[1] De arts zei: 'O mijn zeer voorname, hemelse vriend! Nu heb je al mijn bedenkingen en twijfels heel zuiver tot het laatste atoom uit mij weggevaagd; het is mij nu volkomen duidelijk, en dat zal voor al mijn metgezellen ook wel gelden; daarom zij alle lof aan de enige Heilige onder ons, die vanuit Zijn onmetelijke liefde door jou, een bewoner van de hemelen, ons de ware wijsheid uit de hemelen zo lichtend en voor ons nog onnozele verstand zo gemakkelijk te begrijpen heeft laten verkondigen!
[2] Nu is het wezen van het rijk Gods als het ware voor mijn lichamelijke ogen geplaatst en zo aanschouwelijk gemaakt. O, wat is mijn ziel nu blij en opgewekt!'
[3] Hierop zeiden ook de leerlingen tegen de arts: 'Vriend, niet alleen voor jou is geheel duidelijk geworden wat het rijk Gods nu eigenlijk is, maar ook voor ons; want in dat opzicht was ook ons gemoed nog altijd min of meer in een nevel gehuld, hoewel wij uit de liefde en wijsheid van de Heer en ook van jou al talloze buitengewoon grote dingen hebben gehoord. Daarom zij ook van ons alle liefde, alle lof en alle eer alleen aan de Heer, die op deze berg door jou opnieuw aan ons allemaal zo'n helder licht heeft gegeven! Met dit licht uit de hemelen moet alles wat op aarde nog donker is, volledig verlicht worden!'
[4] Rafaël zei: 'Vrienden, het zou wel goed zijn als het zo gemakkelijk ging als jullie, verlichten, het je nu voorstellen! De mensen zijn over het algemeen te sterk materieel en dierlijk geworden, en het is moeilijk om aan stenen en wilde, verscheurende dieren het evangelie over het Godsrijk te verkondigen.
[5] Jullie hebben alleen één sterk werelds ingesteld mens in jullie midden, die vanaf het begin bij jullie is geweest en ook alles heeft gehoord en gezien wat jullie gehoord en gezien hebben. Voor hem was mijn openlijke gesprek met de arts niet wat het voor jullie was. Hij dacht bij zichzelf: 'O, als ik zijn wijsheid en macht had, dan zouden alle gouden bergen op aarde mijn eigendom zijn!'
[6] Daarom wordt vanuit de hemelen het licht ter opwekking van hun geest ook alleen maar aan degenen gegeven die het zoeken en als een verheven levensbezit boven alles liefhebben en ten zeerste waarderen; maar voor degenen die er alleen maar mee in de wereld willen pronken om daarmee een overvloed aan dode schatten van de aarde te verwerven, is zo'n licht van geen nut en het stort hen nog verder in het oude gericht van de materie. Daarom is het niet goed om de parels uit de hemelen voor de zwijnen te werpen. Geef het reine dus in de eerste plaats alleen aan de reinen!
[7] Als jullie de dieren tot mensen zullen omvormen, geef hun dan zuivere, voor mensen passende kost! Ware mensen zijn er echter maar weinig, en die er nog zijn, wonen in ellende en worden door de mensen van steen bijna platgedrukt en door de dierlijke mensen platgetrapt.
[8] Als jullie het evangelie aan de mensen verkondigen, verkondig het dan eerst aan de armen en ellendigen; probeer daarna pas van stenen en dieren mensen te maken! -Wat ik jullie nu heb gezegd, behoort ook tot de wijsheid uit de hemelen.'
[9] Onze Romeinse rechter, die ook met grote aandacht naar alle wijze woorden van Rafaël had geluisterd en die Ik in het verborgene ook innerlijk wekte, zodat hij de betekenis van wat er gezegd werd kon vatten, zei tegen Mij: 'O Heer en Meester, wat is deze prachtige hemelse geest toch buitengewoon wijs! Ja, als een mens op deze aarde ooit de kunst had verstaan om de innerlijke, verborgen dingen van het zielenleven zo helder en begrijpelijk uiteen te zetten, zou er beslist nooit een duister afgodendom onder de mensen zijn opgekomen; want na zo'n onderricht en wonderbaarlijke ervaring meegemaakt te hebben zou toch zelfs de meest eenvoudige mens zijn gaan nadenken en onmiddellijk begonnen zijn om vanuit het licht van zijn geloof volgens zo'n leer aan zichzelf te werken en zich ernaar te richten, en met Uw hulp zou hij op die manier gemakkelijk en snel tot die innerlijke levensvoleinding zijn gekomen, omwille waarvan Uw liefde, wijsheid en macht hem hebben geschapen.
[10] En - zoals men zegt dat 'goed voorbeeld doet goed volgen' - zou het daarna zeker de aandacht van andere mensen getrokken hebben en die zouden aan de voleindigde mens hebben gevraagd hoe hij tot zo'n goddelijke volmaaktheid van leven gekomen was.
[11] En als hij hun dan met de helderheid van deze geest, die U, o Heer, 'Rafaël' noemde, de voor de hand liggende waarheid verkondigd zou hebben, zouden zij ook onmiddellijk met al hun levenskrachten tot die daden zijn overgegaan, door welke het alleen maar mogelijk was voor hen, omdat zij eveneens mensen zijn, tot de ware levensvoleinding te komen.
[12] Maar voorzover ik weet is er nog nooit een Gods- en levensleraar met zo'n eenvoudige duidelijkheid bij en onder de mensen op deze aarde opgetreden als nu deze heerlijke geest, en het is dus ook begrijpelijk dat zoveel mensen God, zichzelf en hun ware levensbestemming mettertijd uit hun bewustzijn en waarneming zijn kwijtgeraakt.
[13] Als rechter heb ik mij verdiept in alle goddelijke en menselijke leringen en wetten die in het Romeinse rijk voorkomen, en zodoende vanzelfsprekend ook in de Joodse leer; maar overal zijn mysteriën op mysteriën gestapeld, die een natuurlijk mens, al is hij begiftigd met een helder inzicht en een scherp verstand, onmogelijk kan begrijpen en praktisch kan toepassen voor de werkelijk boven alles noodzakelijke ontwikkeling van zijn innerlijke zielenleven. Maar na een dergelijk onderricht moet het ieder mens toch duidelijk worden wat hij is, wat er van hem moet worden en wat hij moet doen om datgene te worden waarvoor U, o Heer en Meester van alle wezens en dingen, hem hebt bestemd. - O Heer en Meester, heb ik in dit opzicht misschien toch wel enigszins juist geoordeeld?'

«« 180 / 214 »»