15542 resultaten - Pagina 990 van 1037
... 978 - 979 - 980 - 981 - 982 - 983 - 984 - 985 - 986 - 987 - 988 - 989 - 990 - 991 - 992 - 993 - 994 - 995 - 996 - 997 - 998 - 999 - 1000 - 1001 - 1002 - 1003 ...
[19] Aangezien wij nu de maatschappelijke betrekkingen van de bewoners van onze zevende gordel helemaal bekeken hebben, zullen wij ons de volgende keer naar de religie van deze mensen wenden, waarbij nog menige schijnbare tegenstrijdigheid in de beschrijving van de zon opgelost zal worden. - Genoeg dus voor vandaag!Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Nu weten we dus, hoe dit instrument in elkaar zit. Nu is enkel de vraag: Hoe wordt dit instrument eigenlijk bespeeld? - Dat gebeurt ongeveer op de manier zoals jullie orgels, door middel van een klavier; alleen heeft het klavier een andere vorm en zijn de halve tonen anders ingedeeld dan op jullie klavieren. Want de toonladder, die jullie de diatonische noemen, is hier niet de basale toonladder; hun basale toonladder bestaat uit hele tonen, waartussen overal een halve toon zit. - Het klavier is dus ook zo. Dit bestaat eigenlijk uit twee rijen langwerpige, ongeveer een voet brede halve bollen. Dit klavier wordt het onderste genoemd. Tussen ieder onderste toets is, iets hoger en iets korter, eveneens een langwerpige, maar slechts een halve voet brede halve bol aangebracht. - Nu zullen jullie zeggen: Zouden vlakke toetsen niet beter zijn dan zulke ronde? - Voor jullie vingers zullen vlakke toetsen waarschijnlijk wel bruikbaarder zijn dan ronde; maar voor de sterke vingers van onze Mironbewoners zijn deze toetsen weer beter. Want als zij vlakke toetsen zouden hebben, zouden deze minstens nog eens zo breed moeten zijn om apart ingedrukt te kunnen worden - aangezien een vingertop van een Mironbewoner niet zelden twee voet breed is. Door de bolling naar boven van de toetsen kan de speler ieder toets, die een heel kleine val heeft, heel gemakkelijk en zonder de naastgelegen toetsen aan te raken apart indrukken. Nu zien jullie wel het voordeel van deze vorm van het klavier voor onze bewoners.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Nu zullen jullie zeggen: Dat is allemaal wel in orde; maar hoe brengt hij er ritme in? - Heel gemakkelijk! - Hij trekt de muzieknoten, die binnen hetzelfde tijdsbestek na elkaar gespeeld moeten worden, door middel van een lijn bij elkaar, en onder deze lijn schrijft hij dan een getal of geeft hij dit getal ook wel met punten aan. Als een noot langer aangehouden moet worden, dan staat deze op zichzelf; en met een bepaald, onder de noot aangebracht teken wordt aangegeven, hoe lang deze toon aangehouden moet worden. En aan het begin van ieder muziekstuk wordt evenals bij jullie een bepaalde tempo-aanduiding geplaatst, waar de verdere indeling van een muziekstuk zich qua ritme naar te richten heeft; en ook wordt het ritme net als bij jullie door kleine dwarsstreepjes aangegeven.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Neem aan - en jullie kunnen dat gevoeglijk aannemen - dat de zon een volmaakte planeet is. Maar als de zon een volmaakte planeet is, wat zijn de planeten dan, zoals bijvoorbeeld Mercurius, Venus, de aarde enzovoort? - Jullie zullen zeggen: dat zijn manen van de zon. - Als Ik jullie nu vraag: Hoeveel van zulke manen heeft de zon?, dan zullen jullie zeggen: Mercurius 1, Venus 2, aarde 3, Mars 4, Pallas, Ceres, Juno en Vesta 8, Jupiter 9, Saturnus 10, Uranus 11 en Miron 12. - Maar nu zeg Ik: hoeveel manen heeft de aarde? - Jullie zeggen: één. - Hoeveel heeft Jupiter er? - Jullie zeggen: vier. - Hoeveel heeft Saturnus er? - Jullie zeggen: zeven. - Hoeveel heeft Uranus er? - Jullie zeggen: vijf. - Hoeveel heeft Miron er? - Jullie zeggen: volgens het eerste getal: drie - Dat zijn samen dus twintig manen - Wat zijn deze manen dus ten opzichte van de zon? - Jullie kunnen onmogelijk iets anders zeggen dan: dat zijn bijmanen. - Goed! Meer heb Ik niet nodig! - Nu begeven we ons weer naar Miron.
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Maar, zal iemand zeggen: waarom daar dan niet direct in de algemene aanduiding aan het begin over gesproken? - Maar Ik vraag jullie: waarom zien jullie met het ongewapende oog de vier satellieten van Jupiter niet? Als gevolg van de grote afstand moeten ze iedere waarnemer wel voorkomen als met Jupiter tot één punt samengesmolten, en pas een flinke telescoop is in staat dit uit vijf delen bestaande punt zodanig uit elkaar te trekken, dat jullie dan zowel de planeet alsook de manen ervan op de juiste wijze van elkaar gescheiden zien. - Jullie zullen zeggen: Onze ogen zijn daar de oorzaak van, want daardoor zien wij niet zelden een veelheid op grote afstand als een concrete eenheid. - En Ik antwoord jullie op de eerdere vraag: Precies zo ligt het ook in Mijn orde om dingen, die geestelijk nog ver van jullie af staan en bij elkaar genomen één geheel vormen, als slechts één ding naar voren te halen en pas in zijn veelheid te ontbinden, wanneer wij het in de geest even ver genaderd zijn als jullie Jupiter met behulp van een telescoop genaderd zijn. - Kijk, dat is toch een orde, die volgens Mijn plan volkomen passend berekend is.
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Op een planeet gaat de religie over vanuit het natuurlijke naar het geestelijke, en dus overheerst noodzakelijkerwijze ook het materiële boven het geestelijke. - Op de zon is precies het omgekeerde het geval. De religie gaat daar vanuit het geestelijke in het materiële over en manifesteert zich als de scheppende, wezenlijke grondslag van alle dingen daar. Om deze reden overheerst daar dan ook het geestelijke boven het materiële.
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Op de zon is de weg precies andersom, zoals hierboven al gezegd is. Daar kijkt niemand naar het ding, dat voor hem is, maar zijn eerste blik richt zich op de oorzaak, en van daaruit volgt hij dan stap voor stap de wegen, waarlangs vanuit het geestelijke een natuurlijke wezensvorm geboren of ontwikkeld is - en deze weg wordt dan de ‘solaire’ weg genoemd.
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Gisteren hebben we al gehoord dat diegene, die vanuit het centrum boort, onmogelijk de bast van de boom kan missen - ten eerste omdat de bast de hele boom omgeeft, en ten tweede omdat er vanuit het centrum altijd een rechtstreekse, zekere weg naar de omliggende ring leidt. - Wie echter het centrum niet heeft, zal dat vanuit de omliggende ring waarschijnlijk niet nauwkeurig vinden, omdat hij vanuit de ring het centrum zal moeten zoeken.
Hoofdstuk 70: Innigheid met God als grondeigenschap van religie en leven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Nu zal dit beeld dus toch wel begrijpelijk zijn. Weg met de kroon! Weg met de wortels! Splijt de stam! - opdat de eigenliefde naar buiten wordt gekeerd, tot liefde voor de naaste en voor God wordt en, aldus omgekeerd, aan de stralen van de eeuwige levenszon wordt blootgesteld! - Kijk, op deze wijze naar buiten gekeerd wordt de liefde zichtbaar en kan die in zichzelf onderzocht worden; en op welke plaats er ook een boor van innerlijke wijsheid wordt gezet, zal deze van de verlichte grondslag uitgaan en de bast ofwel de uiterlijke ring altijd het meest rechtstreeks raken, zonder die moeizaam te zoeken.
Hoofdstuk 70: Innigheid met God als grondeigenschap van religie en leven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Als jullie de grootte van de kleinste schatten op heel Azië en Europa bij elkaar, zou jullie maatstaf tamelijk juist zijn. Deze eilanden zijn meestal door landtongen met het vaste land verbonden; maar ze kunnen alleen door onze dwergen gepasseerd worden. De groter bewoners van dit land zouden niet zo gemakkelijk over zo’n landtong, of liever landengte heen komen, ten eerste omdat die voor hun voeten te smal zou zijn; en ook al zou dat niet zo zijn, dan zou ten tweede de bodem ervan te weinig stevig zijn om een wandelend gewicht van vele duizenden centenaars zodanig te dragen, dat hij niet zou inzakken. - Daarentegen kunnen de dwergmensen hun voeten heel goed op het vaste land zetten en daar reizen naar de grote reuzen maken, door wie zij altijd buitengewoon vriendelijk en hartelijk worden opgenomen. Daar kan men met recht zeggen: Ze worden door de groten werkelijk op handen gedragen.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Evenals op deze gordel de grootte verschilt, verschilt ook - veel meer dan ergens anders, met name op de zon - de huidkleur van de mensen. Met als enige uitzondering de kleur zwart kunnen jullie hier alle kleurschakeringen wel aantreffen. - Zo zijn bijvoorbeeld de heel grote reuzen donker vuurrood, aflopend naar heel lichtroze rood. Zo zijn er ook groen en blauw gekleurde mensen, welke kleur zelfs helemaal in bleekgeel overloopt. En zo zijn er nog een groot aantal gemengde kleuren, waarbij het een heel boek zou vereisen om die allemaal te vermelden. - Weliswaar zijn er ook op de andere zonnegordels kleine afwijkingen in kleur; maar toch is er qua kleur overal één en dezelfde grondtoon zichtbaar. Hier zien jullie echter niet slechts een chromatische49, maar een werkelijk enharmonische50 toonladder van kleuren.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Bovendien zijn deze mensen bij al hun massaliteit buitengewoon teergevoelig, en dus is hun manier van lopen en hun doen en laten buitengewoon zacht en teder. Onder elkaar leven ze buitengewoon vreedzaam, en als ze ergens heen lopen, doen ze in verhouding tot hun grootte heel korte en tegelijkertijd ook heel langzaam op elkaar volgende stappen; daarbij zetten ze hun voet altijd heel zacht op de grond, als waren ze bang om iets onder hun voet te vernielen. - Daarom letten ze bij iedere stap ook zorgvuldig op de grond, of daar soms iets beweegt. Wanneer ze zoiets merken, buigen ze direct naar beneden en onderzoeken wat het is; en als zich daar iets levends bevindt, dan wordt het met de grootste behoedzaamheid opzij gezet en wordt er door hen pas na zo’n ontruiming weer behoedzaam een stap verder gedaan.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Jullie zullen je nog kunnen herinneren, dat de lucht van de planeet Miron niet zelden op wonderbaarlijke wijze levensmiddelen voortbrengt, die alleen maar gevangen en naar de mond gebracht hoeven te worden. - Nog sterker is dat op deze gordel van de zon het geval, en heel speciaal op de noordelijke. Want omdat de poolstreken van de zon die plaatsen zijn, van waaruit het hele leger van planeten zijn rijkelijke voeding krijgt, kunnen jullie je gemakkelijk voorstellen dat er bij zulke rijke gaven niet zelden een groot aantal kruimels boven de gebergten van de poolgebieden in de zevende gordel verdwalen. - En zo valt er voor de bewoners van deze gordel ook altijd iets te snoepen.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Aangezien deze grootste mensen van de zon geen huizen hebben, is de vraag: Hoe wonen ze dan? - Zij zoeken op de heuvels, die behoorlijk groot zijn, die vlakke en zachte stukken uit. Hierop laten ze een dicht soort gras groeien, dat heel elastisch is en niet zelden een hoogte van verscheidene klafter bereikt. Zo’n grasvlakte, die vaak één tot drie vierkante mijl in beslag neemt, beplanten ze rondom met buitengewoon hoog opgroeiende, reusachtige vruchtbomen. Zo’n vlakte, omringd door zulke bomen, is dus het algemene woonhuis, waarvan een gedeelte door de mannen en een gedeelte door de vrouwen bewoond wordt. Dit soort woonhuizen, of liever woonplaatsen, zijn nooit helemaal regelmatig van vorm, maar richten zich naar de vlakte van zo’n heuvel.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] De muziek van de geest moet immers altijd overeenstemmen met de diepste innerlijke lof, die een geest Mij vanuit zijn meest innerlijke, hemels diepte weet te brengen - zoals ook de ‘man naar Mijn hart’ en nog andere bezingers van Mijn eer hebben gedaan en zoals alle engelengeesten van de hemelen altijd doen. - Maar als de muziek beoefend wordt zoals bij jullie, zou het voor heel veel musici beter zijn als ze op de openbare feestelijke gelegenheden met ratelslangen musiceerden in plaats van met hun mooi klinkende muziekinstrumenten, waarvan de klanken, in de geest bij elkaar genomen, niets anders zijn dan een machtige oproep op de bazuin van satan tot de eeuwige dood! - Maar genoeg daarover! - Want tot wat voor ontaarding de muziek tegenwoordig bij jullie gekomen is, weten jullie toch wel.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon