22349 resultaten - Pagina 994 van 1490
... 982 - 983 - 984 - 985 - 986 - 987 - 988 - 989 - 990 - 991 - 992 - 993 - 994 - 995 - 996 - 997 - 998 - 999 - 1000 - 1001 - 1002 - 1003 - 1004 - 1005 - 1006 - 1007 ...
[7] Welnu, jullie kijken al. Wat is daar dan weer voor angstaanjagends te zien? Met een bijna vertwijfelde stem zeggen jullie: Heer, als dat zo verder gaat, dan zijn we reddeloos verloren, want de draak heeft zich als een machtige, onafzienbare grote slang in een wijde kring op de golven van de zee gelegd. Als door een onafzienbare, grote, vurige ringmuur zijn we door hem omgeven. We zien nergens meer een uitweg; dus zijn we onvermijdelijk zijn buit! We kunnen niet vanaf onze standplaats omhoog komen; wat zal er van ons worden? Aan alle kanten zien we de wijd uitgestrekte oppervlakte van de zee al sterk gloeien. Talloze kolken worden zichtbaar op het gloeiende en geweldig dampende zeeoppervlak. Vurige orkanen werpen gloeiende golven hemelhoog door elkaar. O Vader, help ons voordat al deze kwellingen steeds dichterbij komen, anders gaan we zonder meer ten onder! En als de gloeiende golven, vol pestilentie en stank, vol vloek en vol verterend vuur, ons zullen verslinden, zult U ons dan wel uit die eindeloze, eeuwig verderfelijke afgrond trekken?Hoofdstuk 11: De sfeer van de zesde geest. De rots Petrus - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[10] Jullie zeggen: o Heer en Vader, hij komt ons heel bekend voor, maar toch weten wij nog niet goed wie hij is. Wilt U ons daarom zeggen, wie onze gastvrije vriend, die ons in zijn sfeer zo'n huiveringwekkend en heuglijk gastmaal heeft bereid, nu eigenlijk is? Dan zeg Ik jullie: deze gastvrije vriend moeten jullie toch gemakkelijk herkennen als jullie maar een beetje letten op de plaats waarop jullie je nog bevinden. Tegen wie heb Ik eens gezegd dat hij een rots is waarop Ik Mijn kerk wil bouwen, die door de poorten of machten van de hel niet zal worden overweldigd? Jullie zeggen: tegen Simon, die daarom Petrus werd genoemd. Welnu, hij is dus ook onze geestelijke gastvrije vriend. Hij ziet Mij en ziet ook jullie. Maar als Ik met jullie spreek, zwijgt hij volkomen, doordat hij vol liefde voor Mij is.
Hoofdstuk 11: De sfeer van de zesde geest. De rots Petrus - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[2] Jullie zeggen derhalve: hoe uit dit beeld de ontknoping van de merkwaardige dingen, zoals we voorheen hebben gezien, duidelijk zal worden, dat vatte wie het vatten kan! Wij zien echter in plaats van de ontknoping slechts een, niet direct akelige, maar wel nog meer verwarde knoop! Dus: vatte wie het vatten kan, hoe daaruit de ontknoping zichtbaar zal worden. Wij kunnen het niet. Wat moet dit dan betekenen? Hier en daar rijst een kegelvormige berg op. Mensen klimmen aan de ene zijde naar boven en glijden aan de andere kant weer naar beneden. En zij die naar beneden gegleden zijn, gaan staan en lachen om degenen die na hen navolgen, terwijl ze zeggen: dus het is toch waar, dat één gek er tien meekrijgt! Aan de andere kant zien we een heleboel schommels, die elk tussen twee tamelijk sterke en hoge bomen zijn opgehangen, en waarin enorm wordt geschommeld. Ook daar staat een menigte toeschouwers, die de schommelaars uitlacht en toeroept: hé jullie domkoppen, waarom zijn jullie zo vrolijk op die schommel waarin jullie weliswaar heel flink heen en weer vliegen, maar toch steeds op dezelfde plaats blijven? De zwaailengte van jullie schommel is de hele reis die jullie steeds weer opnieuw maken. - Dit is het tweede beeld dat we zien, zeggen jullie bij jezelf. En verder zeggen jullie nog: aan een andere kant zien we een ringmuur. Binnen deze ringmuur bevinden zich cirkelvormige banen, die spiraalsgewijs naar een in het centrum opgestelde tent toelopen. Over deze banen rennen mensen naar de tent. Hebben zij deze bereikt, dan draaien ze om en rennen weer naar buiten naar de ringmuur. Rondom de ringmuur staan hier en daar groepjes mensen, die deze ringbaanrenners achtereenvolgens uitlachen en hun vragen wat ze met dat rennen willen bereiken. Sommigen worden dit rennen beu, klimmen op de ringmuur en zeggen dan: hoe heb ik toch zo dom kunnen zijn en heb ik me daar helemaal voor niets bijna doodgerend?
Hoofdstuk 12: De sfeer van de zevende geest. Raadselachtige beelden van geestelijke toestanden - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[11] Maar kijk nu nog eens goed, hoe zich op de muur een aanzienlijke menigte bekwame verkenners heeft opgesteld, die met hun ogen de smalle, geheel onbetreden baan volgen. Enkelen onder hen zeggen: kijk eens, één baan leidt werkelijk naar de deur. Maar als alle banen hier rondom enkel naar de blinde wand leiden, wie weet of dan niet juist deze smalle baan naar de deur leidt?
Hoofdstuk 14: De ringmuur in zijn overeenstemmend beeld. Vormen van de verschillende christelijke kerken - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[12] Kijk, een menigte loopt reeds rondom over de muur en volgt de baan met haar ogen. De baanchefs begrijpen niet, wat dit rondwandelen betekent, maar wee hen allen als deze gelukkige spionnen de juiste richting van de smalle baan ontdekt zullen hebben. Dan zal het hen slecht vergaan, want zij zullen ter verantwoording worden geroepen. Al hun banen zullen worden vernietigd en gelijkgemaakt aan de smalle baan en de onaanzienlijke baanchef zal de hele handel naar zich toe trekken.
Hoofdstuk 14: De ringmuur in zijn overeenstemmend beeld. Vormen van de verschillende christelijke kerken - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[5] De zeevaarders lijken zich daar over het algemeen niet veel van aan te trekken. Maar enkelen van hen, die reeds meer dan eens naar de oever zijn gespoeld, stappen tenslotte met verveelde en verdrietige gezichten aan de oever uit hun bootje en kunnen zich maar niet genoeg verbazen dat zij zich op de oppervlakte van het water zo lang voor niets en niemendal door het waterrad hebben laten beetnemen. Enkele van hen zien het dolle gedoe nog een tijdje aan en lachen met de andere toeschouwers om de nog druk bezig zijnde zeevaarders. Weer anderen verwijderen zich hoofdschuddend en zoeken ergens een rustig plekje om uit te rusten van hun dwaze en zinloze inspanningen. Dat is dan ook alles wat we in de veelbelovende sfeer van deze zevende geest zien. Dat zulke verschijnselen zich heel veel voordoen, zien we wel, maar het zijn steeds dezelfde. Wie derhalve in deze verschijnselen een oplossing en bovendien de onbedrieglijke wegen van de goddelijke orde kan zien, moet meer licht in zijn ogen hebben dan een heel legioen van hoofdcentraalzonnen bij elkaar op één punt! Alles wat we uit deze hele geschiedenis kunnen opmaken, is hetgeen de oude wijzen al eens hebben gezegd: er is niets nieuws onder de zon, maar alles volgt zijn vaste oude kringloop, en dat steeds weer op dezelfde manier van voren af aan.
Hoofdstuk 12: De sfeer van de zevende geest. Raadselachtige beelden van geestelijke toestanden - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[9] Maken jullie nog niets op uit dit beeld? Ik zal jullie nog iets zeggen, dan zullen jullie die zaak makkelijker begrijpen. Hoe leggen jullie deze tekst uit: `Mijn juk is zacht en Mijn last is licht'? Als Ik dit heb verkondigd, wie dwingt dan degenen die tot Mij willen komen, om bergen te beklimmen om Mij te bereiken, terwijl Ik op het vlakke land en op een kaarsrechte weg op hen wacht? - Kijk nu verder; waarom gebeurt er dus niets nieuws onder de zon? Ik zeg jullie: om de zeer wijze reden dat de menselijke wereldwijsheid uiteindelijk daardoor vanzelf beetje bij beetje moet afstompen, omdat het tenslotte voor de hand ligt dat zij niets anders kan bereiken dan hetgeen op dezelfde manier reeds lange tijd daarvoor werd bereikt.
Hoofdstuk 12: De sfeer van de zevende geest. Raadselachtige beelden van geestelijke toestanden - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[12] Het heeft geen enkel nut als iemand voor het beklimmen van de berg zou zeggen: luister broeders, klim met mij, ik weet de juiste weg. Ga maar met mij mee, want alleen langs deze weg zullen we op de top een goede stevige standplaats vinden. We hebben al in het begin in het dal deze geesten horen roepen: één gek krijgt er tien mee, en kijk, niet slechts tien, maar een hele menigte klautert achter zo iemand die beweert de weg te kennen, aan. Daar de berg als kegel tenslotte maar één top heeft, wordt deze langs alle wegen goed bereikt, maar daar is het dan ook altijd: tot hier en geen haarbreed verder! Het lot wil echter, dat men aan de andere kant weer heel vlug naar beneden glijdt om weer die toestand te bereiken, vanwaar men is uitgegaan. Zie, dit beeld geeft reeds een belangrijke oplossing voor hetgeen we eerder hebben gezien in de sfeer van de zesde geest. De volgende beelden zullen ons zo'n oplossing nog veel duidelijker voor ogen brengen. Blijf daarom nog zolang in de sfeer van de zevende geest totdat we alle beelden hebben opgelost. De volgende keer komt dus de schommel aan de beurt; dan de ringmuur met zijn spiraalvormige banen en tenslotte het waterbassin. En hiermee genoeg voor vandaag.
Hoofdstuk 12: De sfeer van de zevende geest. Raadselachtige beelden van geestelijke toestanden - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[2] Ik zeg: deze beschrijving is heel goed en we zullen haar ook buitengewoon goed voor ons doel kunnen gebruiken. Hebben jullie je echter wel eens afgevraagd wat er met zo'n schommel zou gebeuren wanneer ze door de enthousiaste aanduwer wat al te hard in beweging zou worden gebracht? Jullie zeggen: o ja, dan slaat ze over de kop met als gevolg, dat het met de luchtreizigers heel slecht afloopt. Goed, zeg Ik, ook dit verhaal kunnen we heel goed gebruiken. Rest ons in dit opzicht nog een derde vraag en deze luidt: hoe ver komen de reizigers in zo'n luchtschip? Antwoord: na urenlang heen en weer bewegen zijn ze uiteindelijk zo ver gekomen, dat ze op hetzelfde punt waar ze zijn ingestapt ook weer uitstappen. Wat is dat dus voor een reis? Antwoord: een schijnreis, omdat men weliswaar flink in beweging wordt gezet, maar desondanks toch niet buiten de zwaailengte van zo'n luchtschip komt en men het zich tenslotte moet laten welgevallen zelfs te worden uitgelachen door een slak, die met een niet te vergelijken langzamere kruipbeweging binnen een paar uur allang meer dan de zwaailengte van onze schommel heeft afgelegd. - Zo zien we ook in de sfeer van onze geestelijke gastvrije vriend hoe een menigte mensen zich in aanzienlijk grote schommels wild heen en weer laat schommelen. Kijk maar: zolang de schommel nog een matige beweging maakt, roepen de schommelaars de aanvoerder toe: harder, harder schommelen! Maar als de schommel al bijna een halve cirkel beschrijft, roepen ze weer allemaal: stop, stop, anders slaat de schommel over de kop en zijn we verloren!
Hoofdstuk 13: De schommel in haar overeenstemmende beeld. Ceremoniële godsdienstcultus en het wereldse leven - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[13] Verwonderen jullie je daarom niet dat er op de ringmuur al herhaaldelijk gelach te horen is, vooral om de baanchefs die het hardst schreeuwen. Dit gelach heeft zijn goede reden en jullie kunnen het geloven: al deze huidige hoofdbanen moeten met hoongelach bestookt worden; al hun leringen en grote beloften moeten te schande worden gemaakt wanneer de hoofdlijn gevonden wordt! Geloof het maar, zoals deze geestelijke verschijningsvorm jullie leert, is het in werkelijkheid ook.
Hoofdstuk 14: De ringmuur in zijn overeenstemmend beeld. Vormen van de verschillende christelijke kerken - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[14] Er zijn reeds vele scherpspiedende baanverkenners op de muur en zij hebben nog slechts de laatste halve cirkel van de spiraalbaan te onderzoeken. Noch enkele blikken en schreden en jullie zullen zien dat de smalle haan heel druk bewandeld zal worden. Haar bewandelaars zullen onfeilbaar bij de deur en in de tent aankomen, zullen daar de grote schatten opnemen en deze aan alle gasten tonen.
Hoofdstuk 14: De ringmuur in zijn overeenstemmend beeld. Vormen van de verschillende christelijke kerken - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[8] Nu zijn wij wijselijk weer op de oever beland; en wat een wonder dat we nog leven! En verder zeggen zij die uit hun roeiboten zijn gestapt: dat het toch ook bij de anderen mag opkomen om eens naar de oever te kijken, zodat ze zouden zien dat het daar veel levendiger toegaat dan op dat domme wateroppervlak. Ze zouden zeker heel vlug al hun boten naar deze veel gelukkiger makende oever sturen en zich niets meer aantrekken van de machtige grootspraak van degenen die zich op de rand van het waterrad bevinden.
Hoofdstuk 15: Het bassin met het liggende schoepenrad. De profetische sfeer van Daniël - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[10] En verscheidene van hen zeggen: kijk daar in de richting van de morgen, niet al te ver hiervandaan liggen bergen; wie van ons weet niet dat bergen altijd goede bronnen hebben? Laten we daar dus recht op af gaan, dan zullen we zeker zuiverder levend water aantreffen dan deze oude, door het waterrad heen en weer gezwiepte levende soep. En kijk hoe daar een hele menigte zich vanaf het grote bassin heimelijk uit de voeten maakt en in de richting van de bergen trekt. Dit is al een gunstig teken. Desondanks willen wij toch nog bij ons waterbassin blijven en kijken wat zich daar nog allemaal afspeelt.
Hoofdstuk 15: Het bassin met het liggende schoepenrad. De profetische sfeer van Daniël - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[4] Een kind in zo'n ceremoniële kerk geboren en gedoopt, wordt in geestelijk opzicht reeds in zo'n schommel gelegd, en als het erin ligt, wordt de schommel ook terstond geleidelijk aan in een steeds grotere beweging gezet. Bij zo'n beweging denkt de mens dan dat hij de hemel weet wat voor grote vorderingen maakt en hoe hij vooruit komt. Alleen ziet iedereen op het eerste gezicht gemakkelijk in, hoe ver zo'n reis zal gaan! Tussen twee pijlers hangt ons luchtschip. De ene pijler betekent de zogenaamde rots van de geloofsleer, de andere pijler echter de noodzakelijkheid van staat en politiek. Deze beide zijn zo stevig mogelijk geplaatst en door dwarsbalken met elkaar verbonden. Zo gaat dan vervolgens de reis tussen deze twee pijlers door en men kan zich geen duimbreed verder bewegen dan het touw, waaraan de veelzeggende schommel hangt, lang is. Sommige schommelaars worden al gauw misselijk en bij het eerste rustpunt dat zij te baat kunnen nemen, springen ze eruit. Enkelen keren zo'n vervoermiddel voorgoed de rug toe. Alleen degenen die belang hebben bij de schommel blijven er pro forma inzitten, laten zich slechts voor de schijn heel gezapig heen en weer trekken en loven en prijzen zo'n beweging die volgens hen buitengewoon goed is voor de gezondheid. Daardoor trekken ze ook vreemden aan en zeggen tegen degenen die zo dwaas zijn weer in dit vervoermiddel te stappen: willen jullie ten volle het genot en dus de volmaakte bevrediging van zo'n tocht ervaren, dan moeten jullie je laten blinddoeken. Daar zoiets dan veel dwazen verleidt om met geblinddoekte ogen in de schommel te gaan zitten, gebeurt het dan dat deze enthousiast beginnen te roepen en zeggen: ja, nu begrijpen we pas wat voor grote geheimen achter deze eentonigheid schuilgaan, want nu is het heen en weer gaan opgehouden en vliegen we bliksemsnel door eindeloze ruimten. Dat moet toch een wonder zijn! Wie had ooit kunnen dromen, dat er achter zoiets eentonigs zoiets groots verborgen ligt?
Hoofdstuk 13: De schommel in haar overeenstemmende beeld. Ceremoniële godsdienstcultus en het wereldse leven - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[6] Maar kijk verder! Hiernaast is alweer een andere, heel smalle baan, die er armoedig uitziet. De baanchef zit echt zorgelijk bij de ingang en lijkt zich om niemand te bekommeren. Zijn weinige helpers volgen zijn voorbeeld. Zie hoc verscheidene gasten naar deze baanchef toe gaan en hem heel heimelijk vragen: hoc staat het met jouw baan? Hij zegt daarop niets anders dan slechts deze woorden: mijn haan spreekt voor zichzelf. Wie haar wil bewandelen, zal zich ervan overtuigen of ze hem al dan niet naar zijn doel zal brengen. Deze eigenaardige en geheimzinnige woorden doen velen verbaasd staan en vrij veel baangasten beginnen zich bij hem aan te sluiten.
Hoofdstuk 14: De ringmuur in zijn overeenstemmend beeld. Vormen van de verschillende christelijke kerken - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)