[1] Ik zei: 'Vriend, je hebt nu heel goed gesproken en Mijn hart heeft zich verkwikt aan de bedoeling van jouw woorden! Het is dus ook juist als de mens die om iets bidt en dankt, zich daarbij zo gedraagt als jij nu uiteengezet hebt; maar dan zou de mens ook steeds volkomen in jouw gezindheid moeten blijven, en alleen aan het innerlijk de ware waarde van het leven toekennen en het uiterlijke alleen in zekere zin als een last met zich meeslepen en het ondergeschikt maken aan zijn innerlijke kracht; het op die manier bidden, danken en vereren zou, zoals gezegd, heel juist en goed en Mij welgevallig zijn.
[2] Maar de mensen blijven niet zoals jullie nu ten overstaan van Mij zijn. Ze beginnen maar al te gauw een grotere waarde te hechten aan de uiterlijke gebaren dan ze overeenkomstig de waarheid van het innerlijke leven zouden moeten doen, en ze beschouwen het enig ware innerlijke, dat niet vergezeld gaat van het uiterlijke, als niet voldoende en tenslotte zelfs als waardeloos; en dan komt het gemakkelijk zover, dat bepaalde zogenaamd ingewijde en door God uitverkoren en geroepen priesters het volk beginnen te misleiden door te zeggen dat het voor een gewoon mens voldoende is om alleen het door hen voorgeschreven uiterlijke in acht te nemen en hoog te vereren. Want volgens hen is het eigen innerlijke woord, dat de mensen zelf in biddende of dankende zin tot God richten, zonder enige waarde in Gods ogen en richt het niets uit, omdat God daar niet alleen absoluut geen welbehagen maar enkel een terecht misnoegen aan beleeft, aangezien een dergelijk eigenmachtig innerlijk bidden, vragen en danken door God als een brutaliteit en godslastering wordt beschouwd.
[3] En waar leidt dat tenslotte toe? Kijk, de mensen verwijderen zich steeds meer van God, in plaats van Hem in hun hart, in de liefde en in het ware, levende geloof en vertrouwen steeds meer te naderen! De vertrouwelijke, ware en zuivere liefde wordt veranderd in een spookachtige vrees en het levende geloof in de waarheid in een duister heidens bijgeloof, waarbij .het een trage en tot ieder bedrog in staat zijn de priesterkaste in aards opzicht heel goed gaat. Daarbij versmachten de zogenaamde gewone mensen vaak radeloos in allerlei geestelijke nood en vertwijfeling, duisternis, armoede en blindheid, waarbij dikwijls ook hun lichaam niet meer de voeding kan verschaffen die het nodig heeft; want de zogenaamd als enigen door God geroepen priesters, die zich als vliegen vermeerderen en traag en werkschuw zijn, terwijl ze het arme volk allerlei beloften doen over hemelse vreugden aan gene zijde en nog vaker gruwelijk bedreigen met eeuwige helse straffenkwellingen en pijnen, en zo werkelijk alles voor hun mond wegroven en daarmee hun buik vetmesten, zoals je dat nu zowel bij de Farizeeën alsook bij alle heidense priesters kunt zien.
[4] En kijk, dat ontstaat allemaal zo geleidelijk aan uit de uiterlijke gebaren bij het vragen, danken en bidden, die aanvankelijk natuurlijk heel onschuldig en zelfs zedelijk passend lijken te zijn; en dan moet God uiteindelijk door de mond van nieuw opgewekte profeten weer tot de mensen roepen en schreeuwen: 'Kijk, dit volk eert Mij met de lippen en met ijdele en loze wereldse ceremoniën -maar hun hart is verre van Mij!'
[5] Onthoud dus het volgende en maak het tot een bestendige leidraad voor jullie leven: God is in Zichzelf een geest, vol liefde, waarheid, wijsheid en macht, onveranderlijk sinds eeuwigheid, en kan dus ook alleen maar aanbeden worden in de geest en in de waarheid, die inwendig in de mens is.
[6] Als iemand dus een verzoek heeft, namelijk of God, de enig ware Schepper en Vader van alle mensen en engelen, hem bij het een of ander wil helpen, dan moet hij met zijn verzoek niet naar een tempel of een synagoge en ook niet naar een priester gaan, maar zich afzonderen in een kamertje -en met name dat heel stille kamertje van zijn hart -en daar tot God bidden en Hem, de meest liefdevolle Vader, om de juiste hulp vragen. Dan zal de Vader, die alles zelfs in het diepst verborgene hoort en ziet, aan degene die alleen op die manier op de juiste manier en in de geest der waarheid levend bidt, altijd graag geven waar hij met recht om heeft gevraagd, daar kunnen jullie allemaal volledig van verzekerd zijn. Maar op een gebed, dat openlijk en in het bijzijn van de mensen ten toon wordt gespreid, waarbij het hart dikwijls heel weinig voelt, zal de Vader in de hemel nooit Zijn almachtige 'amen' uitspreken.
[7] Begrijp dit alles en onthoud het buitengewoon goed, en handel er ook naar, als jullie je nakomelingen niet tot een nog duisterder heidendom willen zien overgaan dan nu op deze aarde overal onder de mensen gewoon is.
[8] Het bevallige maken van gebaren kan voor ijdele, blinde, trotse en eerzuchtige mensen weliswaar iets van waarde lijken; maar bij Degene die de eeuwige liefde en waarheid Zelf is en altijd het diepste innerlijk en waarachtig in de geest levende doorschouwt, geldt niet het gebaar, maar alleen de levende, meest innerlijke waarheid des levens.
[9] Als jullie de Vader om iets vragen, vraag Hem dan niet zozeer om de goederen van deze aarde, waar de blinde en dwaze heidenen en ook de godvergeten Joden en Farizeeën naar streven, maar vraag Hem veeleer om de onvergankelijke schatten voor ziel en geest, dan zullen die niemand onthouden worden. Wat echter de goederen betreft die voor het tijdelijke levensonderhoud noodzakelijk zijn, die zullen er zonder meer vrij bij gegeven worden aan iedereen die zijn streven en vragen en zoeken alleen richt op het rijk Gods en de liefdevolle gerechtigheid daarvan.
[10] Wie sterk in de geest en derhalve in het rijk Gods is geworden, zal ook een heer zijn over de dingen van de wereld en zal nooit een groot gebrek aan voedsel voor zijn lichaam hoeven te verduren; maar het is beter - ook voor degenen die in de geest gewekt zijn - om te zwelgen in de goederen van de hemelen Gods en zich tevens een klein gebrek aan goederen van deze aarde te laten welgevallen. - Onthoud dat ook en neem het metterdaad in acht!'

«« 209 / 214 »»