15542 resultaten - Pagina 1017 van 1037
... 1005 - 1006 - 1007 - 1008 - 1009 - 1010 - 1011 - 1012 - 1013 - 1014 - 1015 - 1016 - 1017 - 1018 - 1019 - 1020 - 1021 - 1022 - 1023 - 1024 - 1025 - 1026 - 1027 - 1028 - 1029 - 1030 ...
[11] Nu gaan er vanuit het middelpunt der aarde talrijke poriënachtige gangen van de hoofdkrater naar de zes nevenkraters. Deze nemen de grovere delen op, zoals bijvoorbeeld rook, die hier veel materiëler en intensiever is dan aan de noordpool en tevens worden ook de door het proces ontstane neerslag en dampen met grote kracht uitgestoten. Als dit alles in gloeiende toestand de oppervlakte heeft bereikt, dan wordt deze gloeiende massa door de bekende krateropeningen gestadig in noordelijke richting in de zee afgevoerd, waardoor een onophoudelijk koken, bruisen en dampen ontstaat. Opdat deze gloeiende massa's kunnen terugstromen naar de noordpool, hebben deze kraters de reeds eerdergenoemde hoornachtige buiging.Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[16] Dit gebeurt daarom, opdat de aarde zich niet te ver van de zon zal verwijderen, noch haar te dicht zal naderen; want als de stroom van de aardkrater regelmatig tegen de zonnestroom stoot, wordt de aarde verder van de zon afgeduwd; maar is door de rotatie der aarde de stroomzuil uit de aardkrater de stroomzuil van de zon gepasseerd, dan valt de aarde weer zo lang naar de zon terug tot de stroomzuil van de tweede krater de zonnestroom weer vijandig tegemoet komt.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[22] Wat de aantrekkende krachten betreft, deze komen overeen met de liefde, die steeds naar liefdevolle vereniging verlangt en wat ze eenmaal heeft gegrepen niet meer loslaat, maar dit geheel en al zacht maakt als de liefde zelf, om daardoor tot de meest innige vereniging in staat te zijn.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[23] Dat dit zo is kan men zien aan een liefhebbend paar. Deze drukken zich zo lang en dicht tegen elkaar als mogelijk is en zou er tussen hen geen materie als huid, vlees en beenderen zijn, dan zouden die twee geliefden zich tot één punt verenigen; en als geliefden geestelijk geheel aan elkaar gelijk zouden zijn, zou die eenwording streven naar nog grotere intimiteit. Daarom zijn door Mij wijze grenzen gesteld in alles en iedereen, opdat ondanks alle liefde toch de ene individualiteit zich nooit teveel met de ander zal verstrengelen -en deze grenzen zijn de afstotende krachten in alles en iedereen. Daarom worden zelfs bij de engelen in de meest deemoedige hoogste hemel der onschuld in hun grote liefde wisselingen van toestand toegelaten, om hun individualiteit constant te behouden; zij hebben geestelijk een gesteldheid, die overeenkomt met ontspanning en moe worden na een geslachtsdaad. En zou dit alles niet volgens Mijn eeuwige orde zo zijn gesteld, dan zou tenslotte alle vlees en alle geest te gronde gaan; want de liefde op zichzelf zou geen doel en geen maat hebben. Dit alles zat pas bij latere onthullingen van de geestelijke wereld, de hemel en de hel volkomen duidelijk en helder worden getoond, namelijk wanneer allen reeds dieper in zichzelf zullen zijn gedrongen, dat wil zeggen: tot in het centrum van hun leven uit Mij.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[16] Zo trekken dan tegengestelde polen elkaar aan, omdat de liefde alleen maar het tegenover staande kan aangrijpen, en hij trekt het naar zich toe vanwege de mooie gelijkenis; vanwege de 'gelijkenis', omdat de liefde zichzelf in het voorwerp ziet en 'mooi ' omdat elk voorwerp in zijn absoluutheid een zekere ronding aanneemt, die zijn primitieve wezen aangenaam aandoet; want dit bemerkt de leegte, daar een deel van zijn liefde zich absoluut heeftgemaakt. En zoals het primitieve wezen zijn leegte gewaar wordt, zo ondervindt ook het absolute wezen zijn zelfstandig onbestendig alleen zijn en heeft niet eerder rust dan tot het zich weer verenigd heeft met zijn eerste begin.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[4] Bedenk, dat ook de onopgemerkte vlieg niet tot de ongetelden behoort. Want als Mij de atomen van het licht en de monaden van de ether door alle oneindigheden en eeuwigheden heen precies naar hun getal bekend zijn, hoe zou dan een vlieg dat niet zijn, voor wier ontwikkeling meer dan een heel miljard atomen nodig zijn ?
Hoofdstuk 14: De vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Kijk maar naar onze diertjes, hoe vlijtig ze in alle richtingen heen en weer schieten en tijdens hun snelle vlucht het teveel van de positieve elektriciteit in zich opzuigen, alwaar de polariteit onmiddellijk wordt veranderd. Want deze diertjes verbruiken het positieve op de manier zoals zuurstof. Het negatieve deel echter wordt uitgeademd, zoals de mens de stikstof van de ingezogen lucht uitademt, zodra de longen daaruit de zuurstof als voeding voor het bloed hebben opgenomen.
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Wat betreft het eerste geval, kijk maar naar de pestziekten: ze zijn niets anders dan de gevolgen daarvan. Het tweede geval komt weliswaar zelden voor, maar geheelonbekend zijn de zogenaamde 'zelfverbrandingen' niet, speciaal in de zuidelijke landen.
Hoofdstuk 18: De vlieg als redder van het mensenleven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Kijk eens naar twee mannen die met elkaar worstelen! Hoe zwakker de zwakste wordt, des te meer overmacht krijgt de sterkere. Is echter de zwakkere helemaal overmeesterd, dan is het ook met de kracht van de sterkere gedaan, daar hij niets meer heeft waarop zijn overheersende kracht kan steunen. Elke kracht echter is zo goed als geen kracht, zodra ze geen steunpunt meer heeft.
Hoofdstuk 19: De vlieg als instandhouder van gezonde lucht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Men zal wel vaak hebben opgemerkt dat vliegen tijdens een maaltijd graag in grote aantallen komen aanzetten en zich dan begerig op de gerechten storten. Ze zij n des te talrijker als de dagen zwoel worden en de kamers laag en niet geventileerd zijn. Velen zullen zeggen: 'Moeten we deze parasieten ook nog prijzen als ze onze maaltijd verontreinigen en ons bij elke hap hinderen ?' Zo vraagt slechts de kortzichtige mens. Want als hij de grote weldaad kon begrijpen die de vlieg hem soms bewijst doordat ze zich, al is het slechts twee ogenblikken, op de hap die hij naar zijn mond voert, neerzet, waarlijk, hij zou niet teveel doen als hij, zoals men het wel uitdrukt, die vlieg 'in goud liet vatten'.
Hoofdstuk 20: De vlieg als chemicus en elektriciteits verdeler - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] Het zal je niet zijn ontgaan, dat een vlieg met haar zes pootjes net zo behendig op een gepolijst verticaal vlak trippelt als op een tafel in horizontale stand. Hoe is dat mogelijk, aangezien haar poten die in twee kleine spitse klauwen eindigen, toch uiterst glad zijn? De natuuronderzoekers hebben met sterk vergrotende microscopen ontdekt, dat de vlieg aan haar poten tussen de twee klauwen een soort elastisch stolpje heeft, dat zij -naar hun mening -als kleine luchtpomp voor het verdunnen van lucht gebruikt en wel op de volgende manier: wanneer een vlieg een poot op een verticaal staande glasschijf zet, zuigt ze de lucht die zich in het stolpje bevindt direct in, waardoor de poot met het luchtledige stolpje door de druk van de omringende lucht op het vlak wordt vastgehouden.
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Wie een vlieg wel eens nauwkeurig heeft bekeken, moet wel opgemerkt hebben, dat ze overal op haar lijfje voorzien is van kleine haartjes en hoornachtige uitsteekseltjes. Zelfs de vleugels hebben aan de randen een onmetelijk aantal straalvormig uitlopende puntveertjes. Deze haartjes en puntjes zuigen elektriciteit op. De negatieve deeltjes van de elektriciteit die via hen worden opgezogen, zijn tevens de aantrekkende pool en ze stromen ononderbroken door de poten naar de stolpjes, waardoor deze gaan hongeren naar positieve elektriciteit. Daar deze positieve elektriciteit zich bij voorkeur op gepolijste vlakken verzamelt, is het heel vanzelfsprekend, dat de vlieg bij het lopen op elk gepolijst vlakmoet blijven vastkleven, daar tegengestelde polen elkaar aantrekken.
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Op zo'n warme dag, vooral wanneer de barometerstand zeer laag is, worden miljarden en nog eens miljarden atomaire diertjes uit de laagste etherlaag in de lucht geboren. Als gevolg daarvan zie je de lucht dikwijls zo blauwachtig verdicht, dat het moeilijk wordt de niet al te ver weg liggende gebieden waar te nemen. Wanneer men dan inademt, komen bij zo'n gelegenheid altijd meerdere triljoenen van deze diertjes naar binnen. Hoewel deze diertjes zo klein zijn, dat zelfs duizend miljoen ervan op een hoop niet eens te zien zou zijn, maakt niettemin de som van meerdere deciljoenen die een mens vaak op zo'n dag inademt, toch behoorlijk wat uit. Dit zou voldoende zijn -omdat deze diertjes voor het lichamelijk leven zeer gevaarlijk zijn -om de mensen plotseling het natuurlijke leven te ontnemen. Want de voor het natuurlijke leven schadelijke hoedanigheid van deze diertjes is te vergelijken met de dodelijke werking van blauwzuur. Het deel van deze 'atoomachtige etherdiertjes' dat de mens inademt, is niet het gevaarlijkst voor zijn gezondheid, daar het door het op dit tijdstip toch al zuurstofarme bloed gretig wordt opgenomen. Maar heel anders is het gesteld met dat deel dat zich op de opperhuid afzet, bij voorkeur op die plaatsen waar de poriën meestal open staan. Wanneer deze diertjes daar binnendringen, nemen ze tegenover het gedeelte dat reeds door het bloed was opgenomen een positief karakter aan.
Hoofdstuk 18: De vlieg als redder van het mensenleven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Daar de vlieg dank zij haar bouw een kleine vliegende batterij is, is ze ook begerig naar alles wat negatief is geladen. De bedorven lucht is van negatief elektrische aard en absorbeert daarom alle positieve elektriciteit in zo hoge mate, dat zich in zo’n kamer of nog sterker in het in zo'n kamer genuttigde voedsel, geen vonkje positieve elektriciteit meer bevindt.
Hoofdstuk 20: De vlieg als chemicus en elektriciteits verdeler - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[12] In de navolgende positief -polaire beschrijving komt de geestelijke betekenis van de vlieg steeds duidelijker naar voren.
Hoofdstuk 20: De vlieg als chemicus en elektriciteits verdeler - Jakob Lorber - Geheimen der natuur