1361 resultaten - Pagina 89 van 91
... 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91
[23] Dat dit zo is kan men zien aan een liefhebbend paar. Deze drukken zich zo lang en dicht tegen elkaar als mogelijk is en zou er tussen hen geen materie als huid, vlees en beenderen zijn, dan zouden die twee geliefden zich tot één punt verenigen; en als geliefden geestelijk geheel aan elkaar gelijk zouden zijn, zou die eenwording streven naar nog grotere intimiteit. Daarom zijn door Mij wijze grenzen gesteld in alles en iedereen, opdat ondanks alle liefde toch de ene individualiteit zich nooit teveel met de ander zal verstrengelen -en deze grenzen zijn de afstotende krachten in alles en iedereen. Daarom worden zelfs bij de engelen in de meest deemoedige hoogste hemel der onschuld in hun grote liefde wisselingen van toestand toegelaten, om hun individualiteit constant te behouden; zij hebben geestelijk een gesteldheid, die overeenkomt met ontspanning en moe worden na een geslachtsdaad. En zou dit alles niet volgens Mijn eeuwige orde zo zijn gesteld, dan zou tenslotte alle vlees en alle geest te gronde gaan; want de liefde op zichzelf zou geen doel en geen maat hebben. Dit alles zat pas bij latere onthullingen van de geestelijke wereld, de hemel en de hel volkomen duidelijk en helder worden getoond, namelijk wanneer allen reeds dieper in zichzelf zullen zijn gedrongen, dat wil zeggen: tot in het centrum van hun leven uit Mij.Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] In de hele schepping bestaat niets, dat meer dan twee polariteiten heeft, namelijk een bevestigende (positieve) en een ontkennende (negatieve). En zo is er ook alleen maar een boven en beneden, die tegenover elkaar staan: want het midden is niets anders dan een verbinding tussen boven en beneden. Eveneens is er ook buiten en binnen, materie en geest, goed en kwaad, het ware en het valse. Wanneer er dus sprake is van het doel van het bestaan van een wezen, dan kan zich dat niet verder uitstrekken dan tot één van deze twee polen. Laten we nu eens zien, waarvoor de vlieg zoal deugt!
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Wanneer al deze wezens met hun ontvangen leven zich eeuwigdurend van het centrum weg zouden bewegen, dan zou de centrale kracht geleidelijk aan moeten verzwakken. Maar het leven zou zich nooit kunnen verliezen, omdat het een oneindig leven is. Het zou echter steeds zwakker worden, wanneer het zich aan een oneindige deling zou blootstellen. Om dit zwakker worden beter te begrijpen, wijs Ik slechts op de eindeloze deelbaarheid van de materie zelf; tengevolge daarvan kan men zich een atoom in oneindig veel deeltjes indenken. Maar wordt het atoom er sterker door, als het eindeloos wordt gedeeld?
Hoofdstuk 21: De vlieg als verzamelpunt van het leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[20] Nu laten we de vlieg optreden! Zie, zij is het eerste diertje, waarmee een nieuw ontstane planeet wordt bevolkt; want zoals jullie weten neemt dit diertje zulk voedsel tot zich, waardoor een triljoenvoudig leven in hem tot één leven wordt! Ik voeg hier nog aan toe, dat één enkele vlieg als verzamelpunt van het leven belangrijker is dan de hele reeds eerder gevormde opeengepakte planetenkluwen. Zo zal men dan ook inzien hoe ver het leven zelf reeds in een eerste vonkje boven de uiterlijke materie is verheven en hoeveel het leven van een enkele mens hoger staat dan alle zonnen en planeten van een hele hulsglobe* (* Hulsgloben zijn die onmetelijk grote scheppingseenheden, waaruit de hele schepping is opgebouwd, met een oercentrale zon als middelpunt.) te samen.
Hoofdstuk 22: De vlieg en het ontstaan van de kometen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] De lucht is, evenals alle materie, niets anders dan een geestelijk materieel conflict. Al deze geestelijke potenties zijn des te bozer naarmate ze lager liggen en hoe hoger ze zich boven de planeten bevinden, des te vreedzamer en bestendiger zijn ze. Het totale wezen van het aardelichaam met de haar omringende lucht is niets anders dan een rangschikking van d e geesten, die zich in deze planeet hebben gevestigd om aan de reeds bekende 'terugweg' te beginnen.
Hoofdstuk 24: Het wezen van de ether en van het zonlicht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Dat zo'n belichte vorm in haar geheel kan worden gezien, is weer het gevolg daarvan, dat elke materie waaruit een vorm is gemaakt, niets anders is dan een conflict van geestelijke potenties.
Hoofdstuk 25: De vlieg als verzamelaar van licht en leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[10] Daarom moet het u ook niet al te zeer verbazen, wanneer men in het verloop van deze verhandeling op punten stuit, die nog niet helemaal duidelijk zijn. Om al deze verhoudingen duidelijk te kunnen maken, zou een mens op aarde geheel uit de materie in het zuiver geestelijke moeten overgaan, terwijl daarvoor de tijd nog niet is gekomen.
Hoofdstuk 25: De vlieg als verzamelaar van licht en leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Waar zich ook maar materie heeft gevormd, moet ook noodzakelijkerwijs het geestelijke aanwezig zijn. Want als de materie een erbarmen is, kan ze als een middel tot verlossing niet voor zichzelf bestaan, maar wel voor een hogere potentie, waar deze erbarming op gericht is. Waar houdt deze hogere potentie zich op? Het is duidelijk dat een armenhuis en de armen zelf steeds samenzijn. Netzo zal het ook met de materie en met de geestelijke potenties zijn dat ze elkaar beetgrijpen en dat de één de inhoud is van de ander. En hoe prachtiger en uitstekender materie je ergens aantreft, voor des te hogere geestelijke potenties is die ook geschapen.
Hoofdstuk 31: Wezen en oorzaak van het gletscher licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Een andere soort van deze geesten verbergt zich door hun Opnieuw ontwaakte boosheid 's nachts als een aanvankelijk zichtbare vorm van grijze nevels in de ravijnen en kloven van de bergen, om bij de volgende aanval weer daadkrachtig mee te werken.
Hoofdstuk 33: Weg ter verdeemoediging van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] Mijn oneindige liefde schept de vormen, en de kracht van de liefde die wil heet, laat ze tevoorschijn komen. De wil houdt een deel van deze vormen vast, omdat de liefde dat verlangt; een ander deel geeft hij echter op verlangen van de liefde de steeds levender wordende vrijheid. En zo vormt de materie naar Mijn liefdevolle wil de vaste grond, de basis voor al het geestelijke. Zij is dus in het bijzonder dat, wat Mijn 'erbarming' wordt genoemd. Het geestelijke zelf komt overeen met de levende vrijheid van Mijn eigen liefde. Het is dat wat de 'genade' of het eigenlijke zelfbewustzijn van elk vrij wezen wordt genoemd, en komt voort uit het vrije leven van Mijn liefde en is geestelijk volkomen haar evenbeeld.
Hoofdstuk 31: Wezen en oorzaak van het gletscher licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Liggen op deze manier de zwarten overwonnen op de grond, dan laten de witte geesten nog een regen, die al uit vredesgeesten bestaat, over de overwonnenen naar beneden vallen. Zij zelf lossen zich op in een snijdend koude wind en binden daardoor de overwonnenen voor lange tijd aan het vroegere ijs van de troon. Daardoor komen de boze wezens weer tot rust en langzamerhand bezinnen deze zich gewoonlijk weer en komen mettertijd tot betere gedachten. Gebeurt dat, dan wordt de ijzige band weer tot stromend water en de verdeemoedigde geest wordt het weer mogelijk gemaakt van zij n vrijheid gebruik te maken. Verbetert hij zich, dan wordt hij weldra in de laagste rijen van vredesgeesten opgenomen. Verbetert hij zich echter niet en neemt hij weer deel aan een nieuwe aanval wat helaas meestal het geval is -dan wordt hij op dezelfde manier opnieuw gevangen genomen, maar elke keer langer in gevangenschap gehouden.
Hoofdstuk 32: Strijd van de geesten in de natuur - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Wat de derde soort geesten betreft, die zijn ook weer in drie groepen te verdelen en wel in een onderste, een middelste en een bovenste. Tot de onderste behoren die geestelijke wezens, die binnenin de bergen wonen en daar waken over de metalen en de waterbronnen en ook over het gesteente en de aarde. Dit soort geesten is op zichzelf ook weer drieërlei en wel: de vuurgeesten, de aardgeesten en de watergeesten. Ze hebben noch een kwade noch een goede natuur, maar bevinden zich tussen goed en kwaad in. Daarom worden ze ook voor het volgende doel gebruikt: de vuurgeesten om de metalen uit te koken, de watergeesten om de vuurgeesten bij hun werk te temperen en de aarde en steengeesten om de vuur en watergeesten binnen de perken te houden. Wie zich van het bestaan van deze geesten wil overtuigen, zoekt maar het gezelschap van rechtschapen en onbevangen mijnwerkers op. Hij zal onder deze mensen zeker velen aantreffen, die in hun leven minstens één, twee of driemaal een zogenaamd bergmannetje hebben gezien. Deze geesten komen maar zelden naar de oppervlakte der aarde, want binnenin hun bergwereld vinden ze het veel heerlijker dan in de waardeloze wereld daarbuiten, zoals ze plegen te zeggen. De materie hindert hen bij het heen en weer lopen niet. Waar zo'n geest zich ook maar heen wil begeven gaat hij doorwater, vuur of steen veel gemakkelijker heen dan jij je door de lucht beweegt. Want waar jij materie ziet, daar ziet de geest alleen maar de overeenkomstige substantie (het geestelijke) daarvan; deze bestaat alleen maar voor hem; de eigenlijke grove materie bestaat voor hem zo goed als niet.
Hoofdstuk 34: De weg tot verbetering van de natuurgeesten - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] Gelijke dingen trekken elkaar aan. De geest trekt de geest aan, zoals de materie de materie en het vlees het vlees. Als een mens een berg wil bestijgen, dan gaat door dit voornemen een wilsimpuls omhoog in de hoge geestessferen. Daardoor worden de geesten van zo'n voornemen op de hoogte gesteld, dat die mens hun sfeer wil naderen. Nu wordt door de geesten weldra een impuls teruggezonden. De geest die in die mens nog zwak is en slaapt, wordt door de geesten op deze manier geestelijk magnetisch gewekt, weliswaar niet blijvend, maar alleen voor kortere of langere tijd.
Hoofdstuk 35: Hoe de bestijging van een berg de geest opwekt - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[25] Dat de zonnelichtstof zich met de meest verschillende soorten materie verbindt, is voor iedereen duidelijk als hij zijn blik laat gaan over een weideveld.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht
[36] Hier gaat het echter niet over het gebruiken van oude ervaringen of nieuwe pogingen om mensen te genezen, maar in zekere zin om een arcanum, dat de zieke mensheid, zolang de machine van het lichaam het toestaat, weer opnieuw kan doen opleven, zoals het steeds sterker wordende licht in het voorjaar planten en dieren opnieuw tot leven brengt, als tenminste hun organisme in staat is om zulk een nieuw leven op te nemen. Want wel te verstaan, voor een door veel wonderartsen gedroomd eeuwig leven van het lichaam op aarde tezamen met de ziel bestaat er geen arcanum. In zoverre het echter vanuit Mijn ordening de mens is gegeven zijn lichamelijk leven te rekken, kan hij bij een juist dieet en een juist gebruik van het arcanum een zo hoog mogelijke en gezonde ouderdom bereiken.
Hoofdstuk 2: Algemene beschouwing over de geneeskracht van de zon - Jakob Lorber - De geneeskracht van het zonlicht