2083 resultaten - Pagina 68 van 139
... 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 ...
[4] Daarginds zien jullie lofzingende geesten zich verheffen in de lichtende ether. Elders zien jullie weer geliefden, die samen heel vriendschappelijk en gelukkig arm in arm wandelen. Ginds zien jullie weer een gezelschap van wijzen, die met stralende gezichten Mijn grote liefde, genade en ontferming bezingen. Op de takken van de veelsoortige heerlijkste fruitbomen zien jullie een glinstering als van lichtende sterren.Hoofdstuk 8: De sfeer van de derde geest. Een beeld van de oneindigheid - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[2] Jullie staan op een stralende wolk. Met verbaasde ogen zien jullie een enorm aantal bovenaardse werelden in eindeloos grote cirkels voorbijtrekken. Jullie zien ze overal omgeven door de meest grootse wonderwerken, die op elk van die werelden ontelbaar zijn. Elk van deze werelden lijkt eindeloos groot te zijn en toch kunnen jullie ze met één blik van pool tot pool overzien. Talloze scharen gelukkige wezens zien jullie op deze voorbijtrekkende werelden, af en toe jubelend, rondwandelen. Elke nieuwe wereld die jullie nadert, is weer met andere onbeschrijflijke wonderen bezaaid. Maar jullie zeggen: als ze maar niet zo vlug voorbij zouden trekken, deze grote allerprachtigste woonplaatsen voor talloze scharen van zalige geesten! O wacht maar, ook dit kunnen we meteen verhelpen. Kijk, daar gaat juist een buitengewoon grote stralende, op een hoofdmiddencentraalzon lijkende wereld. We zullen haar tegenhouden zodat jullie haar nader kunnen bekijken. Daar is ze al.
Hoofdstuk 8: De sfeer van de derde geest. Een beeld van de oneindigheid - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[10] Maar nu vragen jullie weer: zijn die geesten, die we gezien hebben en nog zien vanuit de sfeer van onze gastvrije dienstbare geest, ook werkelijk zelfstandige geesten of zijn het enkel verschijningsvormen die in dat heen- en weerstralen van de werkelijke geesten hun oorsprong vinden? Ik zeg jullie: ze zijn het beide tegelijk. Jullie verwonderen je over dit antwoord, maar in het rijk van de geesten is het nu eenmaal niet anders omdat daarin alles levensecht bepaald is.
Hoofdstuk 8: De sfeer van de derde geest. Een beeld van de oneindigheid - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[12] Zouden jullie dichter bij zo een ster komen dan zou ze er spoedig uitzien als een afzonderlijk, volmaakt mens. Wanneer jullie dan weer in de sfeer van deze mens zouden treden, dan zouden jullie in zijn plaats meteen weer naar alle kanten toe een nieuwe, met ontelbare sterren bezaaide hemel zien. En als jullie weer zo een ster zouden naderen, dan zou ze er vanaf een zekere afstand weliswaar weer uitzien als een mens, maar zouden jullie deze mens steeds meer naderen, dan zouden jullie het bijna uitschreeuwen van verbazing, net als eens de zeevaarder Christoffel Columbus toen hij het vaste land van Amerika naderde! Want dan zullen jullie eveneens een grote hemelse pracht en wonderwereld te zien krijgen. Als jullie je echter helemaal op deze wereld zoetden begeven, dan zouden jullie stomverbaasd zijn, deze door talloze scharen van geesten bewoond te vinden. En zouden jullie je dan in de sfeer van de een of andere daar wonende geest begeven, dan zouden jullie weer nieuwe heerlijkheden ontdekken. Tevens zouden jullie ook, maar dan niet een meer gelouterde blik, de oorspronkelijke wereld als eigenlijke woonplaats van deze geesten aanschouwen.
Hoofdstuk 8: De sfeer van de derde geest. Een beeld van de oneindigheid - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[20] Wat zich hieruit nog allemaal voor nieuws en wonderbaarlijks zal openbaren, zullen we in de sferen van andere gastvrije geesten voldoende te zien krijgen. Treden jullie daarom weer uit de sfeer van deze derde geest, die eveneens aan jullie verwant is. We zullen ons bij een volgende gelegenheid dadelijk in de sfeer van een vierde geest begeven. Voor vandaag zullen we het weer hierbij laten.
Hoofdstuk 8: De sfeer van de derde geest. Een beeld van de oneindigheid - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[9] Jullie dachten: als we in de tempel komen, zullen we daarbinnen evenals op aarde een schat aan ornamenten te zien krijgen. Maar jullie zien hier letterlijk en waarheidsgetrouw eindeloze, uitgestrekte geestenwerelden, en deze werelden, die nauwelijks begin noch einde hebben, zijn tot één rijk verenigd. Jullie kijken met verbaasde ogen over de eindeloze verten, die bezaaid zijn met talloze onvermoede heerlijkheden. Jullie zien tot de hemel reikende bomen, rijkelijk voorzien van heerlijke, sappige en lichtuitstralende vruchten. Jullie zien talloos vele prachtige tempelgebouwen en zien dat ze bewoond zijn door grote scharen zalige geesten.
Hoofdstuk 9: De sfeer van de vierde geest. Het geheim van de Mensenzoon - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[17] Maar nu zeg Ik weer tegen jullie: dat moeten jullie hem niet meedelen, want hij moet op het moment waarop hij Mij zal aanschouwen, worden voorbereid, anders zou hij die zaligheid niet verdragen. Er zijn hier geesten die Mij zo geweldig liefhebben dat Ik hen op grond van hun liefde maar geleidelijk aan zichtbaar kan naderen. Zeg hem dus dat hij nog wat moet volharden in zijn wens; over een poosje zal de reden van zijn geluksgevoel wel onthuld worden. Zeg hem dit dus in je geest. Kijk, hij heeft het al van jullie vernomen en is daarmee tevreden en wacht dat vol spanning af. Zo'n toestand heet: het geduld van de liefde!
Hoofdstuk 9: De sfeer van de vierde geest. Het geheim van de Mensenzoon - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[5] Jullie vragen mij nu en zeggen: maar lieve zalige broeder, ben jij dan ook de eigenaar van al deze talloze, prachtige paleizen, die als opgaande zonnen op de ronde berg stralend staan te prijken en ook de eigenaar van al de ontelbare myriaden zalige geesten die we overal vriendelijk met elkaar zien omgaan? Behoren al die talloos vele prachtige tuinen met hun glanzende zuilentorens, die onze verbaasde ogen verblinden met hun sterke licht, jou toe?
Hoofdstuk 10: De sfeer van de vijfde geest. Het grootste wonder, het hart van de mens - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[8] Ja, lieve broeders, jullie woorden zijn mij aangenaam en jullie bedenking is weliswaar gegrond, maar hier niet juist geplaatst. Want als jullie oordelen van buiten naar binnen, dan heeft je oordeel wel een goede reden, maar hier moet ieder oordeel altijd raak zijn en alleen maar van binnen naar buiten gaan. Kijk, daarom is jullie oordeel niet terecht. Wint als ik zeg: dit alles en nog oneindig veel meer is het eigendom van mijn liefde, dan moeten jullie daarbij van binnenuit bedenken dat mijn liefde de Heer zelf is en ik geen andere liefde heb en dus geen ander leven dan enkel dat van de Heer!
Hoofdstuk 10: De sfeer van de vijfde geest. Het grootste wonder, het hart van de mens - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[16] Nu echter nog iets. Dat kunnen jullie me wel zeggen, want ook hier is er veel dat wij geesten of moeilijk of soms zelfs helemaal niet begrijpen. De wijze van jullie bezoek, of voor jullie duidelijker gezegd, het feit dat ik jullie nu zie en met jullie kan spreken is voor mij wel begrijpelijk, want jullie waren in jullie geest reeds vaker bij me en hebben met mij gesproken zoals nu, alleen mocht zo'n samenkomst niet in jullie herinnering blijven. Daarom is jullie bezoek op dit moment voor mij dan ook heel goed te begrijpen. Onbegrijpelijk is me echter, en ik kan het absoluut niet verklaren, waarom ik me deze keer zo onbeschrijfelijk gelukkig voel in jullie nabijheid. Jullie kunnen mij als je oprechte broeder geloven, dat ik zo'n gelukzaligheid nog nooit heb ondervonden zolang ik bewoner van dit zalige oord ben. Zeg het me toch, zeg het toch, als het jullie tenminste mogelijk is!
Hoofdstuk 9: De sfeer van de vierde geest. Het geheim van de Mensenzoon - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[21] Jullie tweede broeder wilde ook graag jullie beweegreden weten. Maar Ik zeg: daarvoor is hij nog niet rijp. Eén ogenblik zou voor hem al te veel zijn, maar we zullen hem Mijn nabijheid toch laten voelen. Kijk eens hoe hij begint te stralen van geluk en hoe hij uit het diepst van zijn hart gelukzalig uitroept: o heilige Vader, U kunt niet meer ver weg zijn, want de nooit vermoede zaligheid van mijn liefde zegt me, dat U dicht bij ons bent! Wanneer zullen we ooit de hoogste zaligheid genieten, U, o heilige Vader te aanschouwen in de allergrootste liefde van ons hart? Ik zeg jullie: aan deze geesten zal deze genade spoedig, ja heel spoedig worden verleend. Maar wij zullen ons voorbereiden op een verdere beschouwing bij de volgende gelegenheid, en dus genoeg voor vandaag.
Hoofdstuk 10: De sfeer van de vijfde geest. Het grootste wonder, het hart van de mens - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[12] Het heeft geen enkel nut als iemand voor het beklimmen van de berg zou zeggen: luister broeders, klim met mij, ik weet de juiste weg. Ga maar met mij mee, want alleen langs deze weg zullen we op de top een goede stevige standplaats vinden. We hebben al in het begin in het dal deze geesten horen roepen: één gek krijgt er tien mee, en kijk, niet slechts tien, maar een hele menigte klautert achter zo iemand die beweert de weg te kennen, aan. Daar de berg als kegel tenslotte maar één top heeft, wordt deze langs alle wegen goed bereikt, maar daar is het dan ook altijd: tot hier en geen haarbreed verder! Het lot wil echter, dat men aan de andere kant weer heel vlug naar beneden glijdt om weer die toestand te bereiken, vanwaar men is uitgegaan. Zie, dit beeld geeft reeds een belangrijke oplossing voor hetgeen we eerder hebben gezien in de sfeer van de zesde geest. De volgende beelden zullen ons zo'n oplossing nog veel duidelijker voor ogen brengen. Blijf daarom nog zolang in de sfeer van de zevende geest totdat we alle beelden hebben opgelost. De volgende keer komt dus de schommel aan de beurt; dan de ringmuur met zijn spiraalvormige banen en tenslotte het waterbassin. En hiermee genoeg voor vandaag.
Hoofdstuk 12: De sfeer van de zevende geest. Raadselachtige beelden van geestelijke toestanden - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[4] Een kind in zo'n ceremoniële kerk geboren en gedoopt, wordt in geestelijk opzicht reeds in zo'n schommel gelegd, en als het erin ligt, wordt de schommel ook terstond geleidelijk aan in een steeds grotere beweging gezet. Bij zo'n beweging denkt de mens dan dat hij de hemel weet wat voor grote vorderingen maakt en hoe hij vooruit komt. Alleen ziet iedereen op het eerste gezicht gemakkelijk in, hoe ver zo'n reis zal gaan! Tussen twee pijlers hangt ons luchtschip. De ene pijler betekent de zogenaamde rots van de geloofsleer, de andere pijler echter de noodzakelijkheid van staat en politiek. Deze beide zijn zo stevig mogelijk geplaatst en door dwarsbalken met elkaar verbonden. Zo gaat dan vervolgens de reis tussen deze twee pijlers door en men kan zich geen duimbreed verder bewegen dan het touw, waaraan de veelzeggende schommel hangt, lang is. Sommige schommelaars worden al gauw misselijk en bij het eerste rustpunt dat zij te baat kunnen nemen, springen ze eruit. Enkelen keren zo'n vervoermiddel voorgoed de rug toe. Alleen degenen die belang hebben bij de schommel blijven er pro forma inzitten, laten zich slechts voor de schijn heel gezapig heen en weer trekken en loven en prijzen zo'n beweging die volgens hen buitengewoon goed is voor de gezondheid. Daardoor trekken ze ook vreemden aan en zeggen tegen degenen die zo dwaas zijn weer in dit vervoermiddel te stappen: willen jullie ten volle het genot en dus de volmaakte bevrediging van zo'n tocht ervaren, dan moeten jullie je laten blinddoeken. Daar zoiets dan veel dwazen verleidt om met geblinddoekte ogen in de schommel te gaan zitten, gebeurt het dan dat deze enthousiast beginnen te roepen en zeggen: ja, nu begrijpen we pas wat voor grote geheimen achter deze eentonigheid schuilgaan, want nu is het heen en weer gaan opgehouden en vliegen we bliksemsnel door eindeloze ruimten. Dat moet toch een wonder zijn! Wie had ooit kunnen dromen, dat er achter zoiets eentonigs zoiets groots verborgen ligt?
Hoofdstuk 13: De schommel in haar overeenstemmende beeld. Ceremoniële godsdienstcultus en het wereldse leven - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[19] En de eerste zegt: bravo broeder, dat noem ik nog eens een schrandere inval! Laten we onmiddellijk de handen uit de mouwen steken, want ze hebben het rad niet voor niets juist op die plek geplaatst. Wat daaronder zit wordt door hen heel angstvallig verborgen gehouden. Zij vermoeden dat het vast en zeker hun ondergang betekent en hebben het daarom zorgvuldig verborgen en vlijtig dichtgestopt. Wij hebben het besluit genomen; derhalve ligt het in de hemel besloten en nu wordt er begonnen met de aanleg van de onderaardse gang.
Hoofdstuk 15: Het bassin met het liggende schoepenrad. De profetische sfeer van Daniël - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[14] Zoals een pasgeboren kind niet van vandaag op morgen tot man wordt, gaat ook een wedergeboren geest, vooral in het rijk van de geesten, slechts langzaam vooruit. Nu weten jullie in welke omgeving jullie je bevinden. Daarom mag het jullie ook niet verbazen dat jullie onder de velen die zich hier voortbewegen nagenoeg geen hogere leraren aantreffen, want dat zou hier even nutteloos zijn als wanneer iemand op aarde al onderricht zou willen geven aan een kind dat zich nog in de moederschoot bevindt.
Hoofdstuk 32: Geboorte vanuit de duisternis. In een eerste graad van het levenslicht - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)