15542 resultaten - Pagina 1005 van 1037
... 993 - 994 - 995 - 996 - 997 - 998 - 999 - 1000 - 1001 - 1002 - 1003 - 1004 - 1005 - 1006 - 1007 - 1008 - 1009 - 1010 - 1011 - 1012 - 1013 - 1014 - 1015 - 1016 - 1017 - 1018 ...
[19] Iedereen moet er goed aan denken en jullie kunnen iedereen erop wijzen, dat het verkeerd is om ooit met wat voor middel dan ook, de toekomst te willen onthullen zolang de mens daar nog niet rijp voor is. Het is niet alleen voor elke ziel uiterst schadelijk, maar ook onzinnig en dom, omdat er nergens een van te voren bepaalde toekomst bestaat. Deze richt zich altijd naar de vrije wil van de mensen, die daarom op aarde leven, om hun vrije wil te ordenen. Volgens de ordening van de vrije wil van de mens op aarde wordt de toekomst bepaald. Hoe kan zo'n domoor, en bovendien nog iemand zonder geloof, andere zwakke mensen doen geloven wat er gebeuren zal?Hoofdstuk 69: Over bijgeloof 2 - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[26] Prent dit zo diep als je kunt in je gemoed, dan zul je het rijk Gods veel gemakkelijker vinden dan je wel denkt. Maar als jullie je onder het Godsrijk allerlei belachelijke domme wonderen voorstelt en die verwacht - en als ze niet komen, dan moet je het jezelf toeschrijven, als bij een of ander van jullie het rijk van God niet komt. Die belofte van Gods rijk gaat niet met zulk soort domheden gepaard, maar daar waar het beloofd is, daar laat het zich ook gemakkelijk vinden. Maar er zijn veel mensen die zich bij het zoeken naar Gods rijk gedragen als iemand die verstrooid is en naar zijn hoed zoekt, terwijl hij deze op zijn hoofd heeft.
Hoofdstuk 70: Het Godsrijk en de wedergeboorte - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Jeremia profeteerde jarenlang en keek dan zelf bitter klagend uit naar de vervulling van de profetie, want wat hij profeteerde dat morgen zou gebeuren, gebeurde pas na jaren. Ja, wel 23 jaar moest hij wachten, voordat zijn profetie met betrekking tot de 70 jarige Babylonische ballingschap van het joodse volk geheel in vervulling ging.
Hoofdstuk 71: Echte en valse profeten - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Dat is ook weer een heerlijke vrucht, die de mensheid in plaats van omhoog naar het licht, regelrecht naar beneden de duisternis in drijft. Dus moeten de almanakmakers in hun kalender datgene schrijven, wat ze met hun wetenschap en voor hun geweten kunnen verantwoorden; maar als ze met dergelijke bedriegerijen het volk voorspellingen doen, kunnen ze beter thuis blijven. En omdat ze in dit opzicht zo aan de oude Egyptenaren, Grieken en Romeinen hangen, en ze hun wichelarij beschouwen als iets historisch, iets verhevens uit de oude tijd, moeten ze zich ook deze oude, niet slechte Romeinse spreuk inprenten en die op zichzelf betrekken, hij luidt zo: 'Quod licet Jovi, non licet bovi', d.w.z. met zaken die God zich alleen voorbehouden heeft, moet de os van een mens zich niet bemoeien, vooral niet zolang hij een puur vleselijke os blijft.
Hoofdstuk 68: Over bijgeloof 1 - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Veel mensen zeggen: 'Het zou wel goed zijn naar het Godsrijk te zoeken, als het op een of andere manier gemakkelijker en met meer succes te vinden zou zijn en als er ergens in een kerk of andere christelijke gemeente een werkelijk rechte weg naar het rijk van God zou zijn aan te treffen.' Maar Rome zegt: 'Ik ben de enige rechte weg!', en dat zegt ook elke andere kerk van zichzelf. Gaat men echter langs één van deze wegen, die naar het Godsrijk moeten voeren, dan vindt men alles, behalve het beloofde rijk van God, tenminste niet zoals het zich zou moeten manifesteren bij elk mens die het in ernst gevonden zou hebben. Daarop zeg Ik echter: Wie zo spreekt, heeft niet helemaal ongelijk, want als iemand een zaak, al is die nog zo kostbaar, te lang zoekt en haar toch niet vindt, dan geeft hij mettertijd het zoeken en ook de kostbare zaak op. Wiens schuld is dat echter? Die van de zoekende zelf, wanneer hij het rijk van God niet dáár zoekt waar het te vinden is en niet in datgene waarin het te vinden is.
Hoofdstuk 70: Het Godsrijk en de wedergeboorte - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Als men echter een grote vijand heeft, bij wie elke vergeving vruchteloos is, dan moet de mens zeggen: 'De Heer vergelde je naar je werken!', en daarin bestaat het behouden van de zonde.
Hoofdstuk 71: Echte en valse profeten - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[26] Er is dus hier van biecht geen sprake; maar het is niet alleen de apostelen, maar iedereen aan te raden om als het nodig is te doen als de rechtvaardige rentmeester, wat naast andere dingen hoofdzakelijk hieruit moet bestaan: Als zeer onnozele mensen tegenover hun broeder hebben gezondigd, maar deze echter lichamelijk of geestelijk gestorven is, bij welke omstandigheid er van kwijtschelding van schuld tegenover zijn onnozele beledigers niet te denken valt, dan kan een derde naar deze zwakken toegaan en hun vermeende grote schuld heel klein maken. Die zal aan hen een werk van de ware christelijke barmhartigheid voltrekken, vooral als hij hen tot Mij brengt. In elk ander geval echter moet een derde zich nooit opstellen als een schuld vergever tussen twee broeders. Als hij dat doet, dan zullen alle zonden van beiden op hem worden gelegd, omdat hij ze wilde richten en niet verbeteren.
Hoofdstuk 71: Echte en valse profeten - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Ik zeg tegen die filosofen daarover ongeveer hetzelfde als wat Ik tegen de Joden heb gezegd die de echtbreekster naar Mij toebrachten.
Hoofdstuk 72: Vergeving van zonden en beeldenverering - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Zo iemand is als de farizeeërs, schriftgeleerden en priesters van de Joden, die de arme mensen de grootste en zwaarste lasten oplegden, omdat ze alleen maar door het torsen daarvan in de hemel konden komen, terwijl zij zelf die last met geen vinger aanraakten. Die mensen zijn het, die de poorten van het Godsrijk versperren en een ieder die naar binnen zou willen gaan, met het helse vuur van de toorn terugdrijven en zelf ook niet naar binnen willen; daarvoor zullen ze ook, zoals geschreven staat, eens des te meer verdoemd worden.
Hoofdstuk 72: Vergeving van zonden en beeldenverering - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Zó'n biechtvader zal Mij altijd zeer dierbaar en heel waardevol zijn. Daarvoor heeft men geen geestelijke nodig. Omdat echter een geestelijke de uitreiker van het avondmaal meent te zijn, kan hij natuurlijk ook wel het werk van de onrechtvaardige rentmeester op zich nemen op de boven beschreven manier, evenwel zonder dat hij het afkeurt dat dit zelfde ambt ook door een andere broeder wordt uitgeoefend en vooropgesteld dat het op de boven beschreven manier plaats heeft. Maar als zo'n onrechtvaardige rentmeester biechtvader meent dat uitsluitend hij de macht en de kracht heeft zonden kwijt te schelden of om zelfs een zondaar die hem in vertrouwen heeft genomen het kwijtschelden te onthouden, om hem te veroordelen en om zich in de zogenaamde biechtstoel zich 'plaatsvervanger van God' te laten noemen, die is een booswicht en ziel - en geestdoder, omdat hij zich eigenmachtig voor de hemelpoort opstelt, zelf niet naar binnen wil, maar ook niemand anders naar binnen wil laten gaan.
Hoofdstuk 72: Vergeving van zonden en beeldenverering - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] Tot deze klasse behoren ook de valse profeten die tegen de arme eenvoudige mensen met grote ernst en ijver preken: 'Ga hier of daarheen en doe een zogenaamde bedevaart naar een of ander heiligenbeeld en vergeet niet een naar vermogen groot offer mee te nemen, dan zul je bij dat beeld, - gewoonlijk Maria voorstellend vergeving van je zonden en nog andere onbeschrijflijke genaden in overvloed voor je huisgezin verkrijgen!'
Hoofdstuk 72: Vergeving van zonden en beeldenverering - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Zo is het ook met de kerk gesteld. Dan is nog altijd degene die een of andere norm heeft waarin haar gelovigen houvast vinden, beter dan zo' n kerk waarin steeds maar geveegd en gepoetst wordt. Haar aanhangers staan er bij en zien toe, zoals mensen die niets te doen hebben naar het bouwen van een huis staan te kijken en kleingeestige kritiek uitoefenen en opmerkingen maken; maar niemand denkt er aan, ten bate van de huisheer, ook maar een steen of een schep specie aan de bezig zijnde metselaar aan te reiken; en de leeglopers houden zich dan wel voor veel beter dan de arbeiders.
Hoofdstuk 73: Over het daadwerkelijk geloof - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[19] De pure geloofsmens is gelijk aan degene die zijn talent begroef; als iemand echter maar weinig van de schrift weet, maar er naar handelt, die is gelijk aan degene die over het weinige een getrouwe beheerder was en toen over veel werd gesteld.
Hoofdstuk 73: Over het daadwerkelijk geloof - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Hij is aan de aarde toegevoegd, opdat hij haar uitstromende magnetische kracht op zal vangen en die, al naar gelang de aarde die nodig heeft, weer aan haar zal teruggeven: daarom is zijn loop om de aarde ook zo buitensporig. Want deze richt zich altijd naar de grotere of kleinere hoeveelheid van het aanwezige magnetisme op de aarde; daartegenover richt de loop van de maan als drager van deze stof, zich ook, naar de eventuele behoeften van de aarde aan deze natuurlijke levensstof - Dat is de voornaamste functie van de maan.
Hoofdstuk 74: De maan: Wezen en bestemming van de maan - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Ook al zegt de een of andere sekte: 'Kijk, ik heb geen beelden, dus moet mijn belijdenis de zuiverste zijn!', dan zeg Ik: Beeld of geen beeld maakt niets uit, maar alleen het leven volgens het Woord! Want als men een leer op zichzelf nog zo van alle ceremoniën zuivert om haar beter geschikt te maken om opgenomen te worden door het verstand, betekent dat met andere woorden niets anders dan dat men over een gegeven leer voortdurend redeneert maar er nooit naar leeft. Het is te vergelijken met iemand die een huis koopt en het voortdurend van binnen en van buiten schoonmaakt en poetst om het steeds beter geschikt te maken voor bewoning, maar met al dat werken komt er nooit iemand in wonen. Is dan niet de eerste de beste hut die voortdurend bewoond wordt, beter dan zo'n huis?
Hoofdstuk 73: Over het daadwerkelijk geloof - Jakob Lorber - Aarde en Maan