[1] Heel vriendelijk zei Ik tegen de waard: 'Hoe zou je nu iets onterechts en derhalve onrechtvaardigs hebben kunnen zeggen, aangezien Ik jou de woorden in je mond en je hart heb gelegd? Je hebt deze leerling nu geheel in Mijn geest en in Mijn naam onverbloemd en recht in zijn gezicht de volle waarheid gezegd; heil hem, als hij die voor zijn leven ter harte wil nemen!
[2] O, Ik weet heel goed dat hij geleerd is in de Schrift, en Ik ben ook op de hoogte van al zijn kennis en ervaring van elders, waarin hij Mijn andere leerlingen verreweg de baas is. Maar wat heeft hij daaraan, als hij nu al bijna tweeënhalfjaar met Mij rondtrekt, voornamelijk om Mij scherp in het oog te houden bij alles wat Ik doe, om te zien of hij iets kan vinden wat niet met de Schrift overeenstemt. Daarin vindt zijn verborgen en derhalve nog niet afgelegde hoogmoed en derhalve ook zijn zelfzucht en eventuele winstbejag steeds nieuwe voeding; daarom blijft hij ook nog steeds zoals hij is en laat hij zich door niemand volledig en naar waarheid terechtwijzen om zijn leven te beteren. Want hij denkt steeds bij zichzelf: 'Wat willen jullie, arme en ongeleerde vissers, mij vertellen, terwijl ik een schriftgeleerde ben?'
[3] Maar Ik zeg: op zichzelf is het heel goed om een schriftgeleerde te zijn; maar Mij is iemand die maar weinig van de Schrift kent en daar gelovig naar leeft en handelt, veel liever dan iemand vol schriftgeleerdheid, die de Schrift alleen maar bekritiseert, er nauwelijks en tenslotte helemaal geen geloof aan hecht en daarom ook niet volgens de Schrift, maar alleen volgens de raad van zijn wereldse inzicht leeft en handelt.
[4] Een mens die zichzelf eenmaal heeft opgeblazen door de verwaandheid van zijn vele weten, is even blind in de geest als al die hoogwijze Joden en Farizeeën en schriftgeleerden in Jeruzalem, en wel zo erg, dat hij op klaar lichte dag door de bomen het bos niet ziet, het dus nog altijd zoekt en, terwijl hij er middenin staat, vraagt: 'Ja, waar is dat bos toch, dat ik zocht en wilde zien?'
[5] En is het in geestelijk opzicht niet ook zo met iemand die midden in het leven gaat vragen of hij wel leeft, en waar zijn leven eigenlijk uit bestaat?
[6] Dwaas! Je huid en je vlees en de hele aanjou gelijke uiterlijke wereld zullen je dat natuurlijk niet kunnen vertellen, omdat dat allemaal op zichzelf geen leven, maar alleen een gevolg van het leven is! Ga binnen in je innerlijk door geloof, door liefde, door deemoed, zachtmoedigheid en ware zelfverloochening, en word daardoor tot een zelfstandig leven met het leven uit God in je; dan zul je wel ervaren dat je werkelijk leeft en wat het leven is!
[7] Immers, waarom zoeken de mensen niet naar goud in dood gesteente, maar dringen ze daar, waar ze sporen van dat metaal ontdekt hebben, het inwendige van de bergen binnen en verzamelen ze daar grote schatten? Als de mensen dat zonder vrees en terughoudendheid doen om aardse schatten te winnen, die op zichzelf dood zijn en heel velen ook de dood brengen, waarom doen ze dat dan niet in en met zichzelf om het in hen verborgen levensgoud te winnen? Ze hebben op hun huid toch reeds de meest duidelijke sporen van het innerlijke en ware levensgoud.
[8] Wie eenmaal bestaat en leeft, maar zich er als onrijpe levensvrucht nog niet van bewust is waarom hij bestaat en leeft, moet in zijn werken in het licht uit God gaan staan, zich daar flink door laten verlichten en verwarmen in zijn hart, dan zal hij daardoor tot innerlijke bevrijding en ware levensrijpheid komen. Daarin zal hem dan duidelijk bewust worden hoe en waarom hij bestaat en leeft, en wat en wie het leven in hem is!'

«« 99 / 214 »»