16678 resultaten - Pagina 981 van 1112
... 969 - 970 - 971 - 972 - 973 - 974 - 975 - 976 - 977 - 978 - 979 - 980 - 981 - 982 - 983 - 984 - 985 - 986 - 987 - 988 - 989 - 990 - 991 - 992 - 993 - 994 ...
[3] Vier van de hier dichterbij rondcirkelende stukjes wereld lijken ook wel bevolkt te zijn, omdat ik hierop een heel eigenaardig klein soort gebouwtjes zie. Maar van de volkeren van deze wereldbrokken is niets te bespeuren! Waarschijnlijk zullen dit niet de grootste volkeren van de hemel zijn. Misschien wonen daarop alleen maar een bepaald soort infusiemensen? Hier zweeft juist zo'n stukje wereld langs de drempel van de deur. Ik zie niets behalve de zeer verkommerde struiken en enkele echte miniatuurhuisjes, die evenwel eerder op sierlijke mierenhopen lijken dan op een of ander soort woningen. Niets beweegt of verroert zich daar, behalve het stuk wereld zelf. Zegt U mij Heer, wat dat wel is, ook een of andere planeet of iets anders?'Hoofdstuk 46: Het negende vertrek met zijn treurig geheim - De verwoeste wereld van de asteroïden en de geschiedenis hiervan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[22] Ach, ach, dat zijn verschrikkelijk grote verschijnselen. En toch wandelen die mooie en gelukkig uitziende mensen temidden van deze taferelen en lijken zich daar nauwelijks om te bekommeren. Zij lopen in hun meer dan hemelse tuinen rond en verlustigen zich in de aanblik van de prachtigste bloemen die, zoals ik merk, ook onder de ogen van hun toeschouwers veranderen en zich in steeds heerlijker vormen vernieuwen. 0 Heer, laat mij hier nog een halve eeuwigheid naar kijken; want hier kan naar mijn mening de meest verheven aartsengel eeuwig nooit genoeg van krijgen.
Hoofdstuk 47: Het geheim van de tiende kamer - Over het wezen van het licht De wonderen van de zonnewereld - Schoonheid als uitdrukking van innerlijke volmaaktheid - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Als zo' n reus zich op aarde zou bevinden, dan zou hij immers nog aanzienlijk boven de hoogste berg uitsteken! Nee, nee, dat is echt enorm en méér dan dat! Zeg me, mijn liefste Heer Jezus, U mijn God en Heer, waarom deze mensen toch zo verschrikkelijk groot zijn? Ik zou U weliswaar niet veel vragen, maar omdat ik U tot nu toe bij deze beschouwing nog niets heb gevraagd, vergeef me daarom deze eerste vraag. Geef mij genadig een verhelderend antwoord op mijn vraag over deze wonderlijke kwestie!'
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[6] Wat zou er gebeuren met een planeet, als hij vervuld zou zijn met de kracht van de zon? Zie, als de aarde slechts voor de duur van een minuut in de reusachtige lichtvloed van de zon zou worden gedompeld, dan zou ze al vernietigd zijn als een druppel water, wanneer die op een gloeiende erts zou vallen. Daarom moet de zon ook een heel groot en in verhouding tot de omvang sterk lichaam zijn, om de daarin gelegde kracht in volledige werkzaamheid te kunnen dragen en behouden!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[15] Na lang om zich heen te hebben gekeken, ziet hij nu een gebouw in het midden van de hoofdgordel, dat aan pracht, glans en de meest rijke versiering alles wat onze Martinus tot nu toe heeft gezien in zo'n hoge mate overtreft, dat al dit andere hiermee vergeleken bijna in het niet valt. Rondom dit gebouw wandelen mensen van zo'n grote schoonheid, dat hij bij de aanblik daarvan als in onmacht neervalt en lange tijd geen woord meer kan uitbrengen.
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[16] Na geruime tijd pas begint BISSCHOP MARTINUS weer, alsof hij totaal is uitgeput en meer steunend dan pratend, tamelijk onsamenhangend te spreken: 'Mijn God en mijn Heer! Ach, wie ter wereld kan zich van zoiets een voorstelling vormen? De zon een lichtgevend rond lichaam, maar wie vermoedt dat zich dit op haar bodem bevindt!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[17] Wat ben jij, aarde, tegenover deze eindeloos zaligmakende pracht? Wat zijn de op verscheurende dieren lijkende mensen op aarde in vergelijking met deze onbeschrijflijk mooie wezens, vol van hemelse glorie, schoonheid en zalige, vriendelijke lieflijkheid, waarvan de beste mens zich niet in het minst een voorstelling kan vormen!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[18] Op aarde zijn de mensen des te gevoellozer en dikwijls des te duivelser, naarmate ze in mooiere paleizen wonen, naarmate hun huid zachter is en naarmate ze zich fraaier kunnen kleden. Hier is het omgekeerde juist het geval. Ach, ach, zo iets is ongehoord en op aarde nooit gezien!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[25] O Heer, stuur mij de eindeloze ruimte in, maar stuur mij eeuwig nooit meer naar de aarde! Want zij is voor mij de grootste hel en haar bewoners zijn onverbeterlijke duivels die zich als hoofddoel hebben gesteld, de weinige engelen onder hen tot de laatste druppel bloed te vervolgen.
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[26] O Heer, o Heer, laat toch ooit een echt gericht komen over deze enige schandvlek in Uw oneindige schepping! Hoe meer ik deze heerlijkheden bekijk, des te meer dringt zich de gedachte aan mij op, dat de hele aarde samen met haar bewoners eigenlijk helemaal niet Uw werk, maar het werk van de satan, de grootste van alle duivels, is - ik zeg dit ronduit zonder een blad voor de mond te nemen. Daar bestaat slechts laster, dood en verderf, en daarvan bent U, o Heer, in eeuwigheid niet de Schepper!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[19] Hier wonen de grootste wijzen in de meest onaanzienlijke hutjes in de bergen, zoals ik zojuist ontdek. Op aarde is de woning van de opperherder van de christenheid, die zich de meest wijze waant, juist de grootste, rijkste en schitterendste ter wereld. En zijn kleding is van pure zijde, goud en kostbare edelstenen. Hier is juist het omgekeerde het geval. Ach, ach, en de bewoners van de aarde zouden Gods kinderen zijn? Ja, kinderen van de satan zijn het vergeleken met deze zonnekinderen; ze kunnen ook niets anders zijn tegenover deze hemelkinderen!
Hoofdstuk 48: Nog meer wonderbaarlijke ontdekkingen van bisschop Martinus op zijn zon - Waarom de volkeren van de zon verschillend van grootte zijn - Liefde en wijsheid als de ware grootheden van de geest - Martinus' klacht over de aarde en haar bewoners - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[2] BISSCHOP MARTINUS kijkt nu een poosje naar binnen en zegt ietwat pruilend: 'Wat is dit nu voor een grappige wereld? Mensen, die maar iets groter zijn dan de konijntjes op aarde en de verschillende stukken land zo groot als op aarde de broeibedden. De bomen zijn hoogstens een paar span hoog, zoals op aarde kruipdennen en braam - en jeneverbesstruiken. Het beste zijn nog de bergen, die echt heel hoog en heel steil zijn. Zeeën zie ik helemaal niet, wel echter meren, waarvan het grootste naar aardse maatstaven ongeveer 10.000 emmers water bevat! Sapristi, dat is een verschil tussen deur nummer 10 en nummer 11!
Hoofdstuk 49: Een blik op de maan door de elfde deur - Bisschop Martinus en de wijze van de maan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Maar kijk daar eens! Hahaha, dat is een echte grap! Daar zijn de mensen helemaal aaneen gegroeid! Het vrouwtje zit als een bochel bij het mannetje op de schouders! En daar blaast een mannetje zich op als een boomkikvors en maakt met zijn gespannen buik een lawaai als op aarde een Turkse regimentstamboer! Nee, dat is echt heel grappig en hoogst lachwekkend!
Hoofdstuk 49: Een blik op de maan door de elfde deur - Bisschop Martinus en de wijze van de maan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] Werkelijk, Heer, als U dit wereldje hebt geschapen, heeft het zeker van Uw almacht en wijsheid niet veel gevergd, want voor zover ik dit wereldje zie is het vergeleken met alles wat ik eerder heb gezien eerder saai dan indrukwekkend. Dan moet ik weer terugnemen, wat ik bij nummer 10 zo denigrerend over de aarde heb gezegd! Want ten opzichte van deze wereld is ze toch wel - afgezien van haar mensen - een waar paradijs! - Zeg, o Heer, mij toch, hoe deze wereld heet! Die kan zich toch niet meer in het zonnegebied van onze aarde bevinden?'
Hoofdstuk 49: Een blik op de maan door de elfde deur - Bisschop Martinus en de wijze van de maan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[9] BISSCHOP MARTINUS zegt: 'Ja juist, daar is al zo'n paartje. Het komt naar ons toe kompleet met zijn hele wereld, die het letterlijk gebruikt als een schip. Kijk, van dichtbij ziet het paartje er heel potsierlijk uit, vooral het kleine vrouwtje. Maar zo te zien moeten wij voor hen onzichtbaar zijn, omdat zij zo verwachtingsvol om zich heen kijken, alsof zij echt iets waarnemen, maar toch niets kunnen ontdekken!'
Hoofdstuk 49: Een blik op de maan door de elfde deur - Bisschop Martinus en de wijze van de maan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus