1361 resultaten - Pagina 81 van 91
... 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91
[8] Dat kunnen jullie al zien aan de huidige positie van de planeten. Want vroeger, vele miljoenen jaren geleden, stond de planeet Mercurius nog op de plaats van jullie aarde, de planeet Venus ongeveer op de plaats van de huidige planeet Mars en jullie aarde ongeveer op de plaats van Jupiter. Reken maar na, hoeveel de zon door haar kracht dichter bij deze planeten is gekomen! En jullie kunnen daar heel gemakkelijk uit opmaken dat de zon, zij het ook na vele duizenden jaren, zich van deze tegenwoordig nog vrij rondzwevende planeten meester zal maken. Daar en dan zullen de hardnekkigste geesten van zulke hemellichamen pas weer hun geordende lot bereiken - soms echter ook weer hun ongeordende lot, als gevolg van hun opnieuw verkregen intelligente vrijheid.Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Hierboven werd al opgemerkt, dat het doel van de materie niet kan liggen in haar bestaan op zichzelf.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Van die dieren worden hier en daar versteende beenderen gevonden en bewaard in de door mensen opgerichte wetenschappelijke kunst - en natuurmusea, totdat een uitbrekend vuur de laatste overblijfselen van de zwaartepunten in deze uit de oertijd overgebleven resten van beenderen van de reusachtige oerdieren in een dusdanige stofachtige materie verandert, die gewoonlijk door de werkvrouwen zonder meer worden opgeruimd; as is namelijk het laatste zeer vluchtige overblijfsel van alle materie.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Ik zeg echter: Dat is helemaal niet treurig; want de materie is de dood, evenals het vlees de zonde is door de dood.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Moeten dood en zonde dan blijven bestaan? Ik ben van mening dat het beter is alle vlees mettertijd verloren te laten gaan en daardoor het leven dat in de dood gevangen ligt, weer uit de materie vrij te maken, dan de materie te steunen en tenslotte al het vrije leven in de dood van de materie te laten overgaan, hetgeen toch nooit Mijn bedoeling kan zijn, daar Ikzelf als de eeuwige, almachtige oerkracht en macht van alle krachten en machten, Zelf het meest echte leven ben en dus niet voor de dood, maar slechts voor het leven werkzaam kan zijn.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Oorspronkelijk staat er ‘transzendent werden’, wat wil zeggen: overgaan naar een andere bestaansvorm. De achtergrond hiervan is, dat de lagere, materie-gerichte krachten zich steeds verder van God (en dus, in materiële zin, van de oer-centraalzon) moeten verwijderen om vorm te kunnen aannemen (‘Niemand kan Gods aangezicht zien en leven’). Zoals dat al voor de zon zelf gold, geldt dat ook voor die elementen, die ook op de zon nog te ‘laag’ zijn om daar te kunnen bestaan; die worden dientengevolge naar buiten toe ‘geprojecteerd’ om vervolgens op de planeten (een nog minder volmaakte bestaansvorm) tot een eigen leven te komen. Dit betekent enerzijds natuurlijk een verdere, diepere val in gericht en materie, anderzijds echter schept het de voorwaarden waaronder een wezen de noodzakelijke eigenheid kan ontwikkelen, van waaruit het in vrijheid kan kiezen al dan niet naar God terug te keren.
Hoofdstuk 74: Verwijzingen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] In de noordelijke streken van de aarde zullen jullie wel vaak het metaal platina tegengekomen zijn. Kijk, dit metaal heeft al iets gemeen met de materie, die als organisme dient voor de heersende centrale kracht van de aarde; toch moeten jullie daarbij niet denken, dat dit metaal ook van precies dezelfde materie is, als waaruit het bovengenoemde organisme bestaat. Ook moeten jullie niet denken dat de materie van de aarde gelijksoortig zou zijn aan de materie, die de oppervlakte van de aarde vertoont; want dit is maar een uiterlijke ongevoelige huid van de aarde, terwijl haar binnenste zich tot de ongevoelige buitenschors verhoudt als vlees en bloed ten opzichte van de huid; en daarom kan Ik jullie op een voor jullie begrijpelijke manier over de binnenste materie van de aarde niets anders zeggen dan:
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] De oorzaak ligt heel diep. Als het het doel van de materie zou zijn om voortdurend te blijven bestaan, dan zou dit polaire zwaartepunt ook zo geplaatst kunnen worden, dat de materie steeds zou moeten blijven zoals ze is. De appelboom zou tot in eeuwigheid een appelboom blijven en elk ding zou blijven zoals het was. Maar het zou de appelboom en de plant niet beter vergaan dan een diamant. Want hoe meer in een lichaam die polariteit gefixeerd is en met het meetkundig middelpunt bijna samenvalt, des te vaster en duurzamer is het lichaam. Maar zo' n lichaam is dan ten gevolge van zijn fixering voor niets anders meer geschikt, dan slechts voor zijn eigen onveranderlijke voortbestaan. Het zou er op zo'n hard aardelichaam slecht uitzien met het voedsel voor de levende wezens, als ze van diamanten bomen en soortgelijke gewassen vruchten zouden moeten plukken; ook zou het zeker wel heel hard wonen zijn op zo' n diamanten aarde.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Dat dit juist is, kan de mens gemakkelijk zien aan het voortdurend ontstaan en vergaan van de materie. De bladeren die de boom een jaar sieren, vallen in de herfst af en komt het voorjaar, dan is er onder de boom nog maar weinig van de bladeren te ontdekken, hoogstens nog enkele bladskeletten, die geen van alle in deze toestand de volgende herfst meemaken. Zo gaat het eveneens met het gras en met de vruchten van de bomen; maar niet alleen de vegetatie, maar ook mineralen en vooral dieren van elk soort ontstaan en vergaan. Bergen, die een paar duizend jaar geleden tot boven de hoogste wolkenregionen uitstaken, zijn nu minstens half zo klein; want de scherpe winden, de oplossende kracht van bliksem en ijs hebben deze trotse toppen verstoven als kaf en niets meer dan hoogstens een verbrokkeld rotsblok lost zich nog langzaam ergens in een diepe kloof op en kleine, losse stenen moeten het zich laten welgevallen dat ze door de invloed van regen, wind en elektriciteit in de zandige bergpaden en beddingen in de berggebieden langzaam verweren en vernietigd worden. Dat alles is een gevolg van het veranderde zwaartepunt van de materie.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Wat de uiteindelijke vernietiging van die bomen uit de oerwereld betreft, wier overblijfselen tegenwoordig nog vaak onder de naam steenkool worden aangetroffen, daarvoor is geen aparte verklaring nodig; want al die vuur - en stoom uitvindingen van deze tijd zullen in een niet zo heel lange tijd de laatste resten uit de schors van de aarde hebben gehaald en verbruikt. En zo verricht de nieuw uitgevonden industrie van de mensen door vuur en stoom dit laatste vernietigingswerk van de resterende overblijfselen van de bomen uit de oertijd. Dus het vuur verandert hier nog het laatste zwaartepunt van deze materie en kijk: van haar blijft niet meer over dan juist weer as die, over de akkers en velden verstrooid, in hoogstens één jaar door de inwerking van regen en elektriciteit uit de lucht weer helemaal wordt opgelost, zodat dus ook zo'n boom, die eens meer dan honderd morgen land bedekte, in zijn laatste resten zijn materiële bestaan geheel heeft verloren.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Omdat de materie alleen maar bestaat als een middel ter regulering en vrijmaking van het vrije leven, kan het onveranderlijke bestaan van de materie onmogelijk het doel daarvan zijn. Ze bestaat dus maar zo lang als ze er moet zijn als middel tot het doel; is door middel van haar een levensdoel bereikt, dan vergaat ze weer alsof ze nooit heeft bestaan.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Over het algemeen genomen is - zoals jullie reeds weten - de materie op zichzelf niets anders dan een doelmatige verschijningsvorm van Mijn uit Mijzelf gefixeerde wil.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Daaruit volgt dat die materie weer op dezelfde manier opgelost kan worden als waarop ze gefixeerd werd.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Deze fixering is juist het allerbelangrijkste punt in de materie of het leven brengende en behoudende principe. Wordt dit uit een materieellichaam teruggetrokken, dan is het met die materie ook gedaan.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Opdat echter voor de ogen van de mensen de dingen niet te plotseling zullen ontstaan of vergaan, laat Ik dit principe van Mijn wil nooit zo abrupt terugtreden en Ik grijp ook nimmer een punt zo plotseling aan, dat daardoor meteen iets in het leven zou worden geroepen of, in het tegengestelde geval, iets onmiddellijk zou vergaan. Het langzaamst verloopt het proces van het ontstaan en vergaan van grote hemellichamen; waarom dat zo is, kunnen jullie nu al heel gemakkelijk begrijpen. Dat is nu juist ook het geval bij de aarde, namelijk dat haar leven gevende zwaartepunt langzamerhand kleiner wordt, tot ook zij het lot van alle materie zal delen.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan