16638 resultaten - Pagina 1069 van 1110
... 1057 - 1058 - 1059 - 1060 - 1061 - 1062 - 1063 - 1064 - 1065 - 1066 - 1067 - 1068 - 1069 - 1070 - 1071 - 1072 - 1073 - 1074 - 1075 - 1076 - 1077 - 1078 - 1079 - 1080 - 1081 - 1082 ...
[13] Dat dit dier door dergelijke eigenschappen nog voor veel dingen gebruikt wordt, valt wel heel gemakkelijk te concluderen uit datgene, wat jullie nu al weten. Dat het bijvoorbeeld bij de jacht, die daar vaak voorkomt, en nog menige andere gelegenheid niet ontbreekt, kunnen jullie je gemakkelijk voorstellen. En daarmee hebben we met het beschouwen van de merkwaardige eigenschappen van dit dier tevens een goed beeld gekregen van het nut van het dier. Er hoeft alleen nog aan toegevoegd te worden dat het met zijn wol de mensen van uitstekende kleding voorziet, en dan kennen we het hele, nuttige dier; de volgende keer zullen we ons dus naar de tweevoeters wenden, nadat we eerst nog een korte blik over de rest van het dierenrijk zullen werpen. - En dus is het genoeg voor vandaag!Hoofdstuk 59: De Miron-koe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Bij de beschrijving van de planeet Saturnus hebben we al duidelijk gehoord, dat er op iedere planeet soortgelijke of verwante dingen voorkomen als ook aanwezig zijn op een andere planeet, die tot één en dezelfde zon behoort. - We kunnen dus ook gevoeglijk aannemen dat op deze planeet, die wij juist onder ogen hebben, ook beslist soortgelijke dieren als op jullie aarde voorkomen, die evenwel in bijzonderheden verschillen van die van jullie, zowel qua gestalte als qua grootte en kleur. Desondanks zouden jullie met niet al teveel moeite snel de dieren van deze planeet ontdekken, die verwant zijn aan die van jullie planeet. - Maar niet alleen de dieren van jullie planeet, maar ook de dieren van andere planeten bestaan hier in vele variaties van zowel grootte als vorm en kleur.
Hoofdstuk 60: De grote rijkdom van de dierenwereld op Miron. De tweevoetige dieren - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Zo zijn er ook nog andere dieren, die op de andere planeten van onze zon voorkomen, maar zoals reeds gezegd met de nodige wijzigingen; voor het doel van onze mededeling zou het echter teveel tijd kosten om alles te vertellen. Want alleen op deze planeet al zijn er meer dan honderdduizend soorten viervoetige dieren, die niet onderhevig zijn aan veranderingen van vorm. - En stel je dan eens het enorme aantal dieren voor, die men daar overgangsdieren noemt; en tenslotte het even talrijke rijk van de tweevoeters. Daarmee zal jullie duidelijk worden, hoeveel tijd ervoor nodig zou zijn om iedere diersoort aanschouwelijk te beschrijven. - Daarom zij dit algemene overzicht voldoende voor het hele dierenrijk, met daarbij de verzekering, dat er op vrijwel geen enkele planeet zo’n bonte mengeling van wezens is als hier - zonder dat daardoor de mens op enig vlak van zijn bestaan en werken nadelig beïnvloed wordt. Want ruimte, die alleen deze dierengeslachten in bezit kunnen nemen, is er meer dan genoeg - en wel heel uitgestrekt. Daarvoor dienen met name de oevergebieden van de zeeën aan de andere kant van de bergen, waar het werkelijk wemelt van allerlei soorten wezens, die slechts heel zelden - en sommige nooit - over de twee grote bergketens heen komen om in het eigenlijke, voor mensen bewoonbare land te gaan wonen; en als sommige al over deze bergen heen komen, worden ze als vreemdelingen door de inheemse dieren ook heel gauw weer gedwongen terug te gaan.
Hoofdstuk 60: De grote rijkdom van de dierenwereld op Miron. De tweevoetige dieren - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Nu zullen jullie wel vragen: Wat voor doel hebben deze dieren eigenlijk op deze planeet? - Een heel belangrijk doel. Want ten eerste vormen ze in metafysisch opzicht het overgangsniveau van het eigenlijke dierenrijk naar de mens. Ten tweede zijn ze in natuurlijk opzicht de meest beproefde schoonmakers van de lucht, die op deze planeet zeer noodzakelijk zijn. Want hoe sterk de lucht van deze planeet niet zelden tot een hoogte van vijftig tot honderd Duitse mijl van allerlei in de lucht zwevende en tegelijk vormveranderlijke dierlijke en plantaardige wezens vervuld is, die daarin leven, is voor een deel al genoemd. Maar desondanks blijft er nog heel veel te vermelden, en jullie kunnen met grote zekerheid aannemen, dat dergelijke verschijnselen met name tegen de avond zo sterk op komen zetten, dat de zon daardoor geheel en al verduisterd wordt, zoals jullie nog nooit gezien hebben, behalve bij een totale zonsverduistering. Wanneer zo’n vormveranderlijk luchtverschijnsel in aantocht is, stijgen er al gauw miljoenen van zulke dieren met grote snelheid uit de bergen en soms ook uit de onherbergzame dalen en kloven op, die heel snel zo’n vormveranderlijke, in de lucht zwevende wolk bereiken. Dat deze dieren hier een goed smakend maal houden, hoeft nauwelijks gezegd te worden. Ze eten niet zelden een meer dan honderd kubieke mijl grote, goed gevulde wolk binnen een tijdsbestek van enkele uren vrijwel helemaal op. Dat dat voor de mensen een grote weldaad is, hoeft eveneens nauwelijks gezegd te worden.
Hoofdstuk 60: De grote rijkdom van de dierenwereld op Miron. De tweevoetige dieren - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] nauwkeurig bekeken is hier noch het een noch het ander het geval, maar beide gevallen zijn hier op een voor jullie beslist merkwaardige wijze verenigd. - Hoe kan dat? Dat zal direct uit het navolgende blijken! - Ten eerste heeft ieder dorp een volkomen gemeenschappelijk stuk grond, dat in verhouding tot de bewoners en hun behoeften groot genoeg is om allen met meer dan voldoende overvloed van allerlei voedende vruchten te voorzien; en niemand kan zeggen: dat is mijn stuk grond! Maar iedereen kan van het hele stuk grond de vruchten oogsten, en zo kan iedereen toch weer zeggen, en wel op iedere plek van het gemeenschappelijke stuk grond: Dit is onze grond!
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Wat de grote vruchten echter betreft, waarvan de producenten natuurlijk de jullie bekende bomen zijn (die niet aan vormverandering onderhevig zijn), deze zijn allemaal gemeenschappelijk eigendom van het dorp. Als er van een boom geoogst wordt, wordt de oogst gelijkelijk verdeeld onder alle bewoners van het dorp.
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Precies zo gaat het ook met het jullie reeds bekende vliegende brood. Wie het vangt, is de hoofdeigenaar ervan en deelt het, nadat de wensen van de andere huizen vriendschappelijk zijn vastgesteld, aan die andere huizen uit. Maar de vast te stellen porties moeten zo zijn, dat die niet meer dan de helft van zo’n toevallige oogst opeisen; want die moet het bezit van de eerste oogster blijven.
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Hoe ziet de man eruit? - Hij heeft een tamelijk ernstig, maar absoluut niet afstotend uiterlijk. Zijn ledematen zijn volkomen mannelijk, op de manier van een volmaakte man bij jullie. Zijn hoofd heeft lange, meestal los krullend haar, dat donkergroen is. De voornaamste kleur van de man is wit, dat hier en daar enigszins in lichtgroen overgaat. De lippen zijn weliswaar rood, maar glimmen ook enigszins met een groene kleur. Zo zijn ook de ogen nooit blauw of groen, maar variëren in de kleur groen. De volle baard van de man is eveneens groen; alleen een beetje lichter dan het hoofdhaar. Ook de nagels aan de vingers zien er uit als een heel groen glas, terwijl de vingers gewoonlijk volkomen wit zijn, wanneer ze schoon worden gehouden - wat op deze planeet overigens vrijwel steeds het geval is. De tanden in de mond zijn zo blauwachtig als parelmoer bij jullie en glimmen heel zacht in verschillende kleuren. - De stem van de man is heel welluidend, maar gewoonlijk heel laag, zodat de gewone spreektoon zich voortdurend in het laagste gebied van jullie lage tonen beweegt, en wel met een voor jullie oren zo sonore sterkte, dat jullie op een afstand van twee of drie mijl nog heel goed een soort donder zouden horen. - Hoewel ook de vrouw tamelijk laag spreekt, is haar stem toch aangenamer en in zekere zin soepeler dan die van de man. Ze is dus met name voor het mannelijke geslacht van deze planeet buitengewoon aantrekkelijk; en des te meer omdat deze planeet in zekere zin het eigenlijke vaderland van de toonkunst is. Men beoefent hier namelijk deze kunst niet alleen met verschillende, soepele menselijke stemmen, waarbij de vrouwelijke zich natuurlijk het meest onderscheiden, maar ook met de meest uiteenlopende muziekinstrumenten.
Hoofdstuk 61: De mensen van Miron. Woonhuizen en dorpen daar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Zo hebben we dus gezien hoe de man eruit ziet, en wel in naakte staat; we zullen dus ook de vrouw ongekleed bekijken. - Nu zou iemand misschien kunnen vragen: Waarom bekijken we niet ook de kleding tegelijk met de gestalte? - De reden is dat de kleding hier bijna net zo verschillend is als bij jullie, en valt hier niet zoals op een andere planeet een vaste vorm te bepalen. - Want hier dragen ook de mannen (al naargelang de verscheidenheid van land en gebruiken) verschillende rokken, mantels, beenbekleding, schoenen en hoeden - evenals de vrouw. Als jullie dus een gekleed mens van het mannelijke of vrouwelijke geslacht voor je willen zien, moeten jullie hem wel zelf aankleden, wat jullie trouwens niet al te moeilijk zou vallen. Voor dat doel hoeven jullie alleen maar de betere Europese en Aziatische nationale klederdracht op de bewoners van deze planeet over te dragen - natuurlijk wel in grotere afmetingen - dan staan zo ook gekleed en wel voor jullie! - En nu we dit weten, kunnen we gevoeglijk en zonder bedenkingen een naakte vrouw naderen en bekijken hoe ze gebouwd is.
Hoofdstuk 61: De mensen van Miron. Woonhuizen en dorpen daar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] De vrouw is gewoonlijk buitengewoon, ja soms wonderbaarlijk mooi. Uit haar verschijning spreekt een wonderbaarlijke zoetheid en bevalligheid; ronding, zachtheid en teerheid zijn de bijna nooit ontbrekende in het oog springende kenmerken van het vrouwelijke lichaam. - De huid is buitengewoon teer en oogverblindend wit, ongeveer zoals pas gevallen sneeuw op een alp bij jullie, alleen de wangen gaan meestal over in zacht groen. - Het haar is zwartgroen en glimt in het licht als een pauwenveer bij jullie; ook het okselhaar onder de armen springt in het oog en glinstert als diamanten, evenals het schaamhaar. - De nagels aan de vingers zijn uiterst levendig groen en glanzen als fijn gepolijst glas, wat op de buitengewoon witte, ronde vingers van de vrouw van deze planeet buitengewoon goed staat.
Hoofdstuk 61: De mensen van Miron. Woonhuizen en dorpen daar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Dat klopt dus wel. Maar op de achtergrond speelt nog de vraag: Als het dorp dus een stuk grond gemeenschappelijk bezit, hoe verhoudt zich dit dan tot privé-bezit? - Ik zeg jullie: Niets is gemakkelijker dan dat! Het privé-bezit strekt zich alleen uit tot die stukken grond, die een bewoners voor een bepaalde oogst met eigen handen bewerkt heeft om kleine vruchten voort te brengen. Als een plek uitsluitend door één huis van het dorp bewerkt is, moet het met een teken, dat bij dat huis hoort, afgebakend worden. Vanaf het moment dat het afgebakend wordt tot aan de tijd van de oogst is zo’n stuk grond dan onbetwistbaar eigendom van degene die het bewerkt. Na de oogst valt het weer toe aan het algemeen bezit en kan zonder enige tegenspraak van de vorige bezitter direct weer door een ander huis afgebakend worden.
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Omdat de mensen zich bijna net zo kleden als jullie, zoals jullie al verteld is, kunnen jullie ook wel aannemen dat zij, om hun kledingstoffen van allerlei dierlijke wol te vervaardigen, ook diverse wevers moeten hebben. Niet alle huizen hebben deze wevers; maar gewoonlijk is er in het midden van het dorp een groot atelier voor hen gebouwd. - Als de wol in de huizen tot draden is gesponnen, wordt deze met een teken van het huis erop naar het grote atelier gebracht. Daar wordt de wol dan snel tot de verlangde stof geweven en door het huis, dat de wol er naartoe had gebracht, weer als stof voor kleding in bezit genomen.
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Zij keizers en koningen? - O nee! Ieder dorp als geheel is in alle opzichten zijn eigen baas. - Om deze reden zijn hier ook geen belastingen en oorlogen. - Bovendien zijn de dorpen gewoonlijk op zulke afstanden van elkaar gebouwd, dat ieder dorp zodoende een voldoende groot stuk land bezit om in zijn onderhoud te voorzien, en zo’n land is niet zelden groter dan jullie hele keizerrijk Oostenrijk.
Hoofdstuk 62: Eigendomsverhoudingen op Miron. Gemeenschappelijk en privé-eigendom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] de muziekinstrumenten hebben absoluut geen gelijkenis met die van jullie; daarom klinkt de muziek daar ook heel anders. - Blaasinstrumenten en ook snaarinstrumenten zijn hier nergens. Maar in plaats daarvan zijn hier een soort klokinstrumenten, schijfinstrumenten en ook bolinstrumenten gebruikelijk.
Hoofdstuk 63: Huiselijke betrekkingen, goede sociale leefregels, muziek en muziekinstrumenten op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Nu kennen we het hele instrument. - Het is alleen de vraag, wat voor klank het eigenlijk heeft? - De klank van dit instrument lijkt het meest op de klank van een fluit bij jullie; alleen is hij onvergelijkelijk veel luider, maar kan door een speciale voorziening, waardoor de polaire geluidstrechters van dit instrument meer of minder ver geopend of gesloten worden, van fortissimo in pianissimo overgaan.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon