes opgeheven.
[8] David, de man naar Gods hart, heeft toch ook de toonbroden genomen, die behalve de hogepriester niemand mocht eten, en zich ermee verzadigd toen hij honger had? Heeft hij daarmee Mozes opgeheven?
[9] Als jullie Mijn leerlingen willen zijn, laat jullie harten dan in het vervolg niet meer door zulke onzinnige gedachten bekruipen en uiteindelijk zelfs helemaal gevangen nemen!'
[10] Toen de zeven dat van Mij hadden gehoord, zagen zij hun blindheid in, bedankten Mij voor deze toelichting en vroegen Mij dergelijke dingen voortaan niet meer.
[11] Onze Samaritanen, die dat ook allemaal met de grootste aandacht hadden beluisterd en strenge volgelingen van de mozaïsche leer waren, waren het er onder elkaar niet mee eens dat Ik de vier Indo-joden toestond ook het vlees van andere dieren, zo en zo klaargemaakt, te eten; maar toen ze hoorden wat Ik antwoordde op de blinde vraag van de zeven verklede tempeldienaren, gaven ze Mij gelijk en prezen onder elkaar Mijn wijsheid.
[12] De voornaamste spreker zei: 'Nu hebben we uit Zijn mond gehoord wat men in geval van nood kan doen, zonder een zonde te begaan; wat Hij tegen deze of gene zegt, geldt ook voor ons evenzeer de wetten van Mozes, die eigenlijk ook niet enkel en alleen voor de Israëlieten maar voor alle mensen op aarde gegeven zijn, en waar ieder mens zich ook naar moet richten als hij er echt mee bekend is geraakt. Maar nu hebben wij uit Zijn mond gehoord wat iemand in geval van nood kan en mag doen met betrekking tot het voeden van zijn lichaam, en wij zullen ons daar in noodgevallen ook naar weten te richten.
[13] Natuurlijk zal het onze rabbi's niet erg aanstaan en ze zullen hun hoofd schudden, omdat zij leren dat een echte orthodoxe Jood eerder van honger moet omkomen dan zich te verzadigen met een spijs die volgens Mozes niet door God gezegend is. Maar door deze woorden van de Heer zal de oude onzin moeten wijken voor het meest zuivere inzicht, dat als een ochtendzon uit deze woorden oplicht, en iedere verstandige Samaritaan zal daarom de liefde en wijsheid van de Heer zijn leven lang prijzen.
[14] Als iemand de Heer nu nog maar eens vroeg of men in tijden van nood ook de verschillende vruchten en kruiden en wortels, die de aarde vaak in zeer rijke mate voortbrengt, mits op een bepaalde manier bereid, mag eten om daar zijn honger mee te stillen?'
[15] Toen de Samaritaan die wens had uitgesproken, kwam Kisjonah op het idee om Mij met betrekking tot de verschillende kruiden en vruchten van de bomen en de aarde te vragen, welke soorten daarvan, afgezien van de tot nu toe gebruikelijke, in geval van nood gebruikt konden worden om mensen te voeden, en hoe die dan bereid moesten worden.
[16] Ik noemde de kruiden, de wortels en ook de vruchten van de bomen, menige struik en ook nog verscheidene peulvruchten, en toonde bovendien in duidelijke bewoordingen hoe dat allemaal geplant, verzameld en bewaard moet worden, en tenslotte hoe dat allemaal bereid en door de mensen gegeten kan worden -waarvoor allen Mij niet genoeg konden bedanken.

«« 127 / 214 »»