16678 resultaten - Pagina 673 van 1112
... 661 - 662 - 663 - 664 - 665 - 666 - 667 - 668 - 669 - 670 - 671 - 672 - 673 - 674 - 675 - 676 - 677 - 678 - 679 - 680 - 681 - 682 - 683 - 684 - 685 - 686 ...
[7] Maar daarbij gebeurde het dan ook niet zelden, dat hij met syfilis in alle graden te maken kreeg en tenslotte zo hevig, dat zelfs de meest ervaren artsen op dit terrein hem geen advies of hulp meer konden bieden. Algehele uitdroging van de natuurlijke levenssappen was het gevolg van deze luchthartige leefwijze, voor welk kwaad Ik, de Heer, bij het scheppen van de wereld helaas puur vergeten ben een 'genezend kruidje' te scheppen. Vandaar dat onze kleine dandy zich dan ook nolens volens gereed moest maken om te sterven. Natuurlijk wel een heel onaangenaam verschijnsel voor een modieuze jongeling, die de wereld met haar zoete venusvreugden zo buitengewoon lief had gekregen. Maar het is nu eenmaal zo, dat iedereen de weg van het vlees moet gaan. En zo moest tenslotte ook deze dandy, die zijn grootste zaligheid in het vlees vond, des te meer de eigenlijke 'weg van het vlees' gaanHoofdstuk 5: De vroege dood van een bon-vivant - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[24] Kijk, dat is weer een ander 'water'. Sommigen blijven langer in hun natuurlijke toestand dan die van onze man, die als voorbeeld diende; maar zijn natuurlijk-geestelijke toestand duurde maar heel kort, omdat hij op de wereld veel goeds uit liefde gedaan had en omdat hij over zijn vergrijp onmiddellijk ernstig berouw toonde.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[11] Laten we nu naar onze man zelf luisteren en zien hoe hij zich in zijn nieuwe toestand gedraagt en welke indruk hij ervan heeft. Hoor wat hij nu in bed zegt: 'Lini, slaap je?' Lini (zijn vrouw) richt zich op en vraagt: 'Wat wil je, lieve Leopold, mankeert je iets?' (NB: vrouwen kinderen en verdere huisgenoten worden door speciaal daartoe geroepen geesten als het ware verborgen vertegenwoordigd). De man zegt: 'Nee, mij mankeert niets, ik ben godzijdank kerngezond. Ik kan alleen niet in slaap komen; ik heb zelfs niet de minste neiging daartoe. Ga mijn slaappillen eens halen, ik zal er een paar innemen, misschien lukt het dan wel'.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[9] Zie, hoe behaaglijk hij zich in bed uitstrekt en probeert en verwacht te slapen. Het enige wat onze man nu enigszins verbaasd, is dat hij deze keer niet in slaap valt, want geesten kennen geen slaap. Ze kennen wel een overeenkomstige toestand, die daar rust heet, maar die in wezen niet de minste overeenkomst heeft met de aardse slaap.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[6] Er valt bij deze man aan deze zijde dus niet veel meer te zien en te horen; daarom zullen we ons ook direct naar de geestenwereld begeven om te zien hoe onze man er daar aan toe is, wat hij doet en waar hij zich heen wendt.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[3] Die belezenheid maakte hem echter ook heel opvliegend als hij iemand onverschillig of zelfs smadelijk over Jezus hoorde praten, en als zich in zijn gezelschap zo'n 'antichrist' bevond, dan moest die zich bijtijds uit de voeten maken, omdat hij anders zeer kwalijke, handtastelijke gevolgen moest vrezen. Kortom, onze man was een volmaakte, strenge held voor het zuivere christendom.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[4] Op tamelijk vergevorderde leeftijd werd hij evenwel ziek als gevolg van een groot feestmaal waarbij hij al te veel van het goede had genoten en waarbij zijn bloed door de krachtige wijn te erg verhit was geraakt, maar vooral doordat hij zich na de maaltijd twee keer te goed had gedaan aan een jonge, lichamelijk zeer weelderige jonge vrouw.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[5] Toen onze man na die expeditie thuis kwam, voelde hij een lichte duizeligheid, die hij voor een klein roesje hield. Maar hij vergiste zich. Nauwelijks stond hij op het punt in bed te stappen, of zijn voeten weigerden hem hun dienst. Hij zakte bewusteloos in elkaar en was -zoals jullie gewoonlijk zeggen ook al morsdood. Dat de zijnen erg geschrokken waren en alles op alles zetten om hun huisvader weer bij te brengen, spreekt vanzelf. Maar het was vergeefse moeite -want wat eenmaal door de engelgeesten gehaald wordt, ontwaakt niet meer voor deze wereld.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[18] Lini zegt: 'Dat geloof ik ook. Als men zijn hele leven al zo geleefd heeft en zijn trouwe vrouw minstens iedere veertien dagen een keer bedrogen heeft en zich al een paar keer een afschuwelijke ziekte op de hals heeft gehaald, dan wordt het misschien wel eens tijd om van dergelijke bezigheden af te zien, waarover in de Schrift geschreven staat: 'Hoereerders en echtbrekers zullen het hemelrijk niet binnengaan'. Zeg me, mijn in de godgeleerdheid goed onderlegde man, wat zou je nu doen als de Heer jou plotseling tot zich zou roepen? Hoe zou het er dan met jouw zaligheid voorstaan? Of heb je van de Heer misschien een schriftelijke garantie dat Hij je zolang zal laten leven, tot jij je leven fundamenteel zult beteren? Vanwege die Cilli zou ik nog niets willen zeggen; maar de onmiskenbare zinnelijke neiging die jij onze eigen oudste dochter hebt laten merken, nog voor ze trouwde, op een manier die jou een eeuwige schandvlek voor God en alle mensen, als ze het zouden weten, op je godgeleerde voorhoofd heeft gedrukt -zeg eens, wat moet ik daar dan van zeggen? Of wat zal God daarvan zeggen?'
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[7] Jullie moeten echter weten dat mensen die door een totale beroerte worden getroffen, absoluut niet weten en ook niet in het minst merken dat, en hoe ze gestorven zijn. Zij ondervinden geen verandering, noch in hun huiselijk leven zoals ze dat op aarde hadden noch in hun welbevinden, behalve dat ze helemaal gezond zijn, wat ze echter op de wereld gewoonlijk ook al waren. Ook zien ze geen engelen, hoewel deze zich dicht bij hen bevinden, en ze bemerken ook niet het minste uit de geestenwereld, waarin ze zich toch geheel en al bevinden. Kortom, ze zijn in alle opzichten als het ware nog helemaal op de wereld. Ze eten en drinken, ze leven in hun vertrouwde omgeving, in hun huis en in hun gezin, waar hun zogezegd geen enkel dierbaar hoofd ontbreekt.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[41] Zie nu opnieuw hoe deze astronoom zijn 'water' zoekt en alleen daarin naar Mij toe wil zwemmen, zonder te bedenken dat Ik al bij hem en hij bij Mij was! Hoeden jullie je dus voor het te geleerde water van de sterrenkundigen en geologen, want de drijvende kracht daarvan is niet naar Mij gericht, maar naar de liefde voor het vakgebied der geleerden! -Voor dit doel diende dit tamelijk lange voorbeeld. -Amen.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[29] Nu meldt boodschapper A zich en zegt tegen boodschapper B: 'Broeder, til hem uit zijn graf!' Boodschapper B buigt zich nu over de astronoom en zegt: 'Jou geschiede zoals de Heer van alle leven en zijn het eeuwig onveranderlijk wil! Sta op uit het aardse graf van je stoffelijke lichaam, aardse broeder!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[26] Waar echter voor artsen de 'ultima linea rerum* (* het laatste doel der dingen.) bereikt is, nemen zij afscheid. En wij nemen ook afscheid, maar niet zoals de artsen, maar als geesten, die de voor deze aarde gestorven man ook in het hiernamaals kunnen volgen en kunnen gadeslaan wat hij daar zal doen en waarheen hij zich zal wenden.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[18] Nu manen de artsen onze astronoom weer tot kalmte. Maar hij valt stil en geeft geen antwoord meer. De artsen geven hem muskus* (*Afscheiding van het muskusdier; werd behalve als parfum ook door artsen gebruikt als middel om het hart te activeren.), maar dat gooit hij van zich af. Zij vragen hem het medicijn toch te nemen, maar hij zegt niets meer en begint te rochelen. Men begint hem te wrijven om hem uit deze lethargie te redden, maar het is tevergeefs. Na enkele uren houdt het rochelen weliswaar op, maar in plaats daarvan treedt een heftig delirium op -zo lijkt het voor de wereld -waarin de astronoom met een hoge, schelle stem het volgende zegt:
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[23] Maar voor zo'n schijnleven, dat -wiskundig juist -ook wel eeuwig moet voortduren, omdat de uitgaande lichtstraal nooit op een eindige grens kan stuiten en daarom nooit volledig kan ophouden, ben ik mij nu te helder van mijzelf bewust, ja duizendmaal helderder dan ooit in mijn hele aardse leven. Alleen, zoals gezegd, ik hoor en zie niets behalve alleen mijzelf. -Aha, aha, stil nu! Ik heb de indruk dat ik een zacht gemompel hoor, een gefluister! En ook wil als het ware een zachte, heel zoete slaap zich van mij meester maken. En toch is het geen slaap nee, nee, maar het is, alsof ik uit een slaap wakker moet worden. -Maar nu stil, stil; ik hoor stemmen uit de verte, bekende stemmen, heel bekende stemmen! Stil, ze komen naderbij!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood