16638 resultaten - Pagina 1032 van 1110
... 1020 - 1021 - 1022 - 1023 - 1024 - 1025 - 1026 - 1027 - 1028 - 1029 - 1030 - 1031 - 1032 - 1033 - 1034 - 1035 - 1036 - 1037 - 1038 - 1039 - 1040 - 1041 - 1042 - 1043 - 1044 - 1045 ...
[8] Want op een planeet, zoals bijvoorbeeld jullie aarde er één is, moet een van een levende kiem voorzien, grover zaad eerst in de aardbodem verteren en door deze daad het hulsje aarde, dat het omgeeft, dwingen om mee te verteren of veeleer zacht te worden, opdat de vrij geworden, levende kiem weldra uit deze zacht geworden hulsje aarde de bij hem passende etherische voeding kan opzuigen. Daarna moet hij echter een groot aantal wortels tussen de aardehulsjes in drijven, deze daardoor zacht maken en ze dan door zijn toenemende volume hardnekkig kapot drukken, om zodoende de verdere noodzakelijke voeding voor zijn plantengroei te verkrijgen.Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] De aardbodem van jullie planeet is dood, hard, steenachtig, en niet in staat om zonder het licht van de zon iets voort te brengen. De aardbodem van de zon daarentegen is zacht en mild, niet steenachtig en niet zanderig, maar hij is zo zacht als het vlees van een mens. Ofwel, opdat jullie het nog beter begrijpen: hij is vrijwel overal elastisch, zodat niemand, die eventueel op de grond zou vallen, zich pijnlijk zou kunnen bezeren; want het zou zijn alsof hij op een met lucht gevuld kussen viel. Bij deze gesteldheid is de aardbodem echter niet zo taai zoals bij jullie bijvoorbeeld het zogenaamde ‘gummi elasticum’, maar hij is heel los, en hij is niet alleen in zijn geheel zo elastisch, maar reeds in de kleinste delen ervan, die op zichzelf louter met de werkelijke levensether gevulde hulsjes zijn.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Dat is bij de bodem van jullie planeet weliswaar ook het geval; die hulsjes zijn als zodanig echter te stug en geven niet mee bij een stoot of een val, maar worden daardoor enkel steviger tegen elkaar geperst. En wanneer ze vele jaren achtereen ongestoord zo in lagen naast en over elkaar liggen grijpen ze elkaar tenslotte zo hardnekkig vast, dat ze als gevolg van dit wederzijdse vastgrijpen geheel en al tot steen worden en in die toestand dan natuurlijk ook nog veel hardnekkiger weerstand bieden dan eerst, toen ze nog afzonderlijk en losser over elkaar heen lagen; en om die reden moet de vegetatie op een planeet dan ook veel schraler dan op de volmaakte zonneplaneet.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Op de zon heeft dus noch een boom van welke soort ook, noch een struik, noch een plant wortels en zaad, maar alles groeit en ontstaat nagenoeg op dezelfde manier als bij jullie het oorspronkelijke steenmos, de schimmelplanten en zwammen. Alleen zijn deze gewassen niet zo vergankelijk en hebben ze niet zo’n korte levensduur als de zojuist genoemde gewassen op jullie planeet; maar waar zulke krachten iets laten opgroeien, daar groeit het altijd maar door. En ook al wordt zo’n gewas door de natuurlijke zonnebewoners in zekere zin afgehakt, dan wordt het daardoor niet gedood, maar vernieuwt de omgehakte boom of de weggenomen plant zich al gauw weer. Want omdat de wortels van zo’n gewas niet zo grof-materieel zijn maar op vurige ether-aderen lijken, herstelt die vegetatieve kracht zich na het eerdere wegnemen weer en groeit ze op met nieuwe pracht en heerlijkheid.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] Zo zijn er op jullie aarde weliswaar al enkele duizenden soorten bomen, struiken, planten en grassen teloor gegaan, waarvan er hier en daar tussen lagen steen nog afdrukken worden gevonden. Ook zijn er verschillende soorten reusachtige oerbomen ten onder gegaan, en het hout daarvan wordt alleen nog ontdekt als zwarte steenkool. Bij dezelfde ondergang zijn er ook een groot aantal reusachtige dieren volkomen uitgestorven, zoals bijvoorbeeld de mammoet en een groot aantal van dergelijke grote gevleugelde amfibieën, die nu nog onder de naam ‘hagedis’ bekend staan.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] We weten nu dus, dat de zon een volmaakte planeet is. Laten we ons dus niet langer bezighouden met vergelijkingen, maar ons direct, zoals jullie plegen te zeggen, met ons hele hebben en houden naar de zon begeven en haar van pool tot pool beschouwen, echter niet in de orde zoals bij een onvolmaakte planeet, maar juist omgekeerd.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Wanneer jullie deze kwestie nu in het juiste licht bekijken, zijn jullie in een bepaald opzicht kinderen van de mensen van de zon. - Hoewel jullie echter uiterlijk beschouwd kinderen van de zonnemensen zijn, zijn jullie natuurlijk wat betreft de geest, die als enige werkelijk leeft en in jullie woont, omgekeerd weer zo goed als hun ouders. Want de onsterfelijke geest in jullie staat dichter bij Mij dan de geest van de zonnemensen, omdat hij een terugkerende geest is, terwijl die van de zonnemensen als het ware een uitgaande geest is.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Om deze reden bestaat er op de zonneaarde dan ook een werkelijk oneindige verscheidenheid in het plantenrijk. Want reeds bij twee naaste buren bevinden zich geen twee planten van dezelfde soort, maar ieder ontlokt aan de grond, die hij bewoont, ook andere planten. Ieder van jullie zou dus vele duizenden jaren door de wijde vlakten van de zonneaarde kunnen zwerven, en daarbij zal hij dan steeds weer nieuwe en ongelooflijk prachtige plantensoort en vormen tegenkomen; maar ook op die lange reis zou hij geen twee soorten vinden, die volkomen op elkaar leken. - Kijk, uit dit voorbeeld kunnen jullie je nu bij voorbaat al enigszins een klein idee vormen, waarom de zon een volmaakte planeet is. Want op ieder hemellichaam of kleinere planeet komen soortgelijke dingen voor, alleen onvolmaakt.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Zo kunnen ook planten, die op jullie aarde bestaan, veranderd en veredeld worden, maar op een veel moeizamere en verreweg meer gebonden manier. - Alleen in de geest is ook op de overige planeten een soortgelijke volmaaktheid bij de mensen zichtbaar, zoals bijvoorbeeld de vruchten van dichterlijke fantasie, hetzij in de taal van begrippen, die door het woord worden uitgedrukt, hetzij in de taal van de beeldvorming, die door overeenkomstige beelden wordt uitgedrukt met behulp van kleuren of andere, voor de beeldvorming geschikte voorwerpen; heel in het bijzonder echter door de taal van de klanken, waarin zo’n componist de grootste verscheidenheid kan ontplooien, wanneer zijn geest in dit vakgebied geheel gewekt is. Maar ondanks dit alles is zelfs deze volmaaktheid van de uiterlijke vorm op de planeten slechts een zwakke afspiegeling van al die dingen, die in ieder denkbaar opzicht op de volmaakte planeet van de zon aanwezig zijn.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Vanzelfsprekend moeten jullie nu vragen: Moet de geest van de zonnemensen dan soms ook overgaan en een geest in een planetenmens worden? - Kijk, dit is een buitengewoon groot geheim, dat tot nu toe door geen enkel mens vermoed werd. Ik wil jullie echter toch zover brengen.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Kijk, jullie weten hoe eerst alle planeten overeenkomstig de gerichte orde uit de zon zijn voortgekomen - op dezelfde manier als zijzelf voortgekomen is uit de centrale basis- en fundamentele zonnen. Jullie weten echter ook al door vele mededelingen, wat alle materie van een planeet in de grond van de zaak is, namelijk niets anders dan de zichtbare uitdrukking van gevangen oerkrachten of geesten. - Waar zijn die eigenlijk vandaan gekomen?
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Als de hele planeet met alles wat erop en eraan is uit de zon is voortgekomen, zal zijn eigen inhoud waarschijnlijk ook wel geen andere oorsprong hebben, omdat deze inhoud en de planeet, in de kern beschouwd, één en hetzelfde zijn. Het gaat er nu alleen nog maar om, dat jullie weten hoe een planeet uit het lichaam van de zon is voortgekomen of af en toe nog voortkomt; dan zal het jullie helemaal duidelijk zijn wat voor lot menige geest van de zonnemensen wacht.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Opdat jullie echter in staat zijn dit nog completer in te zien, moeten jullie eerst een paar dingen over de lichamelijke bouw van de zon zelf getoond worden.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Omdat echter de volmaakte zonneplaneet met zijn buitengewoon grote ruimte in staat is een buitengewoon groot aantal menselijke wezens op te nemen, mag het jullie echt niet verwonderen, wanneer Ik jullie vertel dat de mensen op de zon bij elkaar een duizend keer zo grote ruimte innemen dan alle mensen van de planeten, manen en kometen, die rond de zon cirkelen, bij elkaar; en dan gaan we er nog vanuit, dat het ruimtelijke volume van het lichaam van een individuele zonnemens niet groter zou zijn dan dat van een mens op jullie planeet.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Nu hebben we wel genoeg, wat geschikt is als de vereiste uitleg; daaruit blijkt welke geestelijke instelling jullie zelf hebben, en zeker wordt ook duidelijk, hoe jullie in zekere zin kinderen van de zonnemensen zijn.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon