16638 resultaten - Pagina 677 van 1110
... 665 - 666 - 667 - 668 - 669 - 670 - 671 - 672 - 673 - 674 - 675 - 676 - 677 - 678 - 679 - 680 - 681 - 682 - 683 - 684 - 685 - 686 - 687 - 688 - 689 - 690 ...
[10] Zie, daar is zijn bed, net zoals op de wereld! Nog steeds ligt hij er op dezelfde manier in. Maar tegelijkertijd zien jullie bij zijn bed maar één engel staan met een brandende fakkel in zijn hand, om met de geestelijke vlam ervan de laatste druppels levenssap van de dandy te vernietigen!Hoofdstuk 5: De vroege dood van een bon-vivant - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[8] Precies zo was en is het nu ook met onze man. Jullie zien hem nu reeds in de geestenwereld! Hij stapt monter in zijn bed in het welbekende slaapvertrek, dat hier tot in de kleinste details met alles is ingericht zoals op aarde.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[7] Jullie moeten echter weten dat mensen die door een totale beroerte worden getroffen, absoluut niet weten en ook niet in het minst merken dat, en hoe ze gestorven zijn. Zij ondervinden geen verandering, noch in hun huiselijk leven zoals ze dat op aarde hadden noch in hun welbevinden, behalve dat ze helemaal gezond zijn, wat ze echter op de wereld gewoonlijk ook al waren. Ook zien ze geen engelen, hoewel deze zich dicht bij hen bevinden, en ze bemerken ook niet het minste uit de geestenwereld, waarin ze zich toch geheel en al bevinden. Kortom, ze zijn in alle opzichten als het ware nog helemaal op de wereld. Ze eten en drinken, ze leven in hun vertrouwde omgeving, in hun huis en in hun gezin, waar hun zogezegd geen enkel dierbaar hoofd ontbreekt.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[5] Toen onze man na die expeditie thuis kwam, voelde hij een lichte duizeligheid, die hij voor een klein roesje hield. Maar hij vergiste zich. Nauwelijks stond hij op het punt in bed te stappen, of zijn voeten weigerden hem hun dienst. Hij zakte bewusteloos in elkaar en was -zoals jullie gewoonlijk zeggen ook al morsdood. Dat de zijnen erg geschrokken waren en alles op alles zetten om hun huisvader weer bij te brengen, spreekt vanzelf. Maar het was vergeefse moeite -want wat eenmaal door de engelgeesten gehaald wordt, ontwaakt niet meer voor deze wereld.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[41] Zie nu opnieuw hoe deze astronoom zijn 'water' zoekt en alleen daarin naar Mij toe wil zwemmen, zonder te bedenken dat Ik al bij hem en hij bij Mij was! Hoeden jullie je dus voor het te geleerde water van de sterrenkundigen en geologen, want de drijvende kracht daarvan is niet naar Mij gericht, maar naar de liefde voor het vakgebied der geleerden! -Voor dit doel diende dit tamelijk lange voorbeeld. -Amen.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[33] De astronoom zegt: 'Broeders, vrienden van God, leid mij waarheen jullie willen, ik volg jullie! Maar als ik ooit de eindeloze genade deelachtig zou worden God te mogen aanschouwen, sterk mij dan geweldig! Want ik voel mij voor eeuwig te ellendig en met smaad overladen en onwaardig om die allerheiligste aanblik te verdragen! -Maar daar zie ik nog iemand die heel vriendelijk naar ons kijkt! Wie is deze voortreffelijke man? Zeker ook een boodschapper van de hemelen?,
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[31] Nu opent de astronoom voor het eerst in de geestelijke wereld zijn ogen en ziet heel duidelijk zijn omgeving. Hij is oprecht blij, omdat hij -naar zijn idee -nu weer mensen ziet en de bodem waar hij op staat. Maar nu vraagt hij: 'Beste vrienden, wie zijn jullie eigenlijk? En waar ben ik? Want het komt mij hier voor een deel heel vertrouwd en voor een deel toch ook weer heel vreemd voor. Ook ben ik zo licht en ongewoon gezond, en ik begrijp niet goed hoe ik hier gekomen ben en hoe de kracht van jullie woorden mij ziende heeft gemaakt. Want ik was werkelijk helemaal blind.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[6] Wat mijn vermogen betreft weten jullie wel, mijn vrienden, dat een geleerde op deze wereld zelden meer bezit dan hij voor zijn dagelijkse geestelijke en fysieke uitgaven nodig heeft, en zo is het dan nu ook bij mij, zoals het altijd was. Ik heb nooit enig geldelijk vermogen gehad en kan dus ook niets nalatenMaar maak spoedig na mijn heengaan mijn nagelaten effecten te gelde en bekostig daarmee alles wat ik jullie meteen aan het begin heb opgedragen.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[20] Kijk, aan dit eerste voorbeeld kunnen jullie nu al zien in wat voor 'water' onze grote, beroemde man gevallen is. De volgende voorbeelden zullen dit onderwerp nog duidelijker belichten.
Hoofdstuk 2: De overgang van een beroemd man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[13] Engel A komt naderbij en zegt: 'Broeder, waarom ben je blind?' En de pas ontwaakte zegt: 'Ik ben blind. Maak mij ziende, als jullie kunnen, opdat ik te weten kom wat er met mij gebeurd is, want al mijn pijnen zijn nu opeens verdwenen!'
Hoofdstuk 2: De overgang van een beroemd man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[19] 'Waar zijn jullie toch, jullie mooie sterren, waar ik zoveel van hield? Schamen jullie je soms voor mij, dat jullie je lieflijke aangezicht voor mij verbergen? 0, schaam je niet voor mij! Jullie wacht immers hetzelfde lot dat mij nu getroffen heeft. ook jullie zullen sterven, zoals ik nu gestorven ben! Maar koester daarom geen wrok tegenover de zwakke Schepper, zoals ik gedaan heb. Want kijk, hij was beslist van goede wil, maar had te weinig wijsheid en kracht, en daarom zijn al zijn werken zo broos en vergankelijk. Hij zou er weliswaar beter aan gedaan hebben als hij nooit iets had geschapen waarvoor hij zich tegenover ons, zijn wijze schepselen, alleen maar moet schamen; want in een onvolmaakt werk zie je niet de hand van een volmaakte meester! Laten we dus geen wrok meer koesteren tegen die arme stakker van een Schepper, die er op de duur nog moeite mee zal hebben om bij de totale vergankelijkheid van al zijn werken zichzelf in stand te houden.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[17] Deze vermaning had bij onze astronoom echter heel weinig effect, want hij viel daarop alleen maar des te heftiger uit en zei op opgewonden toon: 'Weg, weg met jullie hulp! Weg met dit ellendige, vervloekte leven! Als de mens niet eeuwig leven kan, is het leven de grootste en meest schandalige bedriegerij en zijn alleen de dood en het niet-zijn de waarheid! Een wijze moet zich schamen voor zo'n afschuwelijk leven, dat slechts van vandaag tot morgen duurt! Ik wil dus ook niet meer leven! Ik heb nu duizend keer meer een hekel aan dit miserabele leven dan aan de ellendigste dood; geef mij dus vergif, geef mij een sterk vergif, zodat ik zo snel mogelijk van dit afschuwelijke leven af ben! Vervloekt zij zo'n leven, zo'n muggenleven, en eeuwige schande zij de oerkracht of godheid of wat voor een miserabele geest het misschien ook is, die de verheven mens geen leven kon of wilde geven dat zich ook qua duur met dat van de sterren zou kunnen meten! Weg daarom met dit leven, weg met deze bedriegerij van een godheid! Als die de mens geen beter leven kan geven, dan wordt zij ervoor bedankt en mag ze het zelf houden! Het ga jullie goed, mijn beste vrienden, ik sterf, ik wil sterven, ja, ik moet sterven; want nu zou ik als verheven mensengeest nooit meer de schande van zo'n fopleven kunnen verdragen!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[5] Deze luidde aldus: 'In de naam van de ondoorgrondelijke godheid! Omdat men niet kan weten hoe lang het onpeilbare noodlot een mens dit ellendige leven nog zal laten behouden en men ook niet weet wat men daarvoor in de plaats zal krijgen, is het mijn wil dat jullie, mijn beste vrienden, eerst mijn lijk -als ik zou moeten sterven -door balseming voor ontbinding bewaren en het in een goed afgesloten koperen kist in een crypte leggen, waar al verschillende van mijn meest geachte collega's rusten en in zekere zin op mij wachten. Zet echter mijn inwendige organen, die het eerst tot ontbinding overgaan, op spiritus in een speciale organen-urn en plaats die in mijn museum op een plek die iedereen direct in het oog springt, opdat ik tenminste in de herinnering van de mensen voortleef, als er al niet aan een ander voortleven na de dood van het lichaam te denken valt
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[10] Aan de hand van dit voorbeeld of deze hoofdregel kunnen jullie de overgang van ieder mens nauwkeurig beoordelen. Houd je daarom aan de liefde, opdat jullie later niet het algemene lot ondergaan! Amen. Amen. Amen.
Hoofdstuk 1: Inleiding door de heer - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[3] Laten we eens kijken naar zijn gedrag hier en hoe hij straks de wereld aan gene zijde binnengaat. Wij zien in één oogopslag hoe de twee werelden elkaar daar ontmoeten en in elkaar overgaan en het zal jullie dan ook onmiddellijk duidelijk worden, hoe de zojuist genoemde hoofdregel dit gebeuren volkomen juist heeft weergegeven.
Hoofdstuk 2: De overgang van een beroemd man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood