16678 resultaten - Pagina 1037 van 1112
... 1025 - 1026 - 1027 - 1028 - 1029 - 1030 - 1031 - 1032 - 1033 - 1034 - 1035 - 1036 - 1037 - 1038 - 1039 - 1040 - 1041 - 1042 - 1043 - 1044 - 1045 - 1046 - 1047 - 1048 - 1049 - 1050 ...
[14] We hebben dus nog maar één vraag, namelijk: aan welke kant in het aardelichaam bevindt zich eigenlijk dit zwaartepunt?Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Waar bevindt zich dus het zwaartepunt of het hart van de aarde? Niet in het midden, wat hierboven al is aangetoond en waarvan gedeeltelijk geestelijk is uitgelegd waarom niet. Dit zal op de juiste plaats nog duidelijker verklaard worden. Het middelpunt van de aarde, d.w.z. het meetkundig middelpunt, zou met betrekking tot de plaatsbepaling zeker wel het gemakkelijkst en ook het meest zeker als streek of plaats van het zwaartepunt aan te wijzen zijn, omdat het een zekere niet te verplaatsen plaats moet innemen voor alle tijden; want zolang de aarde blijft wat ze is - gelijk van vorm, grootte en gestalte - moet ook het meetkundig middelpunt steeds een en hetzelfde blijven.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Maar zo is het niet gesteld met het zwaartepunt van de aarde. Hiervan kan men niet zeggen dat het zich hier of daar bevindt, want het is nu eens hier en dan weer daar. Zijn ligging kan aan heel belangrijke veranderingen onderhevig zijn. Wel is de innerlijke inrichting van het aardelichaam van dien aard, dat het zwaartepunt hierdoor zowel noordelijker als zuidelijker zijn plaats van werking kan innemen al naar gelang de situatie, maar er moet helemaal niet worden gedacht aan een vaste plaats van deze werkende substantie, die uiteindelijk het zwaartepunt van de aarde bepaalt.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[19] Dit soort geesten, die zich voor het zintuiglijke oog als een vuur vertonen, bepalen dus het werkzame zwaartepunt, dat alle materie tot leven brengt.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Ook bij het aardelichaam is de buitenkant als het ware de dode schors, waarbinnen zich een reeds meer levende en gevoeliger bast bevindt. Zoals echter de schors van een boom, hoewel dikwijls zeer doorgroefd, toch niet helemaal zo dood is, dat ze niet in staat zou zijn de op haar groeiende mosplantjes genoeg voedsel te geven en zoals ook de huid van de dieren niet zo dood is, dat door haar niet tal loze haren en haartjes en niet zelden ook parasieten voldoende voeding zouden kunnen krijgen, zo is ook de buitenste en slechts in bepaald opzicht dode of eerder ongevoelige aardkorst, niet zo dood dat door haar talloze planten en dieren niet de voor hen noodzakelijke voeding zouden krijgen.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[11] In de noordelijke streken van de aarde zullen jullie wel vaak het metaal platina tegengekomen zijn. Kijk, dit metaal heeft al iets gemeen met de materie, die als organisme dient voor de heersende centrale kracht van de aarde; toch moeten jullie daarbij niet denken, dat dit metaal ook van precies dezelfde materie is, als waaruit het bovengenoemde organisme bestaat. Ook moeten jullie niet denken dat de materie van de aarde gelijksoortig zou zijn aan de materie, die de oppervlakte van de aarde vertoont; want dit is maar een uiterlijke ongevoelige huid van de aarde, terwijl haar binnenste zich tot de ongevoelige buitenschors verhoudt als vlees en bloed ten opzichte van de huid; en daarom kan Ik jullie op een voor jullie begrijpelijke manier over de binnenste materie van de aarde niets anders zeggen dan:
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Als jullie een boom bekijken, dan zien jullie vrij snel dat zijn groei en ook zijn vruchtbaarheid nu eens aan de ene, dan weer aan de andere kant overheerst. Het ene jaar zal hij aan de noordkant welig groeien, maar daar tegenover zal zich alles aan de zuidkant zwakker ontwikkelen; een ander jaar zullen jullie bij dezelfde boom een opvallende polaire wisseling ontdekken; dan wordt zijn zuidkant de weelderigste, terwijl daarentegen de noordkant er als verkommerd zal uitzien. Ook zullen zich nu aan de ene, dan aan de andere kant van de boom meer of minder afgestorven takken of twijgen vertonen; ook gebeurt het dat - nu eens aan de ene, dan aan de andere kant van de boom - het blad in de herfst eerder of later verwelkt.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Uit deze gemakkelijk te begrijpen uiteenzetting zal iedereen, die een maar enigszins zuivere geest heeft, snel inzien dat met het bepalen van het 'waar' van het zwaartepunt der aarde als vast punt dit niet alleen gewoon onmogelijk is, maar ook een absoluut domme en dwaze zaak zou zijn. Zoveel kan ongeveer voor dit en hoogstens voor het volgend jaar *1846/1847 (Noot v.d. Uitg) zeker worden aangegeven of aannemelijk gemaakt, dat het zwaartepunt zich ongeveer in de streek onder IJsland en een deel van Noorwegen, Zweden en Lapland zal bevinden, maar het is desalniettemin zo actief, dat zijn hartslag zich tot onder Kamsjatka in het Noorden en tot de streek onder de Middellandse zee in het Zuiden kan uitdijen.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Dat dit juist is, kan de mens gemakkelijk zien aan het voortdurend ontstaan en vergaan van de materie. De bladeren die de boom een jaar sieren, vallen in de herfst af en komt het voorjaar, dan is er onder de boom nog maar weinig van de bladeren te ontdekken, hoogstens nog enkele bladskeletten, die geen van alle in deze toestand de volgende herfst meemaken. Zo gaat het eveneens met het gras en met de vruchten van de bomen; maar niet alleen de vegetatie, maar ook mineralen en vooral dieren van elk soort ontstaan en vergaan. Bergen, die een paar duizend jaar geleden tot boven de hoogste wolkenregionen uitstaken, zijn nu minstens half zo klein; want de scherpe winden, de oplossende kracht van bliksem en ijs hebben deze trotse toppen verstoven als kaf en niets meer dan hoogstens een verbrokkeld rotsblok lost zich nog langzaam ergens in een diepe kloof op en kleine, losse stenen moeten het zich laten welgevallen dat ze door de invloed van regen, wind en elektriciteit in de zandige bergpaden en beddingen in de berggebieden langzaam verweren en vernietigd worden. Dat alles is een gevolg van het veranderde zwaartepunt van de materie.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Aan de binnenkant van deze buitenste aardlaag die ongeveer 150 km - soms ook wel minder - dik is, begint het eigenlijke, meest vaste deel van het aardelichaam, dat is de tweede aarde en het eigenlijk vaste deel van de aarde, weliswaar niet overal even vast, maar toch altijd vast genoeg, om de zich over haar uitstrekkende aardkorst gemakkelijk te dragen.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[15] Binnenin dit tweede deel van de aarde ligt eindelijk de eigenlijke levende kern ofwel de ingewanden van de aarde, waarin zich haar hart bevindt.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Als het jullie mogelijk zou zijn door ogen met de vergrotingssterkte van een microscoop in één keer dwars door een boomstam heen te zien, van zijn kern tot aan de schors en ook vanaf de onderste wortelvezels tot bovenaan de hoogste knop, dan zou je naast de naar boven lopende buisjes met hun talloze pompen, sluitkleppen en openingsventielen nog een heleboel kleinere dwarsorganen ontdekken, die zich vanaf de kern van de boom tot aan de buitenste schors uitstrekken in een ongelooflijk aantal windingen en krommingen. Overal waar ze de omhoog lopende buisjes kruisen, zijn ze voorzien van elastische kleppen. Al deze pompen, kleppen en ventielen zijn als het ware speciale zwaartepunten, waardoor het levensprincipe in de hele boom wordt verdeeld en al deze hoofd - en zijbuisjes of de jullie bekende drie bomen zijn onderling door de genoemde dwarsbuisjes, die zich van het merg tot aan de schors uitstrekken, verbonden. Tot in alle delen van de zo even aangegeven boom werkt dan het hart, het voornaamste levensprincipe van de boom.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Stel je een waterleiding voor, waarbij het gaat om het punt waar twee waterleidingbuizen, waardoor het water in een bassin vanaf twee punten moet worden geleid, elkaar moeten doorbreken. De ene waterstraal moet dan als het ware door de andere heen; in het snijpunt remt de ene waterstraal de andere. Na het snijpunt waar beide geremd worden, zet het water zijn gewone weg weer voort, juist zoals het daarvoor tot aan dit punt toe gegaan is.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Deze verschillende ringen, die jullie onder de naam 'jaarringen' bekend zijn en het tussen hen liggende zachte en witte spint, evenals de van het centrum tot de schors uitgaande stralen, getuigen van de werking van de boven beschreven kleine nevenzwaartepunten. Ze zijn eigenlijk alleen maar nawerkingen van de voornaamste leven verwekkende werking, die zich ongeveer daar in de boom bevindt waar de kernen van alle wortels en twijgen in de hoofdkern van de stam uitmonden. Daar bevindt zich dan ook het voornaamste zwaartepunt of het gewone hart van de boom. Een beschadiging daarvan zou de boom onherroepelijk de dood brengen.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] We hebben al eens aangeduid, dat naast het belangrijkste zwaartepunt zich nog veel andere, kleinere zwaartepunten in de materie bevinden; maar we hebben het 'waar' niet besproken, omdat we het in een later stadium beter zouden kunnen verklaren. Nu is het dan het juiste tijdstip en de geschikte plaats om het 'waar' van de nevenzwaartepunten op een heel aanschouwelijke manier vast te stellen. We weten al uit het voorgaande, dat het zwaartepunt in de organische materie het eigenlijk leven gevende werkingspunt is; omdat dit ontegenzeglijk het geval is, is in zekere zin elke plaats in de materie daar ook een klein nevenzwaarte - of werkingspunt, waar de boven besproken dwarsorganen de omhooglopende organen als het ware doorboren en hier op het kruispunt in de opstijgende organen een bijzondere werking teweegbrengen, wat iemand zich ook met andere hulpmiddelen plastisch kan voorstellen.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan