10915 resultaten - Pagina 672 van 728
... 660 - 661 - 662 - 663 - 664 - 665 - 666 - 667 - 668 - 669 - 670 - 671 - 672 - 673 - 674 - 675 - 676 - 677 - 678 - 679 - 680 - 681 - 682 - 683 - 684 - 685 ...
[5] Daarom verkeren ze ook in de mening dat de wereld bij deze gebergten ophoudt en dat daarachter eeuwige wateren beginnen. Van hun eigen wereld hebben ze de voorstelling, dat die een grote ring is, die weliswaar rondom boven de grote wateren uitsteekt, maar van binnen hol is en enkel gevuld met de grote wateren. - Dit is dus het denkbeeld van het volk. - De voornaamste wijzen van de tempel weten echter, omdat zij ook contact hebben met de geesten, heel goed hoe het met hun wereld gesteld is, maar dat delen ze het volk niet mee; want zij zeggen: Als ons volk zou weten dat de wereld, waarop wij wonen, nog veel groter is dan het gedeelte, waar wij wonen - dan zou het een tunnel onder de ring van bergen door graven, daar doorheen reusachtige schepen naar de zee aan de andere kant brengen en het land van andere volkeren betreden. Dat is echter niet de goddelijke wil. Het volk moet dus bij zijn onschuldige wereldbeeld blijven en altijd bereid zijn daar te dienen, tot eer van de grote, almachtige God.Hoofdstuk 52: Meer over de religie van de bewoners van het zesde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Ten eerste: Omdat God de Allerhoogste is, moeten wij de allerlaagsten zijn. - Ten tweede: Omdat God als enige almachtig is, moeten wij altijd onze machteloosheid tegenover Hem belijden. - Ten derde: Omdat God vol van de hoogste eer is, moeten wij altijd vervuld zijn van de diepste deemoed. - Ten vierde: Omdat God boven alles heilig is, moeten onze knieën altijd voor Zijn naam buigen. - Ten vijfde: Omdat alleen God alle dingen toebehoren, mogen wij ons die nooit toe-eigenen en moeten wij Hem altijd dankbaar zijn voor iedere gave, ook al is het maar een enkele druppel water; want ook een druppel water kan de mens niet scheppen. - Ten zesde: Om dat alleen in God alle kracht en macht is, moet iedereen weten dat ook zijn kracht uit God is en dat dus ook niemand iets zonder God kan doen; degene aan wie God echter Zin kracht schenkt, kan alles. God zal niemand de afgesmeekte kracht onthouden, wanneer hij die alleen tot Zijn eer wil aanwenden. - Ten zevende: De grootste eer, die wij God kunnen betuigen, is dat wij elkaar wederzijds liefhebben en achten, en wij in Zijn heiligdom vanuit deze liefde en achting en in alle deemoed van ons hart Hem Zelf durven liefhebben.
Hoofdstuk 52: Meer over de religie van de bewoners van het zesde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Kijk, uit deze naam blijkt al het eerste begrip, en hij zegt als het ware in één woord wat voor gesteldheid deze planeet heeft. Het navolgende zal de zaak echter nog meer rechtvaardigen. - Nu kunnen we op de eerste aspecten van de planeet Miron ingaan.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Omdat deze planeet echter ook in natuurlijk opzicht al minstens duizend miljoen mijl dichter bij een andere zon staat dan jullie aarde, ook al staat die zon er natuurlijk nog zeven biljoen en negenhonderdduizend mijl vanaf, en omdat de dampkring van de planeet van zo groot belang is, zoals jullie hebben gehoord, komt het licht en ook enige warmte vanaf de andere zon de planeet ten goede. Maar het verschil tussen de warmte van de eigenlijke en van deze vreemde zon is desondanks even verschillend als bij jullie hartje winter verschilt van de midzomer.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] In feite hebben jullie natuurlijk wel gelijk. Maar als jullie bedenken dat de naam van een ding niet zo onbelangrijk is als iemand zou denken, zal het ook hier erg van belang zijn dat we deze planeet geen erenaam, maar een echte naam geven. - Maar waar zullen we die vinden? - Op aarde zeker niet; want daar weet men niets van de planeet. - Op de overeenkomstige zonnegordel misschien? - Die kennen we nog niet. - Het zal dus wel het beste zijn deze planeet de naam te geven, die hij van zijn bewoners heeft. - Natuurlijk zullen jullie nu zeggen: Maar die kennen wij toch ook niet. -Maar Ik zeg: Ook al kennen jullie hem niet, Ik ken hem wel en weet heel goed hoe zij hun planeet noemen. - Nu is de vraag: Hoe heet deze planeet dan? De naam ervan is Miron - wat zoveel wil zeggen als: ‘wereld van wonderen’.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Nu we ook dit uiteen hebben gezet, kunnen wij gevoeglijk aan de gesteldheid van de planeet zelf beginnen. Onder de gesteldheid zullen wij echter niet het vaststellen van alle bestanddelen van de planeet als zodanig verstaan, maar alleen de bewoonbare bodem, de gesteldheid daarvan, de plantengroei en ook de bewoners.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Maar des te meer zijn er zowel aan de noordelijke als de zuidelijke grens vulkanen en derhalve ook dikwijls kokendhete bronnen, ja soms zelfs heel hete beken, waardoor in dit land de temperatuur eveneens voor een aanzienlijk deel verhoogd wordt. Want ten eerste wordt de lucht verwarmd, die door deze vlakten en dalen stroomt, en zo kan er niet gauw sprake zijn van een koude wind; ten tweede worden daardoor echter ook het land, of liever de aarde, reeds van binnenuit verwarmd en krijgt het dus, zoals gezegd, een hogere temperatuur, waardoor het dan ook heel vruchtbaar wordt en overal de opmerkelijkste vruchten voortbrengt.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] De wet van zulke overgangen strekt zich ook uit tot de viervoetige, grotere en de grootste landdieren. Het rijk van de amfibieën, van alle insecten en ook van alle vogels is aan de wet van deze overgangen onderworpen. Echter niet op de manier zoals bij jullie op aarde de rupsen en insecten; want bij jullie ontstaat er uit dezelfde rups ook steeds dezelfde vlinder en uit dezelfde worm hetzelfde insect. Op onze planeet Miron gebeurt dat evenwel allemaal al naargelang de omstandigheden van de dingen en tijd; daarom kan niemand daar ook bepalen, wat er hier of daar tevoorschijn zal komen.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Heeft deze planeet ook manen? - Deze planeet heeft tien manen43, die er op verschillende afstanden omheen cirkelen en door hun verschillende posities de nachttijd van deze planeet tamelijk goed verlichten. - Ze staan tamelijk ver van de planeet af, zodat de eerste al meer dan zestigduizend mijl er vanaf staat en de laatste zich op een afstand van meer dan een miljoen mijl bevindt. - Naar de omlooptijd van deze laatste maan, die bijna dertien van jullie maanden in beslag neemt, worden daar ook de jaren geteld. ]De zonnejaren worden daar echter niet geteld, omdat ze ten eerste geen merkbare verschillen op de planeet teweeg brengen maar ten tweede ook te lang zouden zijn, en ten derde kunnen ze als gevolg van de niet zo lange levensduur van een mens ook moeilijk geteld worden, omdat zo’n zonnejaar al minstens vijf tot zes generaties mensen omvat.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Als jullie je op deze planeet zouden bevinden, zouden jullie de zon nauwelijks zo groot waarnemen als een gulden bij jullie. Maar de bewoners zien haar desondanks even groot als jullie haar vanaf de aarde zien. De reden hiervan is de grotere ontwikkeling van het oog, waardoor de pupil meer afgevlakt is en zodoende een grotere stralenbundel kan bevatten dan jullie oog. De tweede reden echter is tevens de voor deze planeet buitengewoon hoog boven het oppervlak reikende luchtregio, waardoor aan de uiterste grenzen ervan nog altijd een aanzienlijke hoeveelheid zonnestralen worden opgenomen, die volgens de bekende wet van de straalbreking steeds dichter op elkaar gedrongen op het oppervlak van de planeet vallen en daar, met name in de gebieden rond de evenaar, nog altijd een heel aangename temperatuur tot stand brengen.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Nu zouden sommigen kunnen vragen: Hoe is dat toch mogelijk? - Dat is heel goed mogelijk en kan door hen, die diepere kennis van de lichtbreking hebben, heel gemakkelijk begrepen worden. De groene kleur van het licht is de meest intense en dus ook de krachtigste; daarom doordringt deze kleur ook vrijwel de gehele plantenwereld op de planeten, die dichter bij de zon liggen, en weerkaatst ze in de bladeren en groene takken van de planten. Alle overige kleuren zijn dus ook minder intens en kunnen dus alleen teerdere voorwerpen doordringen. - De kleur blauw is echter het minst intens, vandaar dat die ook het minst verbruikt wordt en de lucht daar steeds mee gevuld kan zijn; om die reden vertonen op jullie planeet veraf gelegen voorwerpen zich ook altijd blauw gekleurd.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Op onze planeet Miron echter is vanwege de grote afstand en ook vanwege de grote rijkdom aan lucht precies het tegenovergestelde het geval. - De kleur groen is op deze grote afstand van het stralende lichaam, dat de zon is, noodzakelijkerwijze minder in intensiteit geworden; want jullie kunnen aannemen, dat op de hele planeet Miron niet zoveel zonnestralen vallen als alleen al op het Afrika van jullie aarde. Als deze weinige zonnestralen nu op het uitgestrekte oppervlak van de luchtregio van Miron vallen, worden deze, aangezien het weldadigste zijn, onmiddellijk opgenomen. Alleen de blauwe straal, die veel minder levenwekkend is, wordt door de zuivere lucht doorgelaten en valt op de planten - om welke reden, zoals reeds opgemerkt, de planten zich - met uitzondering van de bloemen - dan ook voor het overgrote deel in de mooiste blauwe kleuring vertonen. Maar dergelijke gedetailleerde beschouwingen zijn voor ons doel niet nodig; bovendien is er voor iedere denkende geest toch al buitengewoon veel gezegd. Daarom zullen wij ons direct naar de eigenlijke plantenwereld van deze planeet wenden!
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Om deze vraag volledig te kunnen beantwoorden, zal het nodig zijn eerst nader kennis met de boom te maken, waardoor de bovenstaande vraag dan ook vanzelf beantwoord zal worden. Deze boom groeit op uit de grond ongeveer op de manier zoals bij jullie het koraalboompje op de bodem van de zee. Het heeft geen echt hout als wezenlijk bestanddeel, maar de stam en ook de wortels en takken bestaat uit een minerale substantie, ongeveer dezelfde als de mosselen bij jullie. Hij heeft dus ook geen bast; hij is volkomen glanzend glad en schittert met een witblauwe, metalen glans. De takken zijn echter volkomen wit. De stam van deze boom, met name als hij oud is, is niet zelden drie- tot vierhonderd klafter hoog en heeft bij de grond een omtrek van twintig tot dertig klafter. - Hoe weinig takken zo’n boom in verhouding tot zijn grootte heeft, kunnen jullie zien aan het feit, dat zelfs de grootste boom er niet meer dan twintig heeft; en geen enkele tak reikt verder dan vijf klafter van de stam.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Kijk, nu weten we waarom deze boom het vliegende brood heet en wat de oorzaak van het vliegen is. - De volgende keer meer wonderbaarlijke dingen!
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Op de gebergten, die zich in de buurt van grote minerale bronnen of zelfs vuurspuwende bergen bevinden, groeien dikwijls in zeer korte tijd hele bossen van de zogenaamde ‘bliksemende bomen’. Deze bossen zijn van nature niet duurzaam; hun levensduur is hoogstens drie jaar. Maar deze drie jaren zijn met name voor de in de buurt wonende bewoners erg lastig, zo niet nadelig; ten eerste omdat gedurende de tijd dat de bomen er zijn zo’n gebied niet zonder levensgevaar gepasseerd kan worden; ten tweede echter, omdat de zeer trillingsgevoelige lucht van deze planeet zó vervuld wordt van het onophoudelijke geknal van de bomen, dat bijna niemand in de nabijheid van zo’n bos het geluid van zijn eigen stem kan horen.
Hoofdstuk 56: Bliksemende bossen. De bellenboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon