16678 resultaten - Pagina 985 van 1112
... 973 - 974 - 975 - 976 - 977 - 978 - 979 - 980 - 981 - 982 - 983 - 984 - 985 - 986 - 987 - 988 - 989 - 990 - 991 - 992 - 993 - 994 - 995 - 996 - 997 - 998 ...
[3] Zie, zoals ik ze nu bekijk, zie ik toorn en hoogmoed in hun ogen vlammen! Zij willen zich wel heel graag anders voordoen, maar dat lukt hier niet in het rijk van de geesten. Want hier doorziet men juist zulke geesten in één oogopslag en men ziet al spoedig en met gemak, hoe zij er eigenlijk van binnen uitzien. Omdat ik deze ganzen nu echter nog beter doorzie en ze mij vanwege hun grote dwaasheid heel erg tegenstaan, moet ik ze immers minstens naar gindse hoek sturen, opdat ik mij niet erger bij hun aanblik.Hoofdstuk 62: Dialoog tussen een Jezuïet en bisschop Martinus - Belering van een zuster van Liefde die angst voor de hel heeft - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[6] DE JEZUlET zegt weer: 'Beste vriend en broeder, jij schijnt deze zaak óf slecht óf helemaal niet te begrijpen. Begrijp je dan niet, wat het betekent: 'Omnia ad maiorem dei gloriam!?'* (* Alles ter meerdere eer en glorie van God!) Zie, dat ligt ten grondslag aan onze naam. Niet, alsof Jezus de Heer ons zo zou hebben genoemd, doch wij kozen deze naam alleen tot meerdere eer van Hem. Ik weet wel, dat het middel op zich niet prijzenswaardig is. Maar wat doet het middel er toe, als het doel maar goed is en het middel heiligt, al zou dat ook nog zo magertjes zijn!'
Hoofdstuk 62: Dialoog tussen een Jezuïet en bisschop Martinus - Belering van een zuster van Liefde die angst voor de hel heeft - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] Was en is er in de wereld niet een enorm aantal oude ezels, ossen en schaapskoppen, die wel zelf aan één stuk door over licht en verlichting leuteren? Ook al wordt hun een beter licht gegeven en beter voedsel, dan richten zij zich daar toch niet naar, doch keren heel behaaglijk terug in de oude domheid, vreten het oude voer en verkwikken zich aan het spaarzame schemerlicht van hun ezel en ossenstal, als ze maar de oude inhoud van hun maag kunnen herkauwen.
Hoofdstuk 63: Martinus' gesprek met twee andere Jezuïeten en twee Redemptoristen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[11] Zie, dergelijke ezels en ossen en schaapskoppen waren wij immers ook maar al te zeer? Daarom moeten wij er ons nu helemaal niet over verwonderen, dat de Heer zo grootmoedig voor onze oude beestennatuur heeft gezorgd. Wie vreugde schepte in domheid, die blijft maar in zijn vreugde! Wie vreugde vond in het slapen, die kan hier slapen naar hartelust! Wie vreugde had in het nietsdoen, die ruste hier voor eeuwig! Wie vreugde vond in eten en drinken, dáár is de tafel van Abraham! Wie zich graag met jonge vrouwen ophield, die heeft daar zusters van Liefde, zusters van onderwijs en dames van het H. Hart van Jezus! Er is zonder meer met alles opperbest voor ons gezorgd; wat hebben wij dan nog te jammeren?'
Hoofdstuk 63: Martinus' gesprek met twee andere Jezuïeten en twee Redemptoristen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[3] DE MINDERBROEDER zegt: 'Broeders en vrienden, wij hadden allemaal op aarde in zekere zin twee evangeliën. Ten eerste een oud evangelie van Christus de Heer en van vele van Zijn apostelen, en ten tweede dat van de Rooms-katholieke kerk die zich zelf de leerstellige titel van 'de alleen zaligmakende' had gegeven, daar zij in de waan verkeerde en nog verkeert, dat ze op de stoel van Petrus zit en zowel de sleutels van de hemel als van de hel in handen heeft.
Hoofdstuk 64: Eerlijke bekentenis van de Minderbroeder - Rome als de schuldige - Beginnend inzicht en verbetering bij de Minderbroeders - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] Christus heeft toch Zelf gezegd: 'Wie gelooft en gedoopt wordt, die zal zalig worden!' O, dat is toch wel erg antichristelijk; hoe kan men dan gedoopt worden, voordat men zich van het christelijk geloof bewust is geworden? De doop behoort toch een levend getuigenis te zijn, dat iemand het christelijk geloof tot het enige richtsnoer van zijn leven heeft aangenomen! Weet echter een pasgeboren kind, wat geloof, wat het christelijk geloof en wat een getuigenis is? Als men er goed over nadenkt, vindt men de domheid steeds groter worden en meer in tegenspraak met het christendom!
Hoofdstuk 64: Eerlijke bekentenis van de Minderbroeder - Rome als de schuldige - Beginnend inzicht en verbetering bij de Minderbroeders - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] BISSCHOP MARTINUS neemt echter het bewerken van deze Jezuïeten op zich en begint voor deze hoofdschudders en schouderophalers een diepgaande verhandeling te houden, die als volgt luidt:
Hoofdstuk 65: Bisschop Martinus maakt de geestelijk blinde Jezuïeten ziende - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] Hebben jullie ooit deze Heilige Geest bezeten? Kan de Heilige Geest zich ooit zelf tegenspreken, kan hij veranderen wat hij eenmaal voor eeuwig heeft bepaald? Of kan hij ook nog wijzer worden en inzien, dat zijn eenmaal gegeven geboden onvolmaakt zijn en daarom door nieuwe en betere zouden moeten worden vervangen?
Hoofdstuk 65: Bisschop Martinus maakt de geestelijk blinde Jezuïeten ziende - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[3] Allen begeven zich nu naar de aangeduide plaats en gaan er in dichte rijen omheen staan. Ook de dames van het H. Hart van Jezus sluipen heel langzaam dichterbij, om te zien en te horen wat er allemaal besproken wordt en hoe het door bisschop Martinus beschreven betere licht er wel uit zal zien.
Hoofdstuk 66: De vergroting van hart en huis - Martinus wordt geroepen door de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[8] Nadat dit hele grote gezelschap zich geruime tijd bij dit aarde - en planetenmechanisme ophoudt en zich door bisschop Martinus laat onderwijzen, wordt het opeens aanmerkelijk lichter in de zaal. Deze komt de bisschop nu zelfs ook veel groter voor dan vroeger in het zeer gematigde licht. Het gezelschap merkt dat ook en vraagt, waar dit sterkere licht vandaan komt en waardoor deze aanzienlijke vergroting van de zaal tot stand is gekomen.
Hoofdstuk 66: De vergroting van hart en huis - Martinus wordt geroepen door de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[10] Ik denk echter, dat de Heer ook meer licht tot ons laat komen omdat jullie allemaal nu een iets beter inzicht hebben verkregen. En omdat onze begrippen over Hem zich hebben verdiept, heeft Hij ook deze woning overeenkomstig vergroot, opdat wij allen een des te toereikender plaats daarin zullen hebben. O, over dergelijke verschijnselen moet men zich hier in het eigenlijke wonderrijk helemaal niet te veel verbazen: hier worden niet eerst de kersen, de pruimen en daarna de kwetsen rijp, maar hier gebeurt alles alleen volgens de rijpheid van ons hart door de almacht, liefde en wijsheid van de Heer!
Hoofdstuk 66: De vergroting van hart en huis - Martinus wordt geroepen door de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[13] DE MINDERBROEDER zegt weer: 'Vrienden, jullie zijn mij te vlug afgeweest. Jullie opmerking was heel juist. Ik zeg jullie: Deze roomse christenmakerij in de moederschoot heeft volgens mij nu veel overeenkomst met de oude sprookjes over het verkopen van de ziel aan de duivel. Je wordt uit louter lage, politieke bedoelingen al bijna in de moederschoot helemaal aan de 'God sta ons bij' overgeleverd, die iemand dan dankzij Rome van alle kanten volledig in beslag neemt. 0, dat is fraai! En zo'n anti-christelijke, zogenaamde 'eerste christenkerk' noemt zich ook nog een 'moeder' en haar hoofd een 'plaatsbekleder van Jezus Christus', dus plaatsbekleder van God!
Hoofdstuk 64: Eerlijke bekentenis van de Minderbroeder - Rome als de schuldige - Beginnend inzicht en verbetering bij de Minderbroeders - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[7] De dames van het H. Hart komen nu sneller dichterbij en beginnen zich erg te verwonderen, als ze het grote, vernuftige mechanisme te zien krijgen. De Jezuïeten staan meteen om de wereldbol heen en zijn stomverbaasd, dat deze globe de werkelijke aarde zo getrouw nabootst en dat daarop ook niet de kleinste kleinigheid ontbreekt. De Minderbroeders kijken met even grote belangstelling naar deze globe, evenals de Redemptoristen. De Franciscanen bewonderen meer het planetenstelsel en de glans van de zon, die hier evenveel licht verspreidt als voor de verlichting van het hele planeten mechanisme nodig is. Deze zon bevalt ook de Zusters van Liefde en de onderwijszusters het beste. Kortom, allen bewonderen deze installatie en bisschop Martinus maakt zich, zo goed hij maar kan, verdienstelijk door deze hemelse merkwaardigheid ijverig uit te leggen, waarbij hij soms niet kan nalaten een sarcastische grap over de verschijnselen op aarde te maken.
Hoofdstuk 66: De vergroting van hart en huis - Martinus wordt geroepen door de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[11] Maar nu zie ik daar op het ronde bord ook opeens een heel nieuw, sterk glanzend schrift. Even zien wat daar geschreven staat!' Bisschop Martinus gaat snel naar het bord en leest: 'Martinus, kom naar buiten, want Ik heb het nodige met je te regelen. Het hele gezelschap moet zich intussen rustig houden. Kom, zo zij het!' Bisschop Martinus deelt het gezelschap heel gelukkig mee, dat zij zich nu rustig moeten houden, wat ze ook nauwgezet doen. Hij echter wil dan meteen gehoor geven aan de oproep op het bord.
Hoofdstuk 66: De vergroting van hart en huis - Martinus wordt geroepen door de Heer - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] Als bisschop Martinus de deur van zijn huis uit stapt, ziet hij de tuin rondom zijn huis erg vergroot en uitbundig bloeiend, wat hem buitengewoon veel plezier doet. Hij ziet ook weer de woning van de Heer heel dichtbij in de richting van het oosten, wat hem nog veel gelukkiger maakt! Hij ziet aan alle kanten om zich heen, maar ontdekt niemand die buiten op hem wacht. Daar kijkt onze Martinus een beetje raar van op; maar hij verliest deze keer niet de moed en ook niet zijn geduld, maar gaat de tuin in om Mij, de Heer, op te zoeken. Hij denkt dat ik Me daar ergens verborgen zal houden, om mogelijkerwijs niet door het grote gezelschap vanuit een raam te worden gezien.
Hoofdstuk 67: Verandering van de tuin - Borem als tuinman - Jakob Lorber - Bisschop Martinus