16678 resultaten - Pagina 671 van 1112
... 659 - 660 - 661 - 662 - 663 - 664 - 665 - 666 - 667 - 668 - 669 - 670 - 671 - 672 - 673 - 674 - 675 - 676 - 677 - 678 - 679 - 680 - 681 - 682 - 683 - 684 ...
[19] Martinus voelt zich na verloop van tijd echter verschrikkelijk in de steek gelaten door zijn leidsman en wordt daarom steeds bozer. In plaats van deemoedig de hem door zijn leidsman gewezen weg 'in naam van de Heer' te bewandelen, slaat hij eigenwillig een andere richting in en komt hij in een almaar dieper wordende nacht en duisternis terecht. Zijn gemoedstoestand maakt dat hij door een moerassige streek begint te dwalen, totdat hij tenslotte met een gevoel van diepe verlatenheid bij een zee aankomt, waar hij niet meer voor of achteruit kan. In deze uitzichtloze situatie komt de Heer hem in de gedaante van een vriendelijke schipper Zelf te hulp en neemt hem in Zijn reddend scheepje op. Martinus herkent de Heer niet.Hoofdstuk 10: De overgang van een bisschop - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[10] Zie nu, onze bisschop richt zich al op, precies zoals hij geleefd heeft in vol bisschopsornaat en opent zijn ogen. Hij kijkt verbaasd om zich heen en ziet behalve zichzelf niemand, ook niet de engel die hem gewekt heeft. De omgeving is slechts zwak verlicht, te vergelijken met een vrij late avondschemering. De grond lijkt op dor alpenmos.
Hoofdstuk 10: De overgang van een bisschop - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[11] onze man is niet weinig verbaasd over deze wonderlijke geschiedenis en zegt tegen zichzelf: 'Wat zullen we nu hebben? Waar ben ik? Leef ik nog, of ben ik gestorven? Want ik was erg ziek en het kan best zijn dat ik mij al onder de overledenen bevind! Ja, ja, om Gods wil, het zal wel zo zijn! O, heilige Maria, heilige Jozef en heilige Anna, mijn drie grootste toeverlaten, kom en help mij naar het rijk van de hemelen!' Hij wacht een tijdje, zorgelijk om zich heen spiedend van welke kant de drie zullen komen, maar zij komen niet.
Hoofdstuk 10: De overgang van een bisschop - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[9] Maar nu heeft de ziel van deze man de zenuwgeest al volledig in zich opgenomen en de engel scheidt zojuist de ziel van het lichaam met de woorden: 'Ephata' , dat betekent: 'ziel open u, maar stof daal af in je vergankelijkheid om te worden ontbonden door het rijk van de wormen en de ontbinding. Amen'.
Hoofdstuk 10: De overgang van een bisschop - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[3] Hij, die -zelfs toen hij nog maar priester was -de hemelse vreugden in de wonderlijkste kleuren afschilderde en zich uitputte in het beschrijven van de verrukking en gelukzaligheid in het rijk der engelen, maar daarnaast natuurlijk ook de hel en het onaangename vagevuur niet vergat, wilde nu zelf als bijna 80-jarige grijsaard nog steeds geen bezit nemen van zijn veelgeprezen hemel. Nog duizend jaar leven op aarde zou hem liever geweest zijn dan een toekomstige hemel met al zijn verrukkingen en zaligheden.
Hoofdstuk 10: De overgang van een bisschop - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[20] Daarop zegt de man: 'Ik dank je hartelijk voor deze leiding! Geef mij maar mijn staatsie-uniform terug, bedriegers; ik zal mezelf wel een weg banen! Kijk eens naar die lompen! Van iemand als ik, uit een geslacht van minstens twintig adellijke voorouders, willen ze zomaar een zwijnenhoeder maken! O, als ik nog op aarde was, zou ik jullie daarvoor zo laten boeten, dat het jullie nog lang zou heugen! Deze vagebonden geven zich ook nog uit voor boodschappers van God! Nee, wacht, dit optreden als boodschappers van God zal jullie nog duur te staan komen!'
Hoofdstuk 9: Het sterven van een minister - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[23] Laat iedereen zich dus hoeden voor de heerszucht; want die heeft steeds dezelfde gevolgen. -De volgende keer een ander voorbeeld.
Hoofdstuk 9: Het sterven van een minister - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[9] Hij ziet nu de vier personen in zijn geheime werkkamer en kan zich van ergernis nauwelijks beheersen, vanwege de verschrikkelijke brutaliteit van deze vier indringers, zoals hij denkt. Hij springt op en grijpt de bel en wil die luiden, maar de bel geeft geen geluid.
Hoofdstuk 9: Het sterven van een minister - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[3] Sterven is voor zulke mensen evenwel het meest onaangename verschijnsel ter wereld, maar daar bekommert de wurgengel zich weinig om. Degene bij wie hij de geijkte maat vol aantreft, neemt hij zonder genade of pardon mee!
Hoofdstuk 9: Het sterven van een minister - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[2] Omdat ook de grote heren van de wereld moeten sterven -een uiterst noodlottige eigenaardigheid van het leven -en zij nog altijd geen verzekering daartegen hebben kunnen oprichten, omdat ze het met al hun politiek en diplomatie nog niet zover gebracht hebben, moest ook onze minister zich tenslotte gereedmaken om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen.
Hoofdstuk 9: Het sterven van een minister - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[14] Hier hebben jullie nu weer een beeld gezien, waaruit je de wereld aan gene zijde beter kunt leren kennen en ook het 'water', waar zo'n opperhoofd doorheen moet zwemmen, voor hij de oever van deemoed, waarheid en liefde bereikt. Daarom nu verder niets meer over deze man.
Hoofdstuk 8: Een paus verlaat deze aarde - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[11] Hebben jullie nu gehoord hoe hij redeneert, hij, de plaatsvervanger van God op aarde? O, hij zal nog lang zo in zijn eentje redeneren, zoals zijn onzichtbare begeleider het hem inblaast; want het lot van dergelijke op aarde zeer hoog geplaatste mensen is aan gene zijde altijd hetzelfde, namelijk het alleen zijn, aangezien zij zich op aarde ook boven alles uit geïsoleerd hebben.
Hoofdstuk 8: Een paus verlaat deze aarde - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[12] Dit isolement is echter toch een grote genade voor hen, want alleen daardoor is het mogelijk om hen weer op de goede weg te brengen. Maar dat duurt heel lang; ze moeten in zichzelf alle graden doormaken van nacht en duisternis, van nood en ook van pijn, zoals die in de hel thuishoort.
Hoofdstuk 8: Een paus verlaat deze aarde - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[3] Kijk, daar ver in het noorden wandelt langzaam een buitengewoon lange, schrale mannengestalte, heel donker van kleur, die onderzoekend om zich heen kijkt en nu eens in de ene en dan weer in de andere richting speurt!
Hoofdstuk 8: Een paus verlaat deze aarde - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[2] Bij dit voorbeeld zullen we direct aan gene zijde beginnen en daar een man in ogenschouw nemen die op deze wereld een heel belangrijke rol heeft gespeeld. Hij was de mening toegedaan dat de wereld er ter wille van hem was en hij ermee kon doen wat hij wilde, aangezien hij zich werkelijk aanmatigde de plaatsvervanger van God te zijn, meer nog dan welke andere soortgenoot ook. Maar desondanks moest hij toch 'in het stof bijten' en daartegen beschermde hem noch de grote macht die hij zich had aangemeten noch de wereld en al evenmin zijn plaatsvervangerschap van God.
Hoofdstuk 8: Een paus verlaat deze aarde - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood