16308 resultaten - Pagina 1015 van 1088
... 1003 - 1004 - 1005 - 1006 - 1007 - 1008 - 1009 - 1010 - 1011 - 1012 - 1013 - 1014 - 1015 - 1016 - 1017 - 1018 - 1019 - 1020 - 1021 - 1022 - 1023 - 1024 - 1025 - 1026 - 1027 - 1028 ...
[9] Al deze zeven zonnen zijn overal bewoond. Daarom is er ook tussen iedere zon een vrije tussenruimte van duizend tot drieduizend mijl3, waardoor ook iedere meer naar binnen gelegen zon volkomen bewoonbaar is.Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Een soortgelijke gesteldheid bezitten weliswaar ook de onvolmaakte planeten, maar natuurlijk veel onvolmaakter, zowel wat betreft hun aantal als de inrichting ervan.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Degenen die zich daar naar Mijn orde voegen, stijgen dan weer op tot een hogere volmaaktheid. - In het tegenovergestelde geval worden ze echter stevig gevangen genomen en als een volumineuze massa uit het zonnelichaam gestoten, de wijde planeten - en kometenruimte in.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] In dit geval zijn jullie ten eerste al de ouders van zulke vroegtijdig naar de zon teruggekeerde kinderen. Ten tweede kunnen jullie echter in een nog veel volmaaktere betekenis ouders van de totale mensheid van de zon zijn, en wel dan, wanneer jullie met Paulus kunnen zeggen: ‘Nu leef niet ik meer, maar Christus leeft in mij!’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Kijk, nu zal deze schijnbare tegenstrijdigheid jullie zeker duidelijk zijn, en jullie zullen daaraan des te volkomener kunnen zien, wat het wil zeggen: ‘Onze Vader, die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, en Uw wil geschiede!’ - Want waar de wil van de Vader ook wordt vervuld, of wanneer slechts de overwegende neiging er is om die wil te vervullen, dan is er bij een wezen geen volledige grof-materiële, planetaire rijping nodig om terug te keren naar het rijk van het ware leven, ofwel in de geest te kunnen zeggen: ‘Uw rijk kome!’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] De aardbodem van jullie planeet is dood, hard, steenachtig, en niet in staat om zonder het licht van de zon iets voort te brengen. De aardbodem van de zon daarentegen is zacht en mild, niet steenachtig en niet zanderig, maar hij is zo zacht als het vlees van een mens. Ofwel, opdat jullie het nog beter begrijpen: hij is vrijwel overal elastisch, zodat niemand, die eventueel op de grond zou vallen, zich pijnlijk zou kunnen bezeren; want het zou zijn alsof hij op een met lucht gevuld kussen viel. Bij deze gesteldheid is de aardbodem echter niet zo taai zoals bij jullie bijvoorbeeld het zogenaamde ‘gummi elasticum’, maar hij is heel los, en hij is niet alleen in zijn geheel zo elastisch, maar reeds in de kleinste delen ervan, die op zichzelf louter met de werkelijke levensether gevulde hulsjes zijn.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Dat is daar echter absoluut niet zo, want de natuurlijke mensen van deze volmaakte planeet hebben een nog veel sterkere wilskracht dan de vegetatieve, stuwende kracht van de aardbodem van de zon. Om deze reden groeit er op de zon dan ook geen boom, geen struik, geen plant of een grashalm zonder toedoen van de menselijke wil. De menselijke wil is daar dus het enige, oneindig veelsoortige en diverse zaad voor alle vegetatie op deze volmaakte planeet. Daarom groeit er alleen daar bijvoorbeeld een boom of een plant uit de aardbodem van de zon, waar en in de vorm zoals een zonnemens die wil hebben. Daarom bestaat er op deze volmaakte planeet ook absoluut geen blijvende, gelijkvormig voorkomende soort in het rijk van alle planten, maar de soort richt zich altijd naar wat een mens op een bepaald moment wil. - Wanneer een mens echter een boom of een plant door zijn wil uit de bodem heeft geroepen, kan niemand anders die uitroeien, behalve alleen degene, die de plant tevoorschijn heeft geroepen; of alleen kan iemand anders dat doen, wanneer hij door de verwekker gevolmachtigd is.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] Om deze reden kan de zon dus een volmaakte planeet worden genoemd, omdat alles, wat er maar op alle planeten voorhanden is, in de meest volmaakte zin ook op haar bodem in de grootste, steeds wisselende verscheidenheid als het ware levend aanwezig is. Uit wat er tot nu toe gezegd is, moet het iedereen duidelijk beginnen te worden dat de zon werkelijk een volmaakte planeet moet zijn, omdat ze een volmaakt toonbeeld is van al datgene, wat aan een planeet zelf, gerekend vanaf zijn middelpunt, in al zijn onderdelen vorm geeft en wat er aan het oppervlak ervan tevoorschijn komt. Want als dat niet zo zou zijn, hoe zouden de stralen van de zon dan soortgelijke dingen op de planeten tevoorschijn kunnen roepen?
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Maar wat gebeurt er nu eigenlijk met degenen, die de wet van de orde van Mijn wil niet in acht hebben genomen? - Dezen verlaten dan hun lichamen en gaan naar een andere zonnesfeer, en wel de eerstvolgende innerlijke zon, waar ze weer door passend voorbereide lichamen worden opgenomen. Daarbij behouden ze het volle bewustzijn van hun vroegere bestaan, opdat zij daardoor gewaar worden dat die toestand een met zekerheid gevolgde straf is, aangezien zij in strijd met de levende wet van Mijn wil hebben gehandeld. Overigens bezitten zij ook hier hun volmaakte, machtige wilsvrijheid en kunnen ze doen als tevoren. Als ze hier weer buiten Mijn orde treden, dan komen ze daarna weer in een nog meer naar binnen gelegen zon en bij steeds voortgezette gevallen van overtreding van Mijn orde tot in de binnenste zon zelf, die tegelijkertijd ook de meest materiële en stevigste is.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Voor deze situatie hoeven jullie alleen maar terug te blikken naar ‘Die Fliege’. Daar zullen jullie weldra zien, hoe het in de loop van de tijd verder gaat met deze uitgestoten geestelijke potenties. Soms komt het wel voor dat deze eerste planetaire beginpunten, die nog niet zo vast geworden, geestelijke potenties zijn, bij hun ommekeer weer door de zon worden opgenomen voor verdere vervolmaking, wanneer zij zich op grond van het hun gelaten bewustzijn naar de orde keren. In het andere geval wordt hun echter een zeer langdurige, onordelijke omzwerving als komeet opgelegd, waarbij ze dan steeds vasthoudender gevangen genomen worden en tenslotte gedwongen worden de gerichte orde van een planeet of uiteindelijk zelfs van een maan binnen te treden.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Hier kan een vraag gesteld worden, en die luidt: ‘Wat gebeurt er met die geesten van de zon, die zich bij het gebruiken van hun volkomen vrije wil dusdanig hebben gedragen, dat zij met hun wil steeds in harmonie verkeerden met Mijn wil? - En zijn er veel geesten op de zon, die geen verdere degradatie hoeven door te maken, om vervolgens weer moeizaam naar volmaaktheid omhoog te klimmen?’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Deze geesten, die reeds op de zon volmaakt zijn geworden, waarvan er zeer vele zijn, blijven na hun voleinding niet op de zon, maar stijgen op naar een hogere centraalzon, waar ze vroeger samen met de zon uit zijn voortgekomen. Daar worden ze eerst sterker gemaakt in de deemoed, waarna ze weer hogerop stijgen naar een nog verder gelegen oercentraalzon, die de vroegere zon in grootte, licht en heerlijkheid onuitsprekelijk overtreft.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] Die mensen echter, die met name op deze aarde in de zuivere liefde voor Mij zijn overgegaan, vanuit die liefde al het wereldse en materiële hebben afgelegd en niets anders dan alleen Mij wilden, hebben daardoor voor zichzelf de lange weg beduidend korter gemaakt: want zij zijn werkelijk Mijn kinderen en werkelijk Mijn broeders en zusters en komen dus na het vreugdevol afleggen van hun materiële lichaam onmiddellijk geheel en al naar Mij - en wel zij, die alle liefde voor Mij koesteren, in de bovenste, allerhoogste hemelen, waar Ikzelf wezenlijk woon.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon