16638 resultaten - Pagina 1033 van 1110
... 1021 - 1022 - 1023 - 1024 - 1025 - 1026 - 1027 - 1028 - 1029 - 1030 - 1031 - 1032 - 1033 - 1034 - 1035 - 1036 - 1037 - 1038 - 1039 - 1040 - 1041 - 1042 - 1043 - 1044 - 1045 - 1046 ...
[5] Maar hoe jullie in het omgekeerde geval tevens hun ouders kunnen zijn, zal waarschijnlijk niet al te moeilijk te raden zijn. Ik zeg jullie: Jullie kunnen dat in dubbel opzicht zijn. Het ene opzicht is het volgende: Wanneer jullie kinderen eventueel vroeg sterven, dan is het zo dat zulke geesten, wanneer ze van betere aard en bereidwillig zijn, eerder terugkeren - op dezelfde wijze als jullie zojuist hebben gehoord dat sommige uit de zon uitgestoten geestenmassa’s, wanneer ze in de vorm van een aanvankelijke komeet bereidwillig worden, weer door de zon worden opgenomen, zonder een volkomen planetaire rijping door harde beproeving door te maken.Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] In dit geval zijn jullie ten eerste al de ouders van zulke vroegtijdig naar de zon teruggekeerde kinderen. Ten tweede kunnen jullie echter in een nog veel volmaaktere betekenis ouders van de totale mensheid van de zon zijn, en wel dan, wanneer jullie met Paulus kunnen zeggen: ‘Nu leef niet ik meer, maar Christus leeft in mij!’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Kijk, nu zal deze schijnbare tegenstrijdigheid jullie zeker duidelijk zijn, en jullie zullen daaraan des te volkomener kunnen zien, wat het wil zeggen: ‘Onze Vader, die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, en Uw wil geschiede!’ - Want waar de wil van de Vader ook wordt vervuld, of wanneer slechts de overwegende neiging er is om die wil te vervullen, dan is er bij een wezen geen volledige grof-materiële, planetaire rijping nodig om terug te keren naar het rijk van het ware leven, ofwel in de geest te kunnen zeggen: ‘Uw rijk kome!’.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Voor deze situatie hoeven jullie alleen maar terug te blikken naar ‘Die Fliege’. Daar zullen jullie weldra zien, hoe het in de loop van de tijd verder gaat met deze uitgestoten geestelijke potenties. Soms komt het wel voor dat deze eerste planetaire beginpunten, die nog niet zo vast geworden, geestelijke potenties zijn, bij hun ommekeer weer door de zon worden opgenomen voor verdere vervolmaking, wanneer zij zich op grond van het hun gelaten bewustzijn naar de orde keren. In het andere geval wordt hun echter een zeer langdurige, onordelijke omzwerving als komeet opgelegd, waarbij ze dan steeds vasthoudender gevangen genomen worden en tenslotte gedwongen worden de gerichte orde van een planeet of uiteindelijk zelfs van een maan binnen te treden.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Wanneer jullie enigszins nadenken over wat er tot nu toe is gezegd, zullen jullie er zelfs geen ondoelmatigheid meer in zien, wanneer jullie een grote hoeveelheid bloesem en nog niet rijp geworden vruchten van de bomen zien vallen. Als jullie willen weten waarom en waartoe, werp dan een blik op de zon; die zal jullie direct zeggen waarom en waartoe, namelijk: een planeet hoeft niet altijd volledig materieel rijp te worden om geestelijk weer daarheen terug te keren, vanwaar hij is uitgegaan. - Wat voor omstandigheden er verder heersen op onze volmaakte zonneplaneet, zullen wij in het navolgende behandelen. -
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Dit weten we nu. Maar Ik zie alweer een verborgen vraag in jullie, en deze luidt: ‘Moeten dan ook de geesten van de mensen op de planeten deze weliswaar zeer lichte, maar toch zeer lange weg afleggen, voor ze in de hemel komen?’
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] Nu zijn ook deze wegen jullie meegedeeld, en daarom kunnen wij, aangezien wij deze uiterlijke omstandigheden van de zon nu kennen, nu overgaan naar de inwendige inrichting van de zon en het aanschouwen van de heerlijkheden, waarbij jullie dingen zullen zien, die nog nooit in jullie gedachten opgekomen zijn. - Maar om het aanschouwen niet te snel te moeten onderbreken, zullen we dit alles voor de eerstvolgende mededelingen bewaren. Genoeg dus voor vandaag!
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Jullie zullen nu natuurlijk vragen: Hoe is dat eigenlijk mogelijk, dat men vanaf de eigenlijke zonneplaneet door deze zeer intense massa licht heen ongehinderd in de eindeloos wijden verten kan kijken, terwijl het toch absoluut onmogelijk is om van buitenaf door deze lichtmassa heen naar de inwendige zonneplaneet zelf te kijken?
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] De reden van dit verschijnsel is heel eenvoudig en ligt meer voor de hand dan jullie zouden willen geloven. Een heel eenvoudig, jullie welbekend natuurlijk voorbeeld zal jullie de kwestie volledig duidelijk maken. Laten we eens aannemen dat jullie voor het raam van een huis staan, vanwaar juist de daarop vallende zonnestralen naar jullie oog teruggekaatst worden; wat zien jullie dan? - Niets anders dan de schelle weerschijn van de zon in het raam, die voor jullie een onoverkomelijke hindernis is om te ontdekken wat zich achter het raam bevindt. Zal deze hindernis ook voor iemand, die achter het raam staat, een belemmering zijn om uit het raam naar buiten te kijken en alles, wat zich dichtbij en veraf buiten het raam bevindt, heel nauwkeurig waar te nemen - vooropgesteld, dat het glas van het raam volkomen schoon is? - O nee, niet in het minst! Terwijl jullie aan de buitenkant van het raam niets anders dan de wit glanzende glazen ruit zullen zien, zal iemand die aan de binnenkant van het raam staat met gemak jullie haren kunnen tellen.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Nu zullen jullie de vraag stellen: Waarom is onze planeet de aarde, en ook vele andere planeten die wij zien, dan niet evenals de zon door een sterke lichtglans omgeven, aangezien iedere planeet zich toch evengoed als de zon temidden van al deze miljarden zonnen bevindt? In dat geval zou de maan immers met een even sterk licht moeten stralen als de zon, omdat ook hij de stralen van al diezelfde miljarden zonnen kan opnemen?
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Opdat jullie de ongegrondheid van deze bewering volledig en heel duidelijk inzien, zal Ik jullie weer door een voorbeeld op de juiste weg brengen. Stel je eens allerlei glazen bolletjes voor, waarvan het kleinste niet groter moet zijn dan een groot zandkorreltje; dan weer één, die zo groot is als een hennepzaadje; nog eentje, zo groot als een erwt, en nog weer één zo groot als een hazelnoot; dan nog weer één, zo groot als een echte noot; eentje als een gemiddeld grote appel; nog eentje zo groot als twee vuisten; eentje ter grootte van een menselijk hoofd; en zo steeds groter tot aan een bol, die een klafter5 in doorsnee meet. - Leg al deze bollen op een plek, die door de zon wordt beschenen, en onderzoek dan het weerkaatsende beeld van de zon op elk van deze verschillende glazen bollen. - Op het kleinste bolletje zullen jullie nauwelijks een glimmend puntje ontwaren; op de tweede zullen jullie een al iets sterker stralend puntje ontdekken; op de derde zal het vonkje jullie oog al feller treffen. Het beeld van de zon op het vierde bolletje zal voor jullie oog zelfs al een duidelijk waarneembare diameter krijgen, en jullie zullen er niet te lang naar kunnen kijken. Van de daarop volgende bolletjes zal het licht alweer feller, en de diameter van het verkleinde beeld van de zon aanzienlijk groter worden. Wanneer jullie bij het beschouwen aankomen bij de bol, zo groot als een mensenhoofd, zal het beeld van de zon als de diameter van een grote linze hebben, en zullen jullie niet meer in staat zijn er met het blote oog naar te kijken. Op de laatste en grootste bol zal het beeld van de zon echter al een doorsnede van een duim krijgen, en dan zullen jullie des te minder in staat zijn er met het blote oog naar te kijken.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Welnu, precies zoals het gaat met deze glazen bolletjes met betrekking tot het opnemen van het licht van de zon, zo gaat het ook bij de verschillende hemellichamen. Die vaste sterren ofwel ver verwijderde zonnen, die jullie vanaf jullie aarde enkel als glimmende puntjes zien, deze zelfde puntjes, en met name diegene ervan, die jullie vanaf jullie aarde als vaste sterren van de eerste, tweede en derde orde kennen, verschijnen aan de bewoners van Jupiter reeds even groot als bij jullie een zilveren muntstuk van twintig, tien en vijf Kreuzer. - Waarom is dat eigenlijk zo?
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Omdat de planeet Jupiter reeds een bijna vierduizend grotere glazen bol is dan jullie aarde en derhalve ook het beeld van de veraf staande zonnen noodzakelijkerwijze in een grotere afmeting moet opnemen dan jullie veel kleinere planeet aarde; om die reden heeft Jupiter ondanks zijn veel grotere afstand tot de zon toch een veel sterker licht dan de veel dichterbij staande planeet Mars alsook jullie aarde zelf.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Neem nu aan, dat de zon meer dan een miljoen maal groter is dan jullie aarde, dan wordt het toch vanzelf duidelijk, dat daardoor alle nog zo ver verwijderde zonnen van dit zonnenal op het uitgestrekte luchtoppervlak van deze zon een aanzienlijk lichtbeeld tevoorschijn moeten roepen, en wel zo, dat daar zelfs de zonnen van ver verwijderde zonnegebieden, die zich op jullie aarde zelfs aan het sterk gewapende oog als een nevelvlek voordoen, een doorsnede van één, twee tot drie duim krijgen en zo sterk stralen, dat jullie daar vanwege de sterke glans nog geen seconde met het blote oog naar zouden kunnen kijken.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Stel je nu dan eens de afbeeldingen van dichterbij staande zonnen voor, die niet zelden een doorsnede hebben van honderd tot duizend vierkante mijl; maak van deze talloze beelden van zonlicht een veelvoud op het uitgestrekte bolvormige oppervlak van de zonnelucht, dan zullen jullie daardoor een lichtsterkte verkrijgen, waar jullie gemoed voor terug zal schrikken.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon