22349 resultaten - Pagina 830 van 1490
... 818 - 819 - 820 - 821 - 822 - 823 - 824 - 825 - 826 - 827 - 828 - 829 - 830 - 831 - 832 - 833 - 834 - 835 - 836 - 837 - 838 - 839 - 840 - 841 - 842 - 843 ...
[21] De schijnvrouw zegt: 'Goed dan, alles wat gebeurd is zij je volkomen vergeven. Maar zorg ervoor dat je in de toekomst geen gebruik meer maakt van je voorgewende zwakheid, anders zul je weinig zegen hebben van mijn zeer grote toegeeflijkheid! Ik zal je dus nog een tijd verdragen en zien hoe het gaat! -Maar slapen zul je nooit meer, want kijk en luister: je bent niet meer op aarde, maar in de geestenwereld! En Ik, die jij voor jouw vaak bedrogen vrouw aanzag, ben niet je vrouw, maar -ziehier -Ik ben jouw Heer en jouw God! Blijf, als je dat wilt, zoals je bent; maar als je verder wilt komen, volg Mij dan uit deze oude schandkamer van jou!'Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[9] Zie, hoe behaaglijk hij zich in bed uitstrekt en probeert en verwacht te slapen. Het enige wat onze man nu enigszins verbaasd, is dat hij deze keer niet in slaap valt, want geesten kennen geen slaap. Ze kennen wel een overeenkomstige toestand, die daar rust heet, maar die in wezen niet de minste overeenkomst heeft met de aardse slaap.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[6] Er valt bij deze man aan deze zijde dus niet veel meer te zien en te horen; daarom zullen we ons ook direct naar de geestenwereld begeven om te zien hoe onze man er daar aan toe is, wat hij doet en waar hij zich heen wendt.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[5] Toen onze man na die expeditie thuis kwam, voelde hij een lichte duizeligheid, die hij voor een klein roesje hield. Maar hij vergiste zich. Nauwelijks stond hij op het punt in bed te stappen, of zijn voeten weigerden hem hun dienst. Hij zakte bewusteloos in elkaar en was -zoals jullie gewoonlijk zeggen ook al morsdood. Dat de zijnen erg geschrokken waren en alles op alles zetten om hun huisvader weer bij te brengen, spreekt vanzelf. Maar het was vergeefse moeite -want wat eenmaal door de engelgeesten gehaald wordt, ontwaakt niet meer voor deze wereld.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[40] De Heer zegt: 'Het geschiede naar je liefde! Kies één van deze drie engelen, die jou zal leiden en je aan het einde van de reis zal tonen Wie jouw vermeende Jezus is, die jij kent als een mens die gekruisigd werd!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[7] Jullie moeten echter weten dat mensen die door een totale beroerte worden getroffen, absoluut niet weten en ook niet in het minst merken dat, en hoe ze gestorven zijn. Zij ondervinden geen verandering, noch in hun huiselijk leven zoals ze dat op aarde hadden noch in hun welbevinden, behalve dat ze helemaal gezond zijn, wat ze echter op de wereld gewoonlijk ook al waren. Ook zien ze geen engelen, hoewel deze zich dicht bij hen bevinden, en ze bemerken ook niet het minste uit de geestenwereld, waarin ze zich toch geheel en al bevinden. Kortom, ze zijn in alle opzichten als het ware nog helemaal op de wereld. Ze eten en drinken, ze leven in hun vertrouwde omgeving, in hun huis en in hun gezin, waar hun zogezegd geen enkel dierbaar hoofd ontbreekt.
Hoofdstuk 4: Het laatste uur van een rijk man - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[41] Zie nu opnieuw hoe deze astronoom zijn 'water' zoekt en alleen daarin naar Mij toe wil zwemmen, zonder te bedenken dat Ik al bij hem en hij bij Mij was! Hoeden jullie je dus voor het te geleerde water van de sterrenkundigen en geologen, want de drijvende kracht daarvan is niet naar Mij gericht, maar naar de liefde voor het vakgebied der geleerden! -Voor dit doel diende dit tamelijk lange voorbeeld. -Amen.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[33] De astronoom zegt: 'Broeders, vrienden van God, leid mij waarheen jullie willen, ik volg jullie! Maar als ik ooit de eindeloze genade deelachtig zou worden God te mogen aanschouwen, sterk mij dan geweldig! Want ik voel mij voor eeuwig te ellendig en met smaad overladen en onwaardig om die allerheiligste aanblik te verdragen! -Maar daar zie ik nog iemand die heel vriendelijk naar ons kijkt! Wie is deze voortreffelijke man? Zeker ook een boodschapper van de hemelen?,
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[28] Luister, hij spreekt nog en zegt: 'Kijk, nu hoor ik weer niets. Wat was dat dan zo even voor akoestisch bedrog? Hm, nu is alles weer muisstil. Ben ik er eigenlijk nog, of is het afgelopen met mij? O, afgelopen is het in geen geval, want ik voel mezelf immers, ik ben me heel helder van mezelf bewust, ik denk, ik herinner mij haarfijn alles wat ik ooit heb gedaan; alleen die nacht, die godvergeten nacht, die wil niet wijken! Ik zal voor de lol toch eens gaan roepen, en wel zo hard mogelijk. Misschien zal mij toevallig toch iemand horen. -Hallo! Is er iemand in mijn buurt, die mij uit deze nacht kan helpen? Help mij, als er toevallig iemand in mijn buurt is!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[26] Waar echter voor artsen de 'ultima linea rerum* (* het laatste doel der dingen.) bereikt is, nemen zij afscheid. En wij nemen ook afscheid, maar niet zoals de artsen, maar als geesten, die de voor deze aarde gestorven man ook in het hiernamaals kunnen volgen en kunnen gadeslaan wat hij daar zal doen en waarheen hij zich zal wenden.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[18] Nu manen de artsen onze astronoom weer tot kalmte. Maar hij valt stil en geeft geen antwoord meer. De artsen geven hem muskus* (*Afscheiding van het muskusdier; werd behalve als parfum ook door artsen gebruikt als middel om het hart te activeren.), maar dat gooit hij van zich af. Zij vragen hem het medicijn toch te nemen, maar hij zegt niets meer en begint te rochelen. Men begint hem te wrijven om hem uit deze lethargie te redden, maar het is tevergeefs. Na enkele uren houdt het rochelen weliswaar op, maar in plaats daarvan treedt een heftig delirium op -zo lijkt het voor de wereld -waarin de astronoom met een hoge, schelle stem het volgende zegt:
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[17] Deze vermaning had bij onze astronoom echter heel weinig effect, want hij viel daarop alleen maar des te heftiger uit en zei op opgewonden toon: 'Weg, weg met jullie hulp! Weg met dit ellendige, vervloekte leven! Als de mens niet eeuwig leven kan, is het leven de grootste en meest schandalige bedriegerij en zijn alleen de dood en het niet-zijn de waarheid! Een wijze moet zich schamen voor zo'n afschuwelijk leven, dat slechts van vandaag tot morgen duurt! Ik wil dus ook niet meer leven! Ik heb nu duizend keer meer een hekel aan dit miserabele leven dan aan de ellendigste dood; geef mij dus vergif, geef mij een sterk vergif, zodat ik zo snel mogelijk van dit afschuwelijke leven af ben! Vervloekt zij zo'n leven, zo'n muggenleven, en eeuwige schande zij de oerkracht of godheid of wat voor een miserabele geest het misschien ook is, die de verheven mens geen leven kon of wilde geven dat zich ook qua duur met dat van de sterren zou kunnen meten! Weg daarom met dit leven, weg met deze bedriegerij van een godheid! Als die de mens geen beter leven kan geven, dan wordt zij ervoor bedankt en mag ze het zelf houden! Het ga jullie goed, mijn beste vrienden, ik sterf, ik wil sterven, ja, ik moet sterven; want nu zou ik als verheven mensengeest nooit meer de schande van zo'n fopleven kunnen verdragen!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[15] Moet ik dan sterven? Waarom moet ik dan sterven? Wat heb ik gedaan, wat hebben miljoenen mensen gedaan, dat ze moeten sterven? Werkelijk, in een gekkenhuis zou men een betere scheppingsnorm kunnen opstellen dan deze sterfelijke, die is ingesteld door een godheid die uiterst wijs heet te zijn!'
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[16] Op dat moment maanden de aanwezige vrienden en artsen onze astronoom tot rust die hij, als hij weer wilde genezen, dringend nodig had. Want het stond immers nog helemaal niet vast dat hij nu als gevolg van deze weliswaar forse afkoeling moest sterven, maar wel zouden zulke heftige gemoedsaandoeningen hem werkelijk zijn dierbare leven kunnen kosten.
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood
[13] O vreselijke dood, grootste schande voor de verheven menselijke geest, die zulke prachtige dingen heeft geschapen en ontdekkingen heeft gedaan, die hem tot grote eer strekken! Deze geest moet nu sterven, de grootste schande is zijn loon: de dood, de eeuwige vernietiging!
Hoofdstuk 3: Een geleerde neemt afscheid van deze wereld - Jakob Lorber - Over de drempel van de dood