10915 resultaten - Pagina 702 van 728
... 690 - 691 - 692 - 693 - 694 - 695 - 696 - 697 - 698 - 699 - 700 - 701 - 702 - 703 - 704 - 705 - 706 - 707 - 708 - 709 - 710 - 711 - 712 - 713 - 714 - 715 ...
[1] Kijk eens opmerkzaam naar de zon. Wie kan er bepalen hoe ver haarstralen uiteindelijk reiken? Stel de leeftijd van de zon op meer dan honderdduizend deciljoen jaren. In deze voor jullie onvoorstelbaar lange periode heeft de zon haar stralen voortdurend in de oneindige ruimte gezonden, zodat er nu nog stralen, die het eerst van haar uitgingen, op weg zijn in de verre oneindigheid. Maar er zijn ook ontelbare stralen tot haar teruggekeerd vanaf de punten waar ze opgevangen werden. Het fenomeen van de verzamelpunten is beter te begrijpen, wanneer men inziet, dat de dagelijks schijnende zon steeds verkondigt: 'Zie, zo lang al zend ik mijn stralen uit in de oneindigheid en toch is mijn licht gedurende deze voor mensen onvoorstelbaar lange tijd niet zwakker geworden!'Hoofdstuk 22: De vlieg en het ontstaan van de kometen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] Hier kan gevraagd worden: 'Hoe zal de zon dan die stralen weer terugkrijgen, die sinds haar eerste periode van ontstaan nog steeds de oneindige ruimte ingaan ?'
Hoofdstuk 22: De vlieg en het ontstaan van de kometen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] Wat gebeurt er echter wanneer de stralen van verschillende zonnen uit alle mogelijke richtingen komend elkaar ontmoeten in een nagenoeg van al deze zonnen even ververwijderde tussenruimte? Op deze plaats ontstaat een stralenconflict, omdat een deel van de stralen het andere deel recht doorsnijdt.
Hoofdstuk 22: De vlieg en het ontstaan van de kometen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Door dit bewustworden ontwaakt een grote begeerte in hem om zich uit te zetten en zich vrij te maken. Daar echter zijn uiterlijke, negatieve, hem omgevende polariteit zodanig is samengesteld, dat ze wel tot een zeker punt rekbaar, maar toch niet te verbreken is, zet de geest die vrij wil worden zich in zijn omhulsel alleen maar zo ver mogelijk uit.
Hoofdstuk 23: Oorzaak en wezen van het licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Hoe lager een streek op aarde ligt, des te dichter is daar ook de lucht. Dit is een natuurlijk gevolg, daar niet alleen de lucht, maar alle dingen dichter worden, naarmate ze meer het gemeenschappelijk middelpunt naderen. Hoe verder ze zich er echter van verwijderen, des te losser komen ze van elkaar te staan.
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Wat vult dan de grote ruimte tussen de zon en de planeten? De natuur-onderzoekers veronderstellen hier een uiterst lichte en meegaande ether. Wat zouden de fysici echter zeggen als ze duidelijk moesten uitleggen wat deze ether eigenlijk is? De ether is niet door een microscoop te zien en ook de veel dichtere lucht is door geen enkele microscoop waar te nemen.
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] De ether wordt gevormd door uiterst zuivere, vreedzame en verdraagzame geesten: want als ze dat niet zouden zijn, hoe moeilijk zouden de hemellichamen het dan hebben op hun weg om de zon! Daar deze ethergeesten echter uiterst zuiver en meegaand zijn, vormen ze op geen enkele manier een belemmering.
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Het zal niet moeilijk zijn het licht van de zon en de voortplanting ervan te verklaren. We moeten echter eerst enige ogenblikken aandacht besteden aan de zon zelf en ons afvragen: Hoe ziet het er daar uit en wat gebeurt er?
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] Dat de zon een zeer sterk stralend hemellichaam is, hoeft niet nader te worden uitgelegd. Hoe wordt ze echter zo sterk lichtend ? En hoe ziet het er vanaf haar oppervlakte tot aan haar middelpunt uit?
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[10] Maar daar hij niet kan doorbreken, trekt hij zich weer snel terug en probeert dan met vernieuwde kracht zijn omhulsel te verbreken. Menige geest is in staat dit gebeuren in één seconde vele duizenden malen te herhalen, terwijl hij daarbij steeds toorniger wordt. Wat is echter het zichtbare resultaat van dit gebeuren, dat terecht 'razernij' genoemd kan worden? Niets anders dan dat de nog rustige geesten die zich dichtbij de in woede ontstoken geest bevinden, met hun uiterlijke polariteit in een soortgelijke koorts geraken. De voortplanting van deze gemeenschappelijke koortsachtige woede kan zich snel voortzetten, daar de negatieve omhulsels der geesten, waaruit de lucht eigenlijk bestaat, dicht tegen elkaar aanliggen.
Hoofdstuk 23: Oorzaak en wezen van het licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Zo zijn dus deze atomaire wezens feitelijk negatief van aard en kunnen ze slechts zolang ze dit karakter behouden in de zon blijven. Nemen ze echter al te gretig een lichtverzadiging uit het positieve poolgebied van de zonnegeesten aan, zodat ze wat betreft het wezen van het licht zich maar heel weinig van de eigenlijk positiefpolaire geesten onderscheiden, dan worden ze door de positiefpolaire wezens met grote snelheid naar buiten gedreven.
Hoofdstuk 25: De vlieg als verzamelaar van licht en leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Om daar nog beter een voorstelling van te kunnen maken, zullen we onze blikken nog op twee grote dingen richten: namelijk op een groot mens, die 'Wereld heet, en op een ander groot mens, die' Hemel, heet.
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[15] Wie echter de geheimen van het leven alleen door zijn wereldse verstand wil leren kennen, zal deze nooit ergens vinden, maar hij zal ook dat nog verliezen, wat hij in zijn kinderjaren had verworven.
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[18] Niemand kan tot de zekerheid van de waarheid komen, tenzij via de daadwerkelijke weg van het kruis, volgens het woord dat niets dan deemoed en liefde predikt. Wie echter als alleen maar toehoorder niet handelt naar het levende woord, zal zich ook niet kunnen verenigen met zijn positief levende kracht, maar zal in zijn negatieve polariteit van de dood blijven, waaruit zich moeilijk weer een positief -polair geestesleven zal kunnen ontwikkelen.
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Ditzelfde moeten al zij n kinderen ook doen, al is het dan in mindere mate. Waarom wordt hier gesproken over 'kinderen' van die berg? Omdat in de tijd toen de bergen werden gevormd de hoogste bergen van de aarde het eerst ontstonden en na hen ontstonden pas de andere in regelmatige opeenvolging. Tussen deze opeenvolgende vormingen verlopen niet zelden meerdere miljoenen aardjaren, zodat in een land nauwelijks twee even oude bergen aanwezig zij n. Dat de Grossglockner als een vader van de bergen tot de oudste behoort, kun je daaraan zien, dat hij domineert over verschillende landen. Bovendien bewijst zijn gesteente dat ook; dit verschilt veel van dat van zijn kinderen en kindertjes. Zoals echter alle bergen ten opzichte van hun vader in hoogte toenemen, nemen ze ook in ouderdom toe. En hoe meer hun top zich met eeuwige sneeuwen ijs tooit, des te verhevener en belangrijker worden ze. Wie dat nu in gedachten houdt, zal wel inzien waarom een vierkante vadem van de met ijs bedekte Glocknergrond belangrijker is dan een hele vierkante mijl van het meest vruchtbare heuvelland. Want de Grossglockner is een enorm grote vochtige steen en trekt daardoor het in de lucht aanwezige vocht vanaf verre afstand naar zich toe. Bleven deze echter in de vorm van druppels aan zij n wand kleven, dan zouden ze al gauw weer in grote stromen aan deze reuzensteen ontkomen en veel landerijen verwoesten. Om dit te voorkomen bewerkt hij door zij n hoogte en door de eigenschappen van zijn gesteente, dat het ingezogen vocht dadelijk in sneeuwen ijs verandert
Hoofdstuk 28: De Grossglockner -Een vader van de bergen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur