17481 resultaten - Pagina 1056 van 1166
... 1044 - 1045 - 1046 - 1047 - 1048 - 1049 - 1050 - 1051 - 1052 - 1053 - 1054 - 1055 - 1056 - 1057 - 1058 - 1059 - 1060 - 1061 - 1062 - 1063 - 1064 - 1065 - 1066 - 1067 - 1068 - 1069 ...
[6] Minerva zegt: 'Vriend, dat is een oneindig grote, voor mij volkomen onuitvoerbare voorwaarde! Ik met jou meegaan naar de Heer der oneindigheid en de door mij nu boven alles gehate Cado ook nog meenemen? Alles behalve dat, want dat is mij zo goed als onmogelijk! Jij moet eerst mijn hart zuiveren, dan pas kun je met zulke voorwaarden bij mij aankomen! Jij zou met de onmiddellijke vervulling ervan geen eer inleggen bij God, omdat dit zou getuigen van een te geringe achting voor de almachtige Godheid. Ik zeg je, neem mij onvoorwaardelijk aan en je zult daar niet slecht bij varen!'Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[2] Cado zegt laconiek: 'Ja, ja, als de laatste benaming op jou wordt toegepast, dan zou dat wel eens waar kunnen zijn! O jij domheidsprinses uit alle vaste sterren! Wil jij mij iets vertellen over een positieve en een negatieve kracht en over hun wederzijdse noodzakelijkheid! Zeg me eens, jij schoonste ezelin, is God een hele of slechts een halve kracht en macht zonder jou? Ben jij onontbeerlijk opdat Hij bestaat? Of zou Hij misschien ook zonder jou kunnen bestaan, zoals Hij zonder jou eeuwigheden heeft bestaan? 0 jij totaal zinloos wezen, jij wilt mij de noodzaak van het kwaad aanpraten, omdat er zonder dat onmogelijk iets goeds zou kunnen bestaan. Jij meest verblinde vrouwspersoon, waar zijn dan de zuiverste liefde, goedheid en macht van God op gebaseerd? Moet de Godheid, die toch zeker in ieder opzicht het volmaaktste wezen is, soms ook eerst slecht zijn om vervolgens goed te kunnen zijn? O, alle hemelen lachen toch om zo'n wijsheid! Men zegt van de fabelachtige Minerva, dat ze uit het hoofd van Jupiter zou zijn voortgekomen, maar die Minerva zul jij zeker niet zijn. Jouw gewaad glanst weliswaar als een zon, maar wat baat het als in die jurk een oerdom wezen huist! Heeft onze hemelse vriend Sahariël jou niet overduidelijk aangetoond hoe de zaak zich enkel en alleen in jouw voordeel kan ontwikkelen? Waarom volg je zijn raad dan niet op? O jij aanvoerster van al het kwaad, ik ken je nu door en door! Ontkomen zul je me nooit ofte nimmer, en terugkruipen in je oude drakenhuid zal ook nooit meer gaan; daar heeft dit stralengewaad al voor gezorgd. Maar wat zul je nu gaan doen?'
Hoofdstuk 35: Minerva wil zich rechtvaardigen. Cado's weerlegging. Ontmaskering van haar verdorvenheid. Sahariël maakt aanstalten om weg te gaan. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[11] Cado lijkt dat ook op te merken en zegt nu tegen Sahariël en Robert-Uraniël: 'Beste vrienden, alhoewel ik zelf een duivel ben, mag ik toch wel opmerken dat wij met deze slang niets zullen bereiken. Haar hardnekkige, zeer boosaardige geslepenheid overtreft alle grenzen van mijn bevattingsvermogen. Het is haar nooit ernst om naar een beter bestaan over te stappen, want dit slangenwezen zit door en door vol gif. Wat zijn haar al allemaal voor overtuigende voorstellen gedaan, waarvan ze de volkomen wijsheid evengoed inziet als wij, maar haar oude satanswil blijft steeds dezelfde. Zij doet wel alsof ze in ons willen wil opgaan, maar dat doet ze enkel voor de schijn en ze zet daarbij alles op alles om ons tenslotte in haar zak te kunnen steken. Maar dan zeg ik: niets daarvan, satana! Ons zul je niet langer voor de gek houden, want wij kennen jou!'
Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[15] Cado zegt: 'Dan vergis je je; ik handel volgens mijn vrije wil en laat mij door niemand dwingen. Zou ik echter geoordeeld zijn zoiets wel te moeten doen, dan zul je je nog minder kunnen verzetten tegen hetgeen mijn gerichte wil uitspreekt, omdat het dan niet meer mijn wil, maar die van de almachtige God is. Daarom blijft het nu bij datgene wat deze beiden hebben beslist en ik heb bevolen!'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[5] Sahariël zegt: 'Mijn stralende, toegenegen Minerva! Jij bestaat al wel heel lang, maar niet eeuwig; niet vanaf het begin. God alleen is eeuwig, al het andere is echter uit Hem ontstaan. Ook al bestaat iemand van ons enige tientallen miljoenen aardjaren langer dan een ander, daardoor bestaat hij nog lang niet eeuwig. Jij hebt in je ijver weliswaar wat overdreven, maar dat doet er niet toe. Als je verder maar een ware liefde tot mij in je hart bespeurt; wat ik echter nog een beetje betwijfel - dan kan ik zulke poëtische overdrijvingen rustig door de vingers zien. Jij hebt mij jouw hart aangeboden en ik neem dat aanbod aan. Slechts één enkele kleine voorwaarde knoop ik eraan vast: dat je mij gewillig en blij naar de Heer volgt en vriend Cado meeneemt! Kun je dat doen, dan zijn we quitte.'
Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[4] Minerva zegt: 'Mooie Sahariël, jouw bijna grenzeloze bescheidenheid dwingt mijn bewondering af. Als melk en honing stroomden jouw hemelse woorden in mijn ontroerde hart en ik ben nu slechts vervuld van liefde en nog eens liefde voor jou, mijn goddelijk mooie Sahariël! Wat een vriendelijke ernst straalt er uit jouw jeugdige, zachtmoedige jongelingengezicht! Welk een hemelse adeldom ademt je hele wezen en wat een hemelse harmonie straalt als een morgenster uit al je ledematen! Ik moet je bekennen dat ik je mateloos liefheb, en als jij mij jouw wederliefde niet schenkt, ben ik het ongelukkigste wezen van de hele oneindigheid! Zie, ik ben ook mooi, maar goed ben ik jammer genoeg niet. Maar wie weet of ik misschien niet juist door jou ook zo goed kan worden als ik mooi ben? Graag zou ik jou het zuiverste hart aanbieden als ik het zou hebben, maar neem het aan zoals het is; misschien zal het aan jouw zijde ook edel en zuiver worden. Versmaad mijn aanzoek niet, want hij komt voort uit de eerste liefde van mijn eeuwige bestaan!'
Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[16] Minerva zegt: 'Ja, wat eigenzinnigheid betreft ben je groot en weet je de zaak zo te draaien dat je niets van je aanzien verliest. Alleen ik, de eersteling van alle schepselen, moet bij jou om aanzien bedelen! Ik zal me weliswaar uiterlijk naar jouw wil schikken zoals tot nu toe, omdat ik te zwak ben om doeltreffend tegen jou te strijden, maar het innerlijk behoort mij toe en dat heeft van nu af aan zowel voor jou als voor jouw vriendschapsverbond niets anders over dan een vervloeking. Amen! Begrijp je dit amen?'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[14] Cado zegt tegen Minerva: 'Volkomen juist! Dus denk na en dan zal alles goed komen! Die beiden moeten nu blijven omdat ik het hun gebied. Heb je ook tegen mijn gebod iets in te brengen?' Minerva zegt: '0 ja, want jij beveelt omdat die beiden jou daartoe dwingen!'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[12] Minerva zegt: 'De stappen die ik nu voorwaarts heb gezet, zijn blijvend; ik zal zeker niet meer teruggaan, maar deze twee hemelse oplichters moeten nu uit mijn ogen verdwijnen, omdat ze stiekem en sluw ten opzichte van mij hebben gehandeld. Als zij hier blijven zal ik geen stap voorwaarts meer doen.'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[3] Sahariël zegt: 'Jij kroon van alle uiterlijke schoonheid! Mij, en mijn vriend Uraniël komt evenmin als vriend Cado een beloning toe, want wij zijn slechts dienaren volgens het wijze plan van de Heer en werktuigen in Zijn hand. Als wij al iets doen, dat de indruk wekt alsof wij het zelf deden, dan is dat toch slechts schijn, omdat alleen Hij het is, die alles volbrengt. Wat daarom de Heer welgevallig is, dat geschiede! Wij zijn allen van de Heer en zijn naargelang de graad van onze ootmoed tegenover Hem, evenals die van onze liefde tot Hem, een beloning die alleen Hem toekomt! Ons komt echter niets toe dan slechts datgene wat Zijn grote liefde, genade en erbarming ons aanbiedt. Je moet daar echter beslist niet bedroefd om zijn: zou Hijzelf jou vanuit Zijn eindeloze liefde aan mijn hart binden, dan zal ik je ook dankbaar en met waardering voor eeuwig aanvaarden! Vind jij, uiterlijk zeer schone lichtdraagster, dit goed en aangenaam?'
Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[2] Zich tot Cado wendend zegt Minerva: 'Heb je dat gehoord, jij ingebeelde wijsneus? Dat zijn woorden vol ware hemelse zalving, daarop kan men bouwen! Kijk, ik heb gehoor gegeven aan jouw woorden, maar hoe meer ik erover nadacht, des te duidelijker werd het mij dat je slechts een blinde avonturier bent, een duivel, die weliswaar macht bezit, maar deze slechts gebruikt om door middel van allerlei kunstgrepen de over_ winning te behalen! Pak maar in met je wijze spreuken en ook je davidstenen kun je als aandenken bewaren, want niet jouw stenen maar deze beide boden hebben mijn lans gebroken en mijn eeuwige scepter stukgeslagen. Daarom komt alleen aan hen, maar niet aan jou, roem en lof toe. Sahariël, neem me aan! Ik wil een beloning voor jou zijn, want jij hebt je jegens mij verdienstelijk gemaakt!'
Hoofdstuk 34: Sahariël over het amen. Minerva's liefdesverklaring. Het wijze antwoord van de engel. Gelijkenis van de twee bronnen. Cado onthult de stand van zaken. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[6] Cado zegt: 'Ik dank jullie voor je eventuele bescherming en ook voor jullie waken over mij, maar ik moet jullie beiden bekennen dat het mij liever geweest zou zijn als jullie me noch beschermd, noch bewaakt zouden hebben, want ik heb genoeg aan de naam en de kracht van die grote Ene; al het andere telt voor mij niet. Ik verzoek jullie daarom je onmiddellijk van mij te verwijderen, anders zou ik geweld moeten gebruiken. Mijn vurig beminde Minerva is immers nog lang niet op het punt aangekomen om vreemde gasten, die er als echte klaplopers uitzien, te verdragen. Als zij eenmaal geheel volmaakt is, dan kunnen jullie terugkomen en je over haar volledige herstel verheugen. Maar nu verder geen hulp meer, want die zou mijn moeite alleen maar vertragen en geenszins verkorten. Dus de Heer behoede jullie, vrienden!'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[1] Miklosch gaat verder met zijn verslag: 'Minerva trekt het gewaad nu werkelijk aan. O, drommels, dat is sterk! Nee, dat is niet om uit te houden, deze onuitsprekelijke schoonheid! Heer en Vader Jezus, wees mij arme zondaar genadig! Heer, ik ga dood of ik word gek als ik nog enkele seconden naar deze al te verheven schoonheid zou moeten kijken! Hoe een Cado en die twee anderen, Robert-Uraniël en Sahariël, het in haar nabijheid kunnen uithouden zonder hun leven te verliezen, is mij een raadsel. Wel krijgen de beide laatstgenoemden enkel en alleen al door de glans en schoonheid tranen in de ogen, maar hoe Cado in staat is het zo dichtbij uit te houden... hij die het kan, begrijpe het. Broeder Bathianyi, kom mijn plaats voor een poosje innemen, want ik kan het werkelijk niet meer uithouden.'
Hoofdstuk 33: Minerva's pracht in het hemelse gewaad. Robert en Sahariël maken zich bekend. Opvoeding tot ware vrijheid en zelfstandigheid. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[6] Cado zegt: 'Ik had wel gedacht dat ze inderdaad nog weer een uitvlucht zou vinden om de zaak te vertragen! O, jij totaal hopeloos wezen! Wat gaan de aarde en alle andere talloze werelden ons nu toch aan? De Godheid zal wel heel goed weten wat zij daarmee gaat doen. Hoe de mensen op de aarde of op de zon van nu af aan met elkaar zullen leven, heeft met ons niets te maken. Wij leven en handelen alleen voor onszelf. Ik heb je al eerder duidelijk gezegd dat jou iedere invloed op de hemellichamen is ontnomen, en wel sinds de menswording van de Godheid, waarbij een tweede Adam uit God de gehele schepping met al haar kwaad op Zijn eigen schouders nam en nu alles leidt zoals Zijn eeuwige ordening het verlangt. Daarom heb je van nu af aan voor niets anders meer te zorgen dan enkel voor jezelf. Trek het gewaad aan, dan zal wel duidelijk worden wat er verder moet gebeuren!'
Hoofdstuk 32: Minerva's nieuwe uitvluchten. Cado's antwoord. Over boete en bekering. Belangrijke feiten betreffende de verlossing. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[16] Minerva zegt: 'Beste Cado, jij hebt veel gemakkelijker praten dan ik. Bedenk hoeveel aoenen zeer arme wezens zich nog in het grootste lijden bevinden, dat ik hun heb bereid. Hoe zou ik trouwens ooit vrij en werkelijk gelukkig kunnen worden zolang die tallozen, die door mij ongelukkig zijn gemaakt, in diepe ellende moeten smachten? Ik zou nu moeten stralen in dit gewaad en talloze kinderen uit mij zouden door mijn toedoen eeuwig moeten smachten? Nee, dat gaat niet; dat mag niet gebeuren!'
Hoofdstuk 31: Bathianyi en Miklosch over deze scène. Minerva zet de laatste schrede. Het hemelse gewaad als beloning. Mogelijke gevolgen van de volledige verlossing van Satana. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)