16678 resultaten - Pagina 1034 van 1112
... 1022 - 1023 - 1024 - 1025 - 1026 - 1027 - 1028 - 1029 - 1030 - 1031 - 1032 - 1033 - 1034 - 1035 - 1036 - 1037 - 1038 - 1039 - 1040 - 1041 - 1042 - 1043 - 1044 - 1045 - 1046 - 1047 ...
[4] Op de zon is de weg precies andersom, zoals hierboven al gezegd is. Daar kijkt niemand naar het ding, dat voor hem is, maar zijn eerste blik richt zich op de oorzaak, en van daaruit volgt hij dan stap voor stap de wegen, waarlangs vanuit het geestelijke een natuurlijke wezensvorm geboren of ontwikkeld is - en deze weg wordt dan de ‘solaire’ weg genoemd.Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Nu zullen jullie zeggen: Dat is allemaal wel in orde; maar hoe brengt hij er ritme in? - Heel gemakkelijk! - Hij trekt de muzieknoten, die binnen hetzelfde tijdsbestek na elkaar gespeeld moeten worden, door middel van een lijn bij elkaar, en onder deze lijn schrijft hij dan een getal of geeft hij dit getal ook wel met punten aan. Als een noot langer aangehouden moet worden, dan staat deze op zichzelf; en met een bepaald, onder de noot aangebracht teken wordt aangegeven, hoe lang deze toon aangehouden moet worden. En aan het begin van ieder muziekstuk wordt evenals bij jullie een bepaalde tempo-aanduiding geplaatst, waar de verdere indeling van een muziekstuk zich qua ritme naar te richten heeft; en ook wordt het ritme net als bij jullie door kleine dwarsstreepjes aangegeven.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Dat is wel het meest wezenlijke over de manier, waarop onze componisten op Miron hun ideeën plegen op te schrijven. - Omdat hun instrumenten zich altijd alleen maar over drie octaven bewegen, hebben zij ook ruim voldoende aan deze drie lijnen en hebben ze dus ook maar één sleutel. Ook al gaat bijvoorbeeld het schijfinstrument een octaaf hoger, dan is dat geen probleem; want het geheel ligt enkel aan het instrument, dat dezelfde muzieknoten in zijn positie net zo speelt als het instrument, dat een octaaf lager ligt. - Wat hier echter voor de instrumenten geldt, geldt nog des te sterker voor de zangers, die met hun kelen maar heel zelden hetzelfde bereik als hun instrumenten halen.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Verder zeggen zij nog, omdat er hier en daar nog verschillende echte vromen zijn: Wat baat het de mens, als hij op bepaalde tijden met zijn mond bepaalde gebeden voor zich uit zou brabbelen en op andere tijden daarmee op zou houden? Zou God, de altijd Heilige, van de kant van ons mensen alleen op bepaalde tijden verering waardig zijn en op andere tijden weer niet? Hoe zou zich dat verdragen met een zuivere geest, die inziet dat God altijd even heilig is en dus ook altijd evenzeer door de mens met zijn hele doen en laten vereerd moet worden? - Wat stelt onze machteloze tong alleen immers voor - alsof die het enige deel van de mens zou zijn, dat God de eer zou kunnen geven? - Ja, dat is juist en is als enige de mens waardig. Daarom handelen wij, zoals wij in onze geest de eeuwige bestemming vinden om te handelen. Wie aldus handelt, handelt altijd in overeenstemming met de goddelijke orde. Maar wie altijd handelt in overeenstemming met de goddelijke orde, zoals hij die in zichzelf herkent, geeft met zijn hele wezen op ieder ogenblik van zijn leven aan God de juiste eer. -
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Deze enigszins wonderbaarlijke planeet heeft de eigenaardigheid, dat zijn eerste belangrijke maan tevens nog twee bijmanen heeft, die zich daar omheen bewegen en er samen mee gemeenschappelijk in een baan rond de planeet draaien - evenals jullie maan samen met de aarde rond de zon. - De tweede en hoger staande maan heeft eveneens weer twee bijmanen en is groter dan de eerste. - De derde maan, de hoogste, heeft zelfs drie satellieten of bijmanen, waardoor hij ook gemakkelijk van de andere twee manen te onderscheiden is, zodat vervolgens door zijn rotatie de jullie reeds bekende tijdsduur van een jaar van deze planeet berekend wordt. - Nu ligt het gehele, ondoordringbare mysterie opgelost voor jullie!
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] De poolstreken van de zon, of liever de polen, zijn net als de polen van de planeten voor alle tijden der tijden onbewoonbaar. Daarom zijn ze ook van deze laatste bewoonbare gordel afgesneden door een buitengewoon steile en hoge ring van witte bergen. De bergen zijn zo hoog, dat ze met hun toppen niet zelden zelfs uitsteken boven de glanzende zonnelucht, die zich gemiddeld zo’n zeshonderd mijl boven de eigenlijke bodem van de zon bevindt. Dit aangegeven getal moet echter niet als vaste norm beschouwd worden. Want evenals er reeds op jullie aarde grote verschillen zijn in de hoogte van de lucht boven jullie aarde, des te meer zullen dergelijke verschillen ook voorkomen op de zon, die in haar innerlijke wezen nog veel levender is dan welke planeet ook.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Bovendien zijn deze mensen bij al hun massaliteit buitengewoon teergevoelig, en dus is hun manier van lopen en hun doen en laten buitengewoon zacht en teder. Onder elkaar leven ze buitengewoon vreedzaam, en als ze ergens heen lopen, doen ze in verhouding tot hun grootte heel korte en tegelijkertijd ook heel langzaam op elkaar volgende stappen; daarbij zetten ze hun voet altijd heel zacht op de grond, als waren ze bang om iets onder hun voet te vernielen. - Daarom letten ze bij iedere stap ook zorgvuldig op de grond, of daar soms iets beweegt. Wanneer ze zoiets merken, buigen ze direct naar beneden en onderzoeken wat het is; en als zich daar iets levends bevindt, dan wordt het met de grootste behoedzaamheid opzij gezet en wordt er door hen pas na zo’n ontruiming weer behoedzaam een stap verder gedaan.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Als jullie daar even over nadenken, moeten jullie dan niet overeenkomstig de waarheid uitroepen: Wat een wanorde, wat een tegenstrijdigheid met de buitengewoon overeenstemmende en gelijkmatige orde in de kiem! - Hoe kan er uit zo’n orde zo’n tegenstrijdige wanorde ontstaan, die zich in alle stammen, takken en twijgen uitdrukt!
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Bij God komt de wijsheid voort uit de liefde, zoals het licht uit de vlam. Ook al worden de dingen in hun verscheidenheid door de goddelijke wijsheid op hun plaats gebracht en geordend, kan toch niemand meer betwisten, dat ze ten diepste toch samen met de wijsheid uit de liefde moeten voortkomen. - Wel, nu we dat inzien, moet het toch ook duidelijk zijn dat alles, vanuit de diepste grondslag bezien, zich in de grootste orde moet aangrijpen en vinden alsof er geen verschil tussen bestond. De verscheidenheid van de reeds bij de vorige mededeling beschreven bomen komt tenslotte in het zaad weer samen in de oude, eenvoudige, eeuwige orde, die geen verschillen kent.
Hoofdstuk 69: De ware sleutel voor het begrijpen van alle religies en openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Waar bestaat deze lof uit? Die bestaat uit de volkomen eenwording, door het terugkeren van alle het uiterlijke, natuurlijke, in het enkelvoudige geestelijke. Hoe verstrooid de uiterlijkheid ook moge zijn, tenslotte moet die zich toch in het innerlijk als een volmaakte, gelijkluidende eenheid laten uitspreken.
Hoofdstuk 70: Innigheid met God als grondeigenschap van religie en leven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Aangezien deze grootste mensen van de zon geen huizen hebben, is de vraag: Hoe wonen ze dan? - Zij zoeken op de heuvels, die behoorlijk groot zijn, die vlakke en zachte stukken uit. Hierop laten ze een dicht soort gras groeien, dat heel elastisch is en niet zelden een hoogte van verscheidene klafter bereikt. Zo’n grasvlakte, die vaak één tot drie vierkante mijl in beslag neemt, beplanten ze rondom met buitengewoon hoog opgroeiende, reusachtige vruchtbomen. Zo’n vlakte, omringd door zulke bomen, is dus het algemene woonhuis, waarvan een gedeelte door de mannen en een gedeelte door de vrouwen bewoond wordt. Dit soort woonhuizen, of liever woonplaatsen, zijn nooit helemaal regelmatig van vorm, maar richten zich naar de vlakte van zo’n heuvel.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Maar hoe gebeurt dat? - Op nagenoeg dezelfde manier als veel zogeheten ‘somnambulen’ bij jullie heel duidelijk die klanken en harmonieën kunnen horen, die hun zogenaamde magnetiseur in zichzelf denkt en voelt. - Nu zullen jullie wel vragen: Hoe is dat nu mogelijk? - Op deze vraag zeg Ik jullie ten eerste, dat de geestelijke mens evengoed oren en alle overige zintuigen heeft als de natuurlijke mens. Maar even goed als de natuurlijke mens met zijn natuurlijke zintuigen het gezang van een ander mens kan horen, kan de geest dat met zijn onvergelijkelijk veel verfijndere zintuigen - en nog onvergelijkelijk veel volmaakter. - Daarmee is echter toch duidelijk, dat mensen ook zonder instrumenten en zonder het materiële vermogen om te zingen nog altijd zeer bekwame musici kunnen zijn. Want als dat niet zo zou zijn, zou er onder jullie ook nooit muziek ontstaan zijn. Want waar zou de eerste musicus het vandaan hebben gehaald, als zijn geest niet reeds een bekwaam musicus was geweest? - Uit wat er nu gezegd is kunnen jullie nu vast wel begrijpen, hoe onze bewoners van de zevende gordel zonder muziekinstrumenten en zonder het uiterlijke vermogen om te zingen uiterst voortreffelijke musici kunnen zijn en hoe ze zich daarin, Mij ten diepste lovend, aan elkaar kunnen verlustigen.
Hoofdstuk 67: Levensomstandigheden en geestesgesteldheid van de bewoners van het zevende paar gordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Kijk, dat is wat voor jullie zo buitengewoon noodzakelijk is om goed te begrijpen, als jullie door de letterlijke betekenis heen voordeel willen hebben van iedere uiterlijke, vormelijke geestelijke openbaring. Want het geestelijke is een in zichzelf bepaalde kracht en is in zichzelf in de grootste orde. Wanneer deze kracht echter naar buiten treedt en zich wil uiten, dan moet zij zich toch - aangezien zij zelf de grootste orde is - wel realiseren welke mogelijkheden ze heeft om zich tegenover de uiterlijke omstandigheden te uiten, om in de eerste plaats haar oorspronkelijke, eigen gesteldheid niet uit het oog te verliezen, maar voor het overige zodanig te werken, dat zij ook met de uiterlijke omstandigheden in harmonie verkeert.
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Kijk, daaruit zal toch wel enigszins duidelijk worden dat Ik, die de oerkracht Zelf ben, wanneer Ik Mij vanuit de allerzuiverste geestelijke, eeuwige orde tegenover de uiterlijke wereld wil uiten, ook steeds deze twee regels uiterst nauwkeurig in acht neem, aangezien Ik ze zelf ingesteld heb; en dat doe Ik, doordat er bij een openbaring aan het eigenlijke Goddelijk-Heilige in Zijn volheid geen afbreuk wordt gedaan, maar Het overal in zijn allerhoogste volmaakte gesteldheid innerlijk aanwezig moet zijn. Wat echter het in een vorm uitdrukken naar buiten toe betreft, dat moet zich op zijn beurt toch voegen naar de uiterlijke omstandigheden en dus noodzakelijkerwijze in de uiterlijke verschijningsvormen in allerlei opzichten tegenstrijdig naar voren treden, terwijl het in zichzelf toch de allerhoogste harmonie overeenkomstig de orde bezit - evenals de eikenbomen als zodanig qua bouw dus toch steeds hetzelfde zijn en, te oordelen naar hun voortbrengselen, steeds op dezelfde fundamentele orde stoelen, ook al schijnen ze qua uiterlijke vorm nog zo tegenstrijdig met elkaar te zijn.
Hoofdstuk 68: Fundamentele opmerkingen over de religie van de zonnebewoners en het wezen van goddelijke openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Maar opdat jullie de innerlijke overeenstemming van dergelijke beweringen inzien, zal Ik jullie ook in dit geval met een aanschouwelijk beeld te hulp komen. - Hoe stellen jullie je de stad Bruck voor? - Jullie zeggen: Zoals we haar nog altijd hebben gezien. - Ik vraag jullie weer: Hoe kunnen jullie je dat dan voorstellen? - Jullie zullen zeggen: Ten eerste in onszelf, dat wil zeggen door de kracht van ons beeldend vermogen en onze herinnering van het natuurlijke beeld van deze stad. - Goed, zeg Ik. Zijn jullie bij het je voorstellen van de stad op een bepaalde plaats aangewezen, of zijn jullie in de geest genoodzaakt je deze stad alleen maar daar voor te stellen, waar ze zich bevindt? Jullie kunnen deze stad in de geest toch zeker naar iedere willekeurige afstand verplaatsen. - Welnu, intussen hebben we voldoende en zullen we de kwestie verder nagaan. - Als het van binnenuit bezien voor de geest eigenlijk niet van belang is waar hij zich die plaats wil voorstellen, en dit voorstellen hem ook altijd dezelfde moeite kost, vraag jullie geest dan eens, welk verschil hij tussen de opgegeven afstanden merkt? - Zal hij voor een zeven mijl ver gelegen Bruck minder tijd nodig hebben om het zich voor te stellen dan voor een Bruck, dat honderd mijl weg ligt? - Wie ook maar enigszins de grote vaardigheid van de gedachten kent, zal in zichzelf toch al wel de ervaring hebben opgedaan dat hij geen verschil merkt, wanneer hij zich de afstand van een mijl en direct daarna een afstand van verscheidene triljoenen mijlen voorstelt. Maar als dat voor de ‘geest’, ofwel ‘van binnenuit’ volkomen één en hetzelfde is, zal het toch ook duidelijk zijn dat alle dingen - wanneer ze van binnenuit beschouwd worden, hoe ze van één en hetzelfde punt uitgaan - dus ook in een en hetzelfde punt een en hetzelfde zijn.
Hoofdstuk 69: De ware sleutel voor het begrijpen van alle religies en openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon