15542 resultaten - Pagina 971 van 1037
... 959 - 960 - 961 - 962 - 963 - 964 - 965 - 966 - 967 - 968 - 969 - 970 - 971 - 972 - 973 - 974 - 975 - 976 - 977 - 978 - 979 - 980 - 981 - 982 - 983 - 984 ...
[5] Dat is ook het geval met de mensen. - Dienovereenkomstig kunnen jullie op de zonneplaneet niet alleen alle mensensoorten van deze aarde, maar ook die van alle andere planeten en hun manen in de volmaakste zin aantreffen, met name wat de vorm betreft. Alleen is natuurlijk, evenals al het andere, ook de mens tot de hoogste volmaaktheid van vorm ontwikkeld, en wel zozeer, dat jullie op de hele aarde nergens zo’n mooie en volmaakte mensenvorm zouden kunnen aantreffen als op de zonneplaneet. Ja, jullie kunnen echt geloven, dat een man of een vrouw op de zon wat het lichaam betreft zo buitengewoon mooi is, dat jullie geen drie seconden lang naar die schoonheid zouden kunnen kijken, zonder het leven te verliezen. Want afgezien van de buitengewoon grote overvloed van pracht in de vorm is de lichamelijke straling van de zonnemensen op zichzelf al zo sterk, dat jullie, als een mens van de zon op een minstens tien mijl van jullie verwijderde berg zou staan, enkel door de lichtende glans toch niet in staat zouden zijn naar hem te kijken. Nog dichterbij zou zijn glans jullie vrijwel ogenblikkelijk tot as verbranden. - De vrouw is ook op de zon nog veel ronder en zachter dan de man; maar haar lichamelijke glans is minder dan die van de man.Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Wat de grootte van de zonnemensen betreft: deze is heel verschillend. - Op de evenaar of veeleer in het gebied van de evenaar wonen de kleinste mensen van de zon7, die niet veel groter zijn dan een zeer grote man bij jullie op aarde. Deze mensen zijn vrijwel allemaal wit gekleurd en zijn dus de mooiste op de gehele zonneplaneet. - Rond de polen van de zon wonen echter haar grootste mensen, bijna donkerrood van kleur, maar eveneens helder glanzend. Als zo’n mens op aarde ter hoogte van het zeeoppervlak zou staan, zou het hem helemaal niet moeilijk vallen om, zonder zijn hand naar boven te hoeven uitstrekken, de toppen van de Himalaya tussen duim en wijsvinger te pakken en naar de zuidpool van de aarde te slingeren. - Vanaf deze grootste mensensoort tot aan degenen, die aan de evenaar wonen, neemt de grootte af.
Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Op aarde richt de vruchtbaarheid van de aardbodem zich naar de klimatologische warmteomstandigheden. Dat is op de zonneplaneet natuurlijk niet het geval, hoewel het ook daar aan de polen iets koeler is dan aan de evenaar. Daarom richt de vruchtbaarheid van de bodem zich enkel naar de toe- of afnemende zachtheid ervan. Natuurlijk kan een mens van vastere bodem ook op een zachtere bodem wel iets tevoorschijn brengen - of liever: hij zou het kunnen. Alleen zal datgene, wat hij tevoorschijn heeft geroepen, wel ongeveer de vorm van zijn wil hebben, maar het zal veel kleiner, zwakker en zachter zijn, waardoor het dan evenmin voldoet aan de behoefte van de maag van degene, die het tevoorschijn heeft geroepen, als wanneer jullie bijvoorbeeld op een alp je maag met schraal steenmos zouden moeten verzadigen, waar beslist niemand vet van zou worden. Mocht zich dus wellicht een mens vanuit een poolstreek van de zon door eventueel mogelijke kunstgrepen naar de evenaar verplaatsen, dan zou hij daar zonder genade of pardon moeten verhongeren.
Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] Er bestaan weliswaar nog wel enkele hindernissen; alleen zijn deze voldoende om jullie te laten zien hoe de in grootte verschillende soorten mensen op de zonneplaneet heel rustig op één en hetzelfde hemellichaam kunnen leven. Hiermee hebben we van tevoren heel oppervlakkig de lokale omstandigheden van de mensen alsook de mensen zelf bekeken en kunnen we ons dus weer naar onze mooiste mensen van de zon begeven, die daar aan de evenaar wonen, en samen met hen het natuurtafereel van de zon bekijken, dat wij direct aan het begin van de mededeling van vandaag hebben besproken.
Hoofdstuk 9: De mensenrassen van de zon en hun woongebieden. De zonnegordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Om deze reden worden dan ook zelfs deze eventueel beklimbare Himalaya’s en Chimborazzo’s van de zon met rust gelaten, en de zonnebewoners beleven alleen maar genoegen aan deze bergen, wanneer ze die vanaf een afstand van naar jullie berekening honderd tot duizend mijl in uitgestrekte ketens kunnen overzien. Desondanks zijn zij toch buitengewoon grote vrienden van de heuvels en lagere bergen en wonen ze daar voor het merendeel op; want de grote, uitgestrekte vlakten zijn nooit veilig voor een doorbraak, die wij, zoals gezegd, bij deze gelegenheid samen met de bewoners van de zon willen aanschouwen.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Tevens strekken zich op de vlakten hier en daar grote meren uit, waar de zonnebewoners heel graag naar kijken; te dichtbij willen ze er echter niet bij komen, omdat deze meren dikwijls onverwacht buiten hun oevers treden, en dan zouden de bewoners niet snel genoeg aan de achter hen aan gutsende vloedgolven kunnen ontkomen; want zo’n meer bevat soms meer water dan alle zeeën van de aarde.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Kortom, we hebben nu genoeg om behaaglijk om zo’n heuvel te gaan zitten, en van daar uit samen met de zonnebewoners een voor jullie zeker buitengewoon geweldig natuurverschijnsel bij te wonen. Maar om te zorgen dat jullie dit opmerkelijke tafereel des te levendiger waarnemen, willen wij ons bij deze gelegenheid met open oren onder de zonnebewoners mengen en luisteren naar waar ze bij zo’n gelegenheid met elkaar over spreken.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Kijk, daar, niet ver van een grote tempel, waarvan het spitse, verheven dak op duizend grote, wit glanzende zuilen rust, staat juist een groep van ongeveer honderd mensen van beiderlei kunne. Zie hoe ze over de heuvel naar de andere kant turen en met hun vingers wijzen. - Wat zou daar aan de hand zijn? - Welnu, dat zal wel gauw duidelijk worden.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Daar heel in de verte, midden in een groot meer, begint zich een kegelvormige heuvel te verheffen. Zie hoe hij zienderogen groter wordt! - Maar laten we nu niet verder meer spreken, maar enkel luisteren naar wat de zonnebewoners zeggen, en zien wat zijzelf, hoewel ze met dergelijke verschijnselen vertrouwd zijn, met zeer verbaasde ogen en bevend gemoed aanschouwen!
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] B zegt: ‘Broeder, dat is nu nog niet te zeggen; want zoals je weet zal het, als het geen zwellingen ernaast krijgt, slechts een gewone, spoedig optredende uitbarsting te zien geven. Maar kijk, ik merk juist nóg een groot aantal kleine zwellingen op, die boven het wateroppervlak oprijzen. En kijk daar eens, achter de kegel die we het eerst waarnamen zie ik juist een kegel met een nog veel grotere omvang met grote snelheid boven de eerste oprijzen. - Luister, broeder, deze keer zullen we ons wel meer naar de heuvel moeten terugtrekken; want als dat zo doorgaat, zal het gezwel het water hierheen opstuwen, nog voordat het tot uitbarsting komt’.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Nu hebben ze de genoemde tempel al bereikt, en wij samen met hen. - Laten we nu verder naar hen luisteren!
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[19] Kijk, na deze opmerking valt iedereen bevend op de grond en smeekt de grote God om erbarmen en om verlichting van hun leraren en leiders, opdat dezen hen naar een plek kunnen brengen, waar het veilig is het onheil af te wachten.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[24] Er komt een derde bij staan, die zegt: ‘Broeders, kijk eens naar beneden naar de plaats waar we eerst stonden, en zie hoe die reeds door geweldige watergolven wordt overspoeld, en het dak van de tempel is nauwelijks meer te zien!’
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[25] Er komt een vierde bij, die met opgeheven hand naar boven wijst en zegt: ‘Kijk, broeders, omwille van de almachtige God: het gezwel, dat nu al boven de hoogste bergen uitsteekt, krijgt al gloeiende knobbels, en er komen er heel snel nog duizenden bij!’
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[28] Nu komt de beschermgeest naar hen toe en zegt dat ze op de grond moeten gaan liggen en hun vingers in de oren moeten houden. Want het gezwel verheft zich al boven het oppervlak van de gloeiende lucht, en zo dadelijk zal de doorbraak volgen.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon