1361 resultaten - Pagina 82 van 91
... 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91
[14] Nu weten we zo grondig mogelijk de oorzaak van de verandering van het zwaartepunt in de materie én van haar vergankelijkheid die daardoor wordt bewerkstelligd, en we weten ook waaruit het eigenlijke hoofdprincipe van het zwaartepunt in de materie bestaat.Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[18] Dat zijn dan de oergeesten, die verbannen zijn om de hen omgevende materie tot daadwerkelijk leven te brengen, waardoor ze zelf op de gepaste tijd hoger en hoger opstijgen en dan met lichtere materie bekleed, in de loop van de tijd stap voor stap in het volkomen vrije leven kunnen overgaan.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[19] Dit soort geesten, die zich voor het zintuiglijke oog als een vuur vertonen, bepalen dus het werkzame zwaartepunt, dat alle materie tot leven brengt.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] We hebben al eens aangeduid, dat naast het belangrijkste zwaartepunt zich nog veel andere, kleinere zwaartepunten in de materie bevinden; maar we hebben het 'waar' niet besproken, omdat we het in een later stadium beter zouden kunnen verklaren. Nu is het dan het juiste tijdstip en de geschikte plaats om het 'waar' van de nevenzwaartepunten op een heel aanschouwelijke manier vast te stellen. We weten al uit het voorgaande, dat het zwaartepunt in de organische materie het eigenlijk leven gevende werkingspunt is; omdat dit ontegenzeglijk het geval is, is in zekere zin elke plaats in de materie daar ook een klein nevenzwaarte - of werkingspunt, waar de boven besproken dwarsorganen de omhooglopende organen als het ware doorboren en hier op het kruispunt in de opstijgende organen een bijzondere werking teweegbrengen, wat iemand zich ook met andere hulpmiddelen plastisch kan voorstellen.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Door dit voorbeeld heb je al enigszins een begrip gekregen, hoe bepaalde aanrakingspunten van de materie op elkaar inwerken.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] Vanuit de nu beschreven maag gaat een schroefvormig hoofdkanaal door het hele aardelichaam heen, mondt uit aan de zuidpool en is van dezelfde materie als de maag, maar wordt bij de uitmonding geleidelijk steeds harder.
Hoofdstuk 7: Voeding en rotatie van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Nu weten we hoe het ademen van de aarde plaats vindt en waar de long is. Maar waar ademt ze in en waar uit? Dat doet de aarde op dezelfde manier als het dier; het dier ademt namelijk door neus en mond evenals de mens; op de zelfde manier ademt dus de aarde, door dezelfde hoofdmond waardoor ze haar voedsel opneemt. Maar halverwege deze hoofdingang is een zijgang, die zich evenals bij het dier naar believen openen en sluiten kan. Deze grote zijmonding voert naar de grote long. Elke zes uur wordt één keer ingeademd en dan na zes uur weer uitgeademd. Tijdens het inademen sluit zich de slokdarm naar de maag. Is de vereiste lucht eenmaal ingeademd, dan sluit zich als bij een strottenhoofd de luchtpijp en de slokdarm wordt weer geopend. Wordt de lucht weer de long uitgestoten, dan sluit de slokdarm zich opnieuw. Dit alles is zo ingericht, dat de aarde door de long in bovenvermelde perioden wel voortdurend wordt gevoed, maar door de eigenlijke slokdarm naar de maag maar elke twaalf uur. In de tijd waarin de long de ingezogen lucht in zekere zin chemisch ontbindt en de levensstof verwerkt, neemt de maag het voedsel tot zich; en zo kan men aannemen dat de aarde in 24 uur tweemaal in - en tweemaal uitademt en daarbij maar twee keer voedsel in de maag opneemt.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Van deze voortplanting stamt alle materie van de minerale wezens evenals van de planten- en dierenwereld af. De aarde, beschouwd als man en vrouw in één wezen verenigd, verwekt en baart hier op de meest uiteenlopende manieren en wel zo, dat ze enerzijds als het ware levende jongen ter wereld brengt, dan weer zoals de vogels eieren legt en dan weer zoals planten zaad voortbrengt en zoals mineralen bepaalde kristallen vormt, terwijl in alle de kracht ligt alles wat aan hen gelijk is naar zich toe te trekken en zich zo in wijde kringen uit te breiden. - Dat zijn de vier manieren van de aarde om voort te brengen onder beiderlei gestalte in één.
Hoofdstuk 14: Mannelijk - vrouwelijke voortbrengselen der aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] In alle materie huizen geesten. Worden die op een of andere manier geprikkeld, dan ontvlammen ze, d.w.z. dat ze in steeds grotere actie komen, waarbij hun werkzaamheid en uiting van kracht steeds groter wordt. In zo'n potentiëring van ijver en kracht ontstaan dan ook zeer levendige bewegingen, die elkaar als zeer snelle slingeringen opvolgen. Door deze beweging wordt de vaste materie vernield, want de grote actie scheurt alles in de kleinste atomen uiteen. De geesten komen eindelijk na de volledige overwinning van de materie vrij, verschijnen als opstijgende rookzuilen en vinden zo hun vrijheid, terwijl de rest van de materie als as achterblijft.
Hoofdstuk 25: Het wezen van het vuur - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Daarom is het ontsteken een opwekking van het geestelijke in de materie; en het voortduren en steeds machtiger worden van deze opwinding is het eigenlijke verbranden. Het licht geven van het vuur komt door de uitermate sterke en vlugge beweging van het geestelijke, en de voortplanting van het licht van het vuur is eveneens een prikkel van gelijke geesten in alle materie en in de hele dampkring. Dit is dus het proces van ontsteken en verbranden.
Hoofdstuk 25: Het wezen van het vuur - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Dit is nu alles over de bijzondere verschijnselen in onze derde regio en tevens over de speciale eigenschappen van deze regio. We hoeven nu alleen nog maar uiteen te zetten, hoe deze lucht en de in haar optredende verschijnselen vanaf de aarde worden gezien. Hoe de meteoren worden gezien, behoeft geen verklaring meer. Maar er zijn nog andere verschijnselen die uit deze luchtlaag stammen en die moeten we ook nog aanroeren, zodat we dan alles kennen wat tot de materie van de aarde behoort.
Hoofdstuk 26: Verschijnselen in de derde luchtregio - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Het is al vaak aangetoond dat de materie altijd een geestelijke kern heeft en dat de zichtbare materie tenslotte niets anders is dan gebonden en gefixeerde geest, maar toch zal ook hier voor een beter begrip een verdere uiteenzetting volgen.
Hoofdstuk 27: Ontstaan en doel van de materie - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Geen materie die je bekijkt is ooit volkomen vast, maar elke materie is deelbaar, omdat zij uit deeltjes bestaat en tussen deze deeltjes zijn nog altijd kleine ruimten, poriën genaamd.
Hoofdstuk 27: Ontstaan en doel van de materie - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Om dit allerergste euvel toch in de goede richting te sturen wordt een schepsel, dat zich niet in Mijn gegeven ordening wil voegen, dadelijk gevangen genomen en in een bepaald punt op een bepaalde plaats gefixeerd en zie, deze fixering is nu datgene wat jullie als materie kennen, zien en voelen.
Hoofdstuk 27: Ontstaan en doel van de materie - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[16] Dit is de reden waarom alle materie weer tot in de kleinste deeltjes opgelost moet worden, opdat er geen enkel deeltje meer zal bestaan dat niet in staat zou zijn het beeld van de eeuwige zon op te nemen. En in dit opnemen van het eeuwige oerbeeld ligt dan weer de nieuwe schepping, waarin de eindeloze intelligenties van een wezen, dat eerst gevangengenomen was maar nu weer vrij geworden is, elkaar weer aangrijpen, in de eerste oervorm terugkeren en weer datgene worden wat ze al in het oerbegin hadden moeten worden.
Hoofdstuk 27: Ontstaan en doel van de materie - Jakob Lorber - Aarde en Maan